De jeugd heeft de toekomst. Ook bij Woudrichem. En dus staat Wilty Schaap, samen met Ewout Secreve en Gerard Swart, iedere zaterdagochtend in alle vroegte op het veld. Om zijn kinderen en daarmee ook de rest van de kabouters training te geven. “Het is net alsof je jezelf van vroeger bezig ziet.”
Want het is eigenlijk precies, zoals het voor Schaap ook ooit begon. “Ik weet niet beter, dan dat ik overal liep met een bal in mijn handen. Heel de dag op het veld. En ‘s avonds ook.” Dan is één plus één, ook in zijn geval weer twee. “Daar rol je in. Het is ook gewoon echt leuk om te doen. Helemaal met al die fijne mensen om je heen.”
Paplepel
Mensen die Schaap (31) inmiddels, na ruim 25 jaar bij de club, toch vrij aardig kent. “Ik ben toch wel een echte clubman. Vertrekken? Dat is echt uit den boze!” En dus speelt de Woudrichemmer al een seizoen of zestien in het eerste, maar is hij vooral ook trainer bij de kabouters. Op zaterdagochtend, van half tien tot kwart over tien. “Het begon drie jaar geleden met mijn eigen zoon, die werd drie en wilde voetballen. Ze zochten een trainer, toen had ik al heel snel zoiets van: ik doe mee!” En echt niet alleen voor Muck en Tommy, zoals zijn eigen zoontjes heten. “Al die kinderen komen én gaan met een lach. Is het al klaar trainer, vragen ze dan. Daarna komen ze ons altijd bedanken.” Toch blijft het trainen van je eigen kind, ook voor hem iets bijzonders. “Je bent misschien iets strenger voor ze, je hebt toch een voorbeeldfunctie. Het is fantastisch om ze tegen een bal te zien schieten, alsof je jezelf van vroeger bezig ziet…” Hoe kon het ook anders? “Haha! Ik ben zelf vroeger met voetbal opgegroeid, die twee gaan nu natuurlijk ook altijd mee. Lopen constant met een bal, dat wordt er met een paplepel ingegoten. Wat dat betreft, gaat dat weer een generatie door.” Eén ding is in ieder geval duidelijk, het plezier spat er bij de zestien jonge voetballertjes van af. “We beginnen altijd met de voetbaldans, een soort warming-up. Daarna is het vaak iets met schieten, gooien of passen. En natuurlijk partij.” Al blijft het eindspel, favoriet. “Ezeltje tik!”
Herstellende
Het is ook voor Schaap zelf, prettige afleiding, in een verder moeilijk jaar. Niet alleen vanwege de degradatie van het eerste. “Vorig seizoen heb ik voor de tweede keer mijn kruisband afgescheurd, dus ik ben nu herstellende. Het is de bedoeling dat ik in september weer helemaal terug ben.” Terug na opnieuw dus een zware blessure. “Ik weet het moment nog heel goed. Er waren weinig tegenstanders in de buurt, maar ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Ik ging zelfs ‘out’. Dat ging echt door merg en been.” Aan stoppen, denkt de routinier echter nog lang niet. “Als mijn lichaam zegt door, dan gaan we door. Die knie moet weer goed functioneren, dan hoop ik nog een paar jaar in het eerste te spelen. Er is niks mooiers dan voor je eigen dorpje strijden.” Ook al is dat in de derde klasse. “Het is even wennen, maar voor mij gaat het vooral om samen plezier maken op die zaterdagmiddag. Dan maakt het niveau niet uit. Al wil je natuurlijk wel altijd winnen!” En mocht het fysiek onverhoopt toch niet lukken, dan weet Schaap al wat hij gaat doen. “Lekker die mannen trainen.” Met Muck en Tommy, staan zijn opvolgers in ieder geval alvast klaar. “Ze mogen zelf weten wat ze gaan doen, maar ik denk toch wel dat het voetballen wordt. Samen in het eerste? Dat zou heel mooi zijn!”
Klik op Woudrichem voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Woudrichem voor meer informatie over de club.