Het is een datum die bij veel clubmensen van GDC vermoedelijk snel een belletje doet rinkelen: 15 oktober 1955. Dé oprichtingsdatum van de club. En dus was het vorige maand feest, bij de fusieclub uit Eethen. Tijd om samen met secretaris Gertjan Bax terug- en vooruit te kijken. “Door corona konden we het in 2020 niet vieren, dus wilden we het nu bij ons 70-jarig jubileum doen!”
Een jubileum, wat de nodige uitleg behoeft. Uitleg, die de 69-jarige Bax graag geeft. “GDC is een fusie van SDO en Drongelense Boys. Afkomstig uit Genderen en Drongelen. Maar omdat ze niet konden kiezen, werd het Eethen.” Dat probleem opgelost, dook het volgende vraagstuk op. Welke oprichtingsdatum pak je? “Uiteindelijk hebben ze de datum van SDO aangehouden, omdat die hoger speelden. In plaats van die van Drongelense Boys, negen jaar eerder.”
Speciale boom
En dus bestond de club 15 oktober, precies 70 jaar. Reden genoeg voor een feestje. “Door corona konden we het 65-jarig jubileum in 2020 niet vieren, dus hebben we toen gezegd: dan moeten we het nu doen!” Met een bijzondere feestweek tot gevolg. “Er zijn nog drie leden die vanaf het begin sinds de oprichting lid zijn, daar wilden we natuurlijk graag wat mee doen. Daar hebben we een esdoorn voor geplant. Precies op het punt waar iedereen binnenkomt.” Het bleek het startsein van een fraaie week. “Op woensdag hadden we een receptie, op donderdag een pubquiz in de tent en vrijdagmiddag stond in het teken van de jeugd. Die kregen een clinic.” Ook aan feestgedruis, ontbrak het niet, vertelt Bax. “Vrijdagavond hadden we een ‘Foute Party’ en de dag daarna een Hollandse Avond. Dat was toch wel de kers op de taart.” Want, zo geniet de inwoner van Genderen nog altijd na. “Het was een super week! Alle puzzelstukjes vielen in elkaar.” Mede dankzij de evenementencommissie, en zijn inzet als secretaris. “Ik heb de officiële dingen gedaan, zoals de uitnodigingen versturen en de spelden aanvragen. Dat hoort natuurlijk bij een jubileum.” Een rol die Bax al sinds 2016 vervult. “Inmiddels ben ik alweer 57 jaar lid. En ik heb absoluut niet de intentie om weg te gaan. Dit is mijn clubje!” Eén waar hij zelf ook altijd heeft gevoetbald. “Tot mijn 32ste, toen ben ik gaan fluiten.” En niet onverdienstelijk. “Door een blessure, ben ik uiteindelijk assistent-scheidsrechter geworden. Toen ben ik op de maandagavond twee jaar lang met Danny Makkelie meegeweest.”
Eigen auto’s
Binnen het veld, was hij iets minder succesvol als spits, lacht Bax. “Ik was vrij fors en draaide altijd mijn kont erin. Moest het vooral hebben van mijn werklust.” Op zijn twaalfde begonnen bij Drongelense Boys, belandde hij uiteindelijk dus bij GDC. “Voor een lager elftal, was ik veel te fanatiek. Dat was voor mij meer dan 35 jaar geleden de reden om te gaan fluiten en daarna als assistent-scheidsrechter aan de slag te gaan.” Al werkte versleten kraakbeen hem behoorlijk tegen. “Daardoor moest ik stoppen met vlaggen op hoog niveau. Daarna ben ik nog acht jaar lang grensrechter geweest bij het eerste van GDC. Dat ging nog wel.” Minder naar zijn zin, heeft hij het daardoor echter absoluut niet. “Je ziet steeds weer families terugkomen. Het familiaire, is wat deze club zo mooi maakt.” Naast de hoogtepunten op het veld. “Dat was toch wel de promotie naar de eerste klasse. Met eigen jongens. Mochten we met ons kleine clubje, tegen al die grote clubs waar wel werd betaald. En we gingen naar iedere wedstrijd, gewoon met onze eigen auto’s.” Langer dan een jaar, duurde dat avontuur helaas niet. “We wisten dat het een eenjarig iets was. Uiteindelijk werden we één na laatste, maar toch waren dat mooie momenten. Daar wordt nog regelmatig over gesproken.” Heel veel is de club, in zijn ogen verder dan ook niet veranderd. “Er zijn velden bijgekomen en er ligt kunstgras.” De kracht, is nog altijd hetzelfde. “Als er iets gedaan moet worden, zijn er heel veel mensen die willen helpen. Dat is die saamhorigheid.” Reden genoeg voor Bax, om ook nog wel een tijdje actief te blijven. “Nog een paar jaar, dan is het een mooi moment om het stokje over te dragen aan een jonger iemand. Dan staat er vast weer iemand anders op. Maar juist door de passie voor het voetbal, is het zo leuk om betrokken te zijn.” Aan fanatisme, dan ook geen gebrek. “Ik ga altijd bij het eerste kijken. En bij uitwedstrijden, ga ik samen met voorzitter Paul van Rooijen mee als vertegenwoordigers van de club.” Hoe kijkt hij naar de sportieve ambities? “Als we ooit nog eens zouden promoveren, zou dat heel mooi zijn. Alleen heeft GDC daar te weinig aanwas vanuit de jeugd voor. Dus als er een moment komt dat we degraderen naar de vierde klasse, dan is dat zo.” Over de toekomst, maakt Bax zich verder weinig zorgen. “De sfeer zal nooit veranderen!”
Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van GDC.