Al sinds 1958 is Gerard Groenenberg actief bij SVW en in die tijd deed hij werkelijk alles: speler, leider, archivaris, organisator, voorzitter en vooral – rasechte verenigingsman. “SVW is mijn tweede familie. Ik heb hier alles gedaan, behalve achter de bar gestaan. Dat deden mijn opa en oma al.”
Op 6 maart 1967 -zoals Gerard zelf haarfijn weet- maakte hij als zeventienjarige zijn debuut in het eerste elftal. “Dat vergeet ik nooit meer. Ik stond midvoor (red. spits), in de eerste klasse van de KNVB. Voor een jongen van zeventien was dat iets bijzonders.”
Zijn voetbalcarrière duurde korter dan gehoopt. “Ik kreeg te maken met epilepsie. Mijn broers hadden dat ook. Ik moest me daardoor matigen en uiteindelijk stoppen. Dat vond ik verschrikkelijk. Voetbal was mijn leven. Maar ik kon er niks aan doen.”
Lang treurde hij niet. Al snel vond hij een nieuwe roeping binnen de club. “Toen ben ik tentenkampen gaan organiseren. Eerst voor de jeugd, later voor het hele dorp. In 1968 hebben we dat opgezet. Ik werd jeugdleider van een pupillenelftalletje en dat vond ik geweldig. Sindsdien heb ik eigenlijk nooit meer stilgezeten. Ik was ook nog feestvoorzitter bij Jubilea, die in 1986, 1991 en 1996 gepaard gingen met kampioenschappen.”
Gerard noemt zichzelf lachend “de man die overal zijn neus instak”. Hij zat in talloze commissies, regelde sponsoren, organiseerde uitwisselingsreizen en schreef jubileumboeken. “Ik heb 30 keer met jeugdteams op pad gegaan, onder andere naar het buitenland gereisd. Bijvoorbeeld Londen, Hamburg of Denemarken. Dat deden we in eerste instantie om volkeren dichter bij elkaar te brengen na de tweede wereldoorlog. Alles via sponsors. Het regelen en verbinden, dat was mijn kracht. Ik heb een groot netwerk.”
Een familie-erfenis
De betrokkenheid van de familie Groenenberg bij SVW gaat drie generaties terug. “Mijn opa was van 1926 tot 1963 penningmeester van de club. Mijn vader nam het stokje over en daarna kwam ik in het bestuur. Met z’n drieën hebben we 63 jaar in het bestuur gezeten. Dat zegt wel iets over onze band met SVW.”
Zelf is Gerard nog steeds archivaris. “Ik verzamel alles: foto’s, wedstrijdformulieren, verslagen. De geschiedenis van SVW moet bewaard blijven. Ik ben trots dat ik dat mag doen.”
Over de oorsprong van de vereniging kan Gerard uren vertellen. “SVW is opgericht in 1911, bij de suikerwinkel in Gorinchem. Vijf jongens van zestien hebben de club op de stoep van dat winkeltje opgericht. Ze kwamen uit de armste buurt van de stad: De Warme Reet. Grote gezinnen, steegjes en sloppen. Ze sliepen letterlijk tegen elkaar aan voor warmte. Vandaar die bijnaam ‘de warme reet’. En uit dat stukje Gorinchem komt dus onze club.”
“SVW is altijd een club geweest waar iedereen welkom is ongeacht geloof, huidskleur of achtergrond. Dat is de kracht van deze vereniging en dat moet altijd zo blijven.”
Als hij terugkijkt, overheerst dankbaarheid. “Ik heb maar acht wedstrijden in het eerste gespeeld, maar ik heb daarna zoveel mooie dingen mogen doen. De vereniging draait niet om mij, maar om de mensen. Als je daar een klein onderdeel van mag zijn, is dat een voorrecht.”
Gerard is optimistisch over de toekomst van zijn club. “De jeugdafdeling is uitstekend en er wordt goed opgebouwd. Ik hoop dat SVW altijd zelfstandig blijft. Dat is de ziel van deze vereniging. We moeten trots zijn op onze roots.”
Op de vraag wat SVW hem heeft gebracht, hoeft hij niet lang na te denken. “Een fantastische tijd. Herinneringen draag je voor altijd mee. SVW heeft me gevormd, en ik zal de club altijd in mijn hart dragen.”
Klik op SVW voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVW voor meer informatie over de club.