HULST – Hij had in het verleden al eens eerder ‘nee’ gezegd toen hij werd gevraagd de overstap te maken van v.v. Clinge naar grote buurman HVV’24 in Hulst. Toen had Dion Weemaes (24) het gevoel dat hij er nog niet klaar voor was. In 2019 volgde weer dezelfde vraag en nu besloot de verdediger dat de tijd rijp was. En naar eigen zeggen bevalt de stap hem prima.
“Ik voel me in Hulst prima op mijn plek. Maar dat had ik ook wel verwacht eerlijk gezegd. Ik heb als vanaf mijn jonge jeugd een bepaalde connectie met Hulst. Ik heb er op school gezeten, veel van mijn vrienden komen er vandaan én ik heb er na mijn schooltijd en in de weekenden ook jarenlang gewerkt. Dus ik kende al heel veel mensen, waarvan er ook velen bij HVV’24 een rol vervullen of als supporter langs de lijn staan.”
Weemaes speelde vanaf de jongste jeugd altijd bij v.v. Clinge en debuteerde als 15-jarige in het eerste elftal. In het begin kon hij zichzelf nog wel eens verliezen in ‘druistige’ acties, maar de laatste jaren werd het spel van de verdediger steeds meer solide. Hij was op den duur een onmisbare kracht bij de Clingenaren en maakte er enkele promoties en ook degradatie mee. Toen hij door HVV’24 in 2019 werd benaderd was de keus dan ook simpel. “Ik had het gevoel dat ik nu wel de benodigde speelminuten in een eerste elftal had gemaakt bij Clinge en wilde me meten op een niveau hoger. Want in alles is HVV’24 natuurlijk groter dan ik bij Clinge gewend was. Grotere vereniging, maar toch ook wel iets meer ‘druk’ die er op je komt te staan als voetballer. Ik wilde zien hoe ik daarmee zou omgaan en proberen mezelf verder te ontwikkelen.”
In eerste instantie zag Weemaes zichzelf in een oefenwedstrijd zelfs terug als rechtsbuiten toen de opstelling bekend werd gemaakt. “Maar dat werd een grote blamage, want ik ben natuurlijk geen aanvaller. Al snel werd ik terug naar achter gehaald en speelde een paar duels rechtsback, wat ik ook bij Clinge veelal speelde. Tot ik centraal achterin kwam te spelen. Dat beviel zo goed, dat ik er sindsdien niet meer ben weggegaan en eigenlijk ook altijd wel basisspeler ben. Ik vind het een fantastische plek om te spelen en ik voetbal met allemaal goede spelers om me heen, waardoor ik zelf ook steeds beter en completer word. Samen met Niels Breijaert vorm ik het centrum en we vullen elkaar perfect aan.”
Waar hij buiten de lijnen over het algemeen vrij rustig is, daar verandert hij binnen de lijnen van het voetbalveld. “Dat klopt, want ik laat me vaak wel verbaal gelden. Die ‘grote mond’ zijn ze wel al wat gewend inmiddels, maar ik heb daar nooit slechte intenties mee. Ik probeer altijd de boel op scherp te zetten of medespelers wakker te schudden. Ik heb dat ook nodig en het zit ook in mijn karakter. Ik wil ten koste van alles winnen, of het nou een oefenpotje is, een trainingspartijtje of een derby. Winnen is het enige dat telt.”
In Hulst vindt hij zichzelf terug in een selectie waarbij enkele jongens mijn veel ervaring een mix vormen met veel jonge en talentvolle spelers. “Dat is een prima mix, maar zorgt soms nog wel voor wisselvallige resultaten. En ook het kritische publiek in Hulst kan soms wel voor wat extra druk zorgen, maar zelf ervaar ik dat wel als prettig. Er mag ook wat van ons worden verwacht. We willen altijd meedoen om de prijzen en zijn dat ook wel verplicht om te doen. Want ik vind ons vaak nog veel te lief. Ook naar elkaar toe. Als het niet loopt gaan vaak eerder de kopjes omlaag dan de mouwen omhoog. Ik probeer daar dan wel een dosis mentaliteit in te gooien en hoop dat de rest dan meegaat. Dat lukt nog niet altijd, maar dat is wel hoe ik ben.”
Inmiddels staat sinds dit seizoen Mario Vermeirssen als trainer voor de groep in Hulst, een trainer die Weemaes goed kent van zijn tijd bij Clinge. “Mario ken ik al heel lang en hij doet het hier in Hulst prima. Ondanks dat het seizoen al snel voorbij was door corona heeft hij hier wel al wat teweeg gebracht. We zijn veel meer een team, een hechtere groep waar het plezier weer terug is. Onze start was niet wat we ervan hoopten, maar toch zie ik veel potentie voor de toekomst. Jammer dat het nu al zolang stilligt, maar de doelstelling voor komend seizoen zal niet anders zijn: meedoen om de prijzen én qua spel stabieler worden. Tot die tijd is het afwachten wat er gaat gebeuren. We zijn dat we alweer mogen trainen nu, al duurt het allemaal wel heel erg lang helaas.”
Voor meer artikelen over HVV’24 klik hier
