Knieproblemen waren er de oorzaak van dat er voor Gunnar Drooduin (CION) geen lange en grote voetbalcarrière in het vooruitzicht lag. Als trainer haalt hij zijn verloren tijd in, als assistent van hoofdtrainer Ricky van den Berg.
De dagen van Drooduin (33) zijn aardig gevuld. Overdag werkt hij in de Rotterdamse haven als expediteur, in zijn vrije tijd gaat alle aandacht uit naar zijn jonge gezin. “Het is best passen en meten, want mijn vrouw werkt in de zorg en dus op onregelmatige tijden. Maar voor CION maak ik tijd vrij. Ik heb het geweldig naar mijn zin. De sfeer in de groep is top, en Ricky en ik voelen elkaar goed aan. We doen alles samen, hij betrekt mij overal bij, al blijft hij wel de eindverantwoordelijke.”
Genieten doet Drooduin met een grote G. Dat heeft ook te maken met zijn verleden waarin hij met menig tegenslag te maken kreeg. Als jonge voetballer debuteerde hij op 15-jarige leeftijd onder trainer Danny Molendijk bij HVO. Het talent was ook bvo’s niet ontgaan en als jonge speler vertrok hij naar SC Heerenveen. “Het was de goede tijd nog van Heerenveen. Gertjan Verbeek was er trainer, Sulejmani en Alves speelden nog in de spits”, zegt Drooduin, die een aanvallend ingestelde speler was met veel diepgang, een goede techniek en scorend vermogen. “Heerenveen kocht in die tijd veel aanvallers. Ik speelde er in de beloften, onder andere onder trainer Johnny Jansen en Henk Herder.”
Zijn betaald voetbalcarrière werd echter in de knop geknakt. Vlak nadat voordat zijn huurperiode bij Sparta inging, werd hij ziek en was hij lange tijd uit de roulatie. Ook na zijn herstel bleef tegenslag hem niet bespaard. Dicht bij huis speelde hij bij HVO, Deltasport, CWO en uiteindelijk CION. “Vrienden voetbalden er al. Ik heb anderhalf seizoen gespeeld, toen ik voor de derde keer meniscusproblemen kreeg. Dat was het einde.” CION vroeg hem trainer te worden van het tweede elftal en sinds de zomer van 2020 is hij de vaste assistent van hoofdtrainer Ricky van den Bergh bij de hoofdmacht, die aan de weg timmert. “Met veel jongens heb ik zelf ook nog gevoetbald. Dat maakt het extra leuk. Ik voetbal dan zelf niet meer, maar op deze manier maak ik wel volledig deel uit van de groep. De saamhorigheid is groot.”
Drooduin wordt op zijn beurt zeer gewaardeerd. “We hadden best een moeilijke start”, zegt hij over het lopende seizoen. “We speelden vorig seizoen ook al in de tweede klasse, maar dat was een kleine korte competitie en dus niet maatgevend. Dit is ons eerste volledige seizoen, waarin we duidelijk tijd nodig hebben gehad om te wennen aan het niveau. We hebben ook veel last gehad van blessures en afwezigen door corona. Na de winterstop is het echter gaan lopen, met, ik geloof, dertien wedstrijden waarin we ongeslagen zijn gebleven. Daardoor hebben we ook de tweede periodetitel gewonnen. Kwaliteit hebben we genoeg.”
Klik op CION voor het laatste artikel over de club
