Pas net achttien jaar en toch al twee seizoenen bij het eerste. Voor Stan Thur begon het seniorenvoetbal al op jonge leeftijd. En dat debuut, was best spannend, herinnert de centrale verdediger van derdeklasser Sparta’30 zich. “De eerste bal raakte ik compleet verkeerd.”
Het mag dan bijna twee jaar geleden zijn, voor Thur voelt zijn debuut in het eerste, nog altijd als de dag van gisteren. “Ik zat op vrijdagavond gewoon te gamen met vrienden, toen ik werd gebeld door de trainer. Of ik fit was en dat ik niet met mijn eigen team zou spelen. Je staat erin bij het eerste, zei hij.” Een slapeloze nacht later, ging de jongeling eerst gewoon nog aan het werk, in de supermarkt. “Heel de ochtend was ik zó gespannen. Gelukkig mocht ik wat eerder weg, zodat ik op tijd was.” Zijn eerste balcontact een paar uur later, zal Thur nooit meer vergeten. “Die schoot ik op veld 3. Daarna ging het gelukkig goed.”
Trotse vader
Had hij zelf aan zien komen dat het zo snel zou gaan? “Totaal niet! Een week voordat ik zestien werd, maakte ik mijn officieuze debuut. Iets later ook mijn officiële. Daarvoor had ik nog nooit meegetraind.” Sterker nog. “Ik wist helemaal niet dat het zo dichtbij was, dacht altijd pas vanaf je twintigste ofzo.” Maar met zijn fysiek, is dat misschien nog niet eens zo gek. “Ik ben vrij groot, dus liep wat dat betreft altijd wel een beetje voor.” Tot hij bij het eerste kwam. “Het gaat natuurlijk allemaal wat sneller. En ik ben niet goed in koppen, dat merkte ik toen wel.” Tegenwoordig dus als centrale verdediger. “Ze vonden het tijdens mijn debuut te spannend om mij centraal te zetten, dus speelde ik rechtsback. Nu is dat gelukkig niet meer!” Zijn kwaliteiten? “Snel en een goede tackle. Een pass over twintig meter gaat prima, richting de spits is nog wat lastiger. Wat dat betreft ben ik een beetje een houterige voetballer.” Wel één waar ze bij Sparta’30 al een tijdje van kunnen genieten. “Ik ben op mijn tiende of elfde hier begonnen. Vrij laat dus. Mijn ouders hielden niet van voetbal, dus zat ik ‘op skateboarden’. Maar in de tuin en op school, was ik wel altijd aan het voetballen.” Thur trainde vervolgens een keer mee en was verkocht. Net als zijn vader nu. “Die is toch wel trots dat ik in het eerste sta. Dat werkt motiverend. Zoiets is natuurlijk leuk om te horen!”
Wisselvallig
Een lekker dorpsclubje, voetballen met vrienden en veel gezelligheid. “Ik ben ook niet anders gewend. Misschien is het ergens anders nog wel leuker, maar dat hoef ik helemaal niet te weten.” Al moet er daarnaast vanzelfsprekend wel gepresteerd worden. “Vorig seizoen was wisselvallig, ook qua minuten. Even een dipje, toen leefden we weer op. Een periode had er misschien in gezeten, was ook heel mooi geweest, maar misschien iets té.” Een vijfde plaats in die derde klasse, bleek uiteindelijk het maximaal haalbare. “Ons doel was om erin te blijven, dat is gelukt. Dus helemaal mooi!” En dit seizoen? “Nu weer. Zeker met die versterkte degradatie. Plek tien tot en met twee, is eigenlijk allemaal middenmoot.” Gaan voor handhaving en met wat geluk, misschien een periode. Voor zichzelf heeft Thur een heel andere ambitie voor ogen. “Zoveel mogelijk spelen! Het liefste natuurlijk vast in de basis.” Maar om dat voor elkaar te krijgen, moet hij nog het nodige verbeteren. “Eigenlijk alles. Coaching, kopduels, meer rust aan de bal en overzicht.” Een beetje zoals Noa Lang misschien. “Dat vind ik een mooie gast! Een beetje het zwarte schaap, met al zijn trucjes. Vroeger was ik voor Ajax, nu maakt het me niet veel meer uit. Ik denk zelfs dat ik ook nog wel een tijdje voor Feyenoord en PSV ben geweest.” Over zijn liefde voor Sparta’30, twijfelt de inwoner van Andel gelukkig een stuk minder. “Als er een mooie club komt, wil ik daar best over nadenken. Maar de komende vijf jaar, wil ik gewoon hier spelen! Zo goed ben ik nou ook weer niet…”
Klik op Sparta’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Sparta’30 voor meer informatie over de club.