Leo en Joep de Geus zien elkaar niet alleen thuis. Ook op de voetbal komen zij regelmatig met elkaar in aanraking. Vader en zoon zijn beide actief voor WFB JO17-1, Leo als trainer en Joep als speler. Zij kennen elkaar natuurlijk door en door en dat zou tot fricties kunnen leiden. Aan de andere kant weten zij wat zij aan elkaar hebben, wat de situatie alleen maar makkelijker maakt.
Leo heeft met zijn 52 jaar bakken aan ervaring opgedaan door de jaren heen. Daar waar Joep (16) juist aan het begin staat van een wellicht glansrijke carrière. ‘’Ik ben op mijn achtste begonnen bij VV Stellendam en daar heb ik tot mijn twintigste gespeeld. Ik heb toen de stap naar NSVV gemaakt, omdat zij in de eerste klasse uitkwamen. Dit was toentertijd het hoogste amateurniveau. Wij werden het eerste jaar dat ik daar speelde afdelingskampioen, waarna wij helaas de finale voor het algehele kampioenschap verloren van Rijnsburgse Boys. Via een tussenstop bij Rozenburg ben ik weer teruggegaan naar Stellendam. Hier heb ik tot mijn achtendertigste nog in het eerste gevoetbald. Ik heb wisselende tijden gekend in deze periode. Van promotie naar de eerste klasse tot degradatie naar de vierde klasse, het was er allemaal. Ik heb in de tussentijd ook mijn trainerspapieren gehaald. Onder meer via SNS, Stellendam en NSVV heb ik mijn weg gevonden naar WFB, waar ik momenteel zes jaar trainer ben. Ik was altijd de trainer van het team van mijn zoon. Sinds september ben ik ook interim-trainer van het eerste elftal.’’ Zo veel als Leo gezien heeft, zo veel staat Joep nog te wachten. ‘’Ik ben net als mijn vader begonnen bij Stellendam. Ik heb hier gespeeld tot aan de JO13, want ik besloot om bij WFB verder te gaan. Zij speelden op een iets hoger niveau en ik was opzoek naar wat meer uitdaging. Nu speel ik hier in de eerste klasse.’’
Doordat de twee elkaar door en door kennen, weten zij natuurlijk precies elkaars goede en mindere kwaliteiten. Wij vroegen de twee naar hun inzichten. ‘’De beste eigenschappen van Joep zijn collegialiteit en zijn inzet voor het team. Hij kan soms alleen wel héél erg eigenwijs zijn.’’ Joep zet daartegenover dat zijn vader altijd bezig is om het team voetballend beter te maken. Soms is hij daar wel íets te veel mee bezig, aldus Joep over zijn vader.
Als Joep naar de carrière van zijn vader kijkt, durft hij te zeggen dat hij hier heel trots op is. ‘’Ik denk dat niet veel mensen kunnen zeggen dat hun vader zo hoog heeft gevoetbald en dat hij dan ook nog de jeugd iets wil bijleren.’’ Het kan uiteraard geen kwaad om een stukje ervaring en kennis over te dragen op de jongere generatie. Zijn vader is vooral blij om te zien dat zijn zoon zoveel plezier heeft in het voetballen. ‘’Hij speelt al zes jaar op eerste klasse niveau en hij weet altijd wel bij de bovenste drie te eindigen. Dit is zeker een knappe prestatie, omdat niet veel teams in de omgeving Goeree-Overflakkee op dit niveau spelen.’’
Jaren geleden is de trainer begonnen bij Stellendam en dat geldt ook voor zijn nageslacht. Nu zijn zij beide actief bij WFB in Ouddorp, maar waar zien zij elkaar over tien jaar? ‘’Ik durf echt niet te zeggen waar Joep over tien jaar staat. Er kan zoveel gebeuren met jeugdspelers van die leeftijd. School, werk, vrienden, het kan allemaal invloed hebben. Ik zou het leuk vinden als ik ooit nog een keer trainer van hem ben in een eerste elftal.’’ Dit kan natuurlijk ook al over drie jaar zijn bij wijze van. Ook Joep denkt dat dit realistischer is. ‘’Over tien jaar hoop ik dat mijn vader nog steeds trainer is, maar ik denk niet dat dit gaat gebeuren. Het kost veel tijd energie en ik denk dat hij tegen die tijd wel andere dingen aan zijn hoofd heeft.’’
Klik hier voor meer artikelen over WFB.
Klik hier voor meer informatie over WFB.
