HUIJBERGEN – Waar het eerste elftal van VIVOO in een zware strijd om degradatie was gewikkeld in de vierde klasse zondag, daar wisten de reserves zichzelf te kronen tot kampioen in de reserve vijfde klasse. Daarmee boekten speler/trainer Dennis Gillesse en zijn spelersgroep een mooi sportief succes.
“We hebben een prachtig seizoen weten te bekronen met de mooiste prijs die je kunt pakken, namelijk een kampioenschap. Het voelt misschien wel een beetje dubbel omdat het sportief bij het eerste niet best gaat, maar dat maakt de prestatie van de jongens bij het tweede er niet minder mooi om. We kunnen trots zijn, dat we dit met z’n allen hebben gedaan. En daarbij wil ik ook zeker de andere elftallen en trainers die ons gedurende dit seizoen allemaal hebben geholpen niet vergeten.”
Het zegt veel over Gillesse, een clubman pur sang, die het succes graag breed wil delen en zeker niet naar zichzelf toetrekt. “We zijn met het eerste en tweede samen één selectie van zesendertig man. Die trainen op dinsdagen samen. En op vrijdagen apart met onze eigen groep, die gedurende het seizoen uit zo’n achttien man bestond. Tijdens het seizoen hebben we ook jongens van het eerste erbij gehad én spelers van het derde om de boel compleet te maken en te houden. Iedereen heeft er in grote of kleinere mate zijn aandeel in gehad dat we aan het eind van de rit op de platte kar stonden. Een schitterende ervaring, niet in de laatste plaats ook voor mij als trainer natuurlijk.”
Gillesse prijst zich gelukkig dat iedereen ook de bereidheid toonde om met het tweede mee te spelen, wat enerzijds ook logisch was omdat het niveau tussen het eerste en tweede elftal niet heel groot bleek. “Wat natuurlijk ook wel meespeelde was dat wij bovenin meestreden, dan is het altijd leuk om mee te doen. Want een voetballer wil het liefste winnen en dat hebben we dit seizoen met het tweede gelukkig veel gedaan. Op de dag dat wij kampioen werden verloor ons eerste de derby bij ODIO met 7-1. Dat hakte er wel even in, maar toch hebben we iedereen betrokken in de feestvreugde. Je wint en verliest samen, het zegt veel over de saamhorigheid die er heerst binnen de club.”
Dat hij trainer werd, dat was eigenlijk een beetje uit nood geboren toen de trainer van het tweede er vanwege werk ineens mee stopte. “Toen vroeg men of ik het niet tijdelijk wilde doen. Dat heb ik toen twee seizoenen gedaan. Daarna ben ik nog twee jaar bij Dosko1-zaterdag gaan spelen en in 2017 teruggekeerd bij VIVOO. Na een half jaar bij het eerste ben ik in de winter naar het tweede gegaan. Zo ben ik langzaamaan in de trainersrol gerold.”
“Het mooie is dat ik binnen VIVOO ook al ervaring had bij de C-, B- en A-jeugd als trainer. Daar heb ik nagenoeg iedereen van de huidige selectie getraind. Toen ik in het tweede speelde kreeg ik veel last van blessures en men vroeg me of ik niet tijdelijk het tweede ook wilde trainen. Ik gaf aan het wel voor een seizoen te willen doen. Nu doe ik het dus nu na vijf jaar nog steeds.”
Als trainer heeft hij wel de nodige ambities, om op termijn ook hoofdtrainer te worden. “Ik moet toelating doen voor de Uefa-C opleiding en daarna de cursus volgen. Heb al geregeld dat ik hier onder begeleiding van Andy Wierikx mijn opleiding kan gaan doen. Het is een ervaren trainer waar ik nu al prettig mee samenwerk en veel van leer. Dus dat komt wel goed. Maar mocht ik ooit hoofdtrainer worden, dan zal dat buiten VIVOO zijn, want heb hier teveel vrienden. Dat gaat niet werken. Maar voorlopig zit ik hier goed en wat de toekomst brengt zien we wel.”
Klik op VIVOO voor het laatste artikel over de club.
