De degradatie naar de vierde klasse paste niet in het ideaalplaatje van de afscheidstoernee van Gert-Jan van der Veen, die op 35-jarige leeftijd als hoofdmachtspeler van DVO’32 is gestopt. De Vlaardingse ploeg zal verder moeten zonder de aanvalsleider en goalgetter.
Net als PEC Zwolle-aanvoerder Bram van Polen kreeg Van der Veen een afscheid in stijl: bij het laatste competitieduel liep de routinier door een erehaag, gevormd door medespelers en spelers van tegenstander Rhoon, van het veld waar zijn familie op hem stond te wachten. Onder applaus maakte hij zijn laatste meters in het zwart-witte tenue van het vlaggenschip, dat hij sinds 2016 – toen hij overkwam van Deltasport – diende.
Elastiek
Het zal even wennen zijn in het komende seizoen als de naam van Van der Veen niet meer in de opstelling van Door Vrienden Opgericht’32 opduikt. Maar, zo stelt de hoofdpersoon zelf, het mag geen verrassing zijn dat hij een punt achter zijn sportieve loopbaan bij de standaardteams heeft gezet. ,,Want ik heb alles meegemaakt: kampioenschappen, promoties, Vlaardingse titels en ja, ook een degradatie dus. Het is mooi geweest’’, beseft Van der Veen, die ook aangeeft dat fysiek de pijp langzaam maar zeker leeg is geraakt.
De degradatie met DVO’32, uitgerekend door de Vlaardingse stadgenoot Victoria’04 bezegeld, kwam niet als een verrassing. Het zwart-witte zorgenkind richtte zich na de winterstop met enkele goede resultaten nog wel op, maar het elastiek knapte – mede door de versterkte degradatie – uiteindelijk toch. DVO bleek domweg over te weinig kwaliteit te beschikken om het hoofd boven water te kunnen houden.
Jeugdopleiding
Voor Gert-Jan van der Veen was het een gegeven, een voetnoot aan het einde van een fraaie carrière waarin ook Deltasport een belangrijk aandeel had. Met die Vlaardingse club bejubelde hij twee kampioenschappen, werd Willem II geëlimineerd in de strijd om de nationale beker en volgde daarna nog een uitwedstrijd bij De Graafschap. ,,Vanuit de eigen jeugdopleiding heb ik uiteindelijk het eerste bij Deltasport gehaald’’, blikt hij met genoegen terug.
Bij DVO’32 ontpopte Van der Veen zich als goalgetter, die bovendien ook binnen de lijnen met zijn familie werd herenigd want hij speelde samen met zijn broers Pieter en Reinier. In zijn laatste seizoen droogde de doelpuntenproductie, jarenlang toch hét kenmerk van de aanvaller, op. Hij was regelmatig geblesseerd, was niet meer die scherpe en topfitte spits die door tegenstanders gevreesd werd. Het slotstuk kwam dus op tijd. En is vooralsnog echt een eindpunt, want het trainerschap of spelen in een lager team is er vooralsnog niet bij.
Mogelijkerwijs dat Van der Veen volgend jaar toeschouwers is als DVO’32 zich in de vierde klasse gaat manifesteren. Amin el Bouazaoui, de opvolger van Benjamin van der Zwan die al na één seizoen bij DVO’32 is verdwenen, zal na de zomervakantie aantreden als nieuwe hoofdtrainer. Hij zal gaan werken met een flink vernieuwde groep, die voor het grootste gedeelte bestaat uit spelers die in het verleden als (jeugd)spel actief zijn geweest bij DVO’32.
Klik op vv DVO’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv DVO’32 voor meer informatie over de club.