SCHARENDIJKE – Vorig seizoen moest ZSC’62 in de 4e Klasse C tot de laatste speeldag aan de bak om degradatie te ontlopen. Het redde zichzelf toen nét en werd zesde. Een kalenderjaar later bleef het ook tot de laatste seconde spannend. Dankzij een 3-3 tegen Bevelanders wisten Danny Erkelens en zijn ploegmaats het vege lijf te redden.
“Het is een seizoen geweest waarin we soms individueel en als team te veel zijn bezig geweest met randzaken en daardoor in wedstrijden niet thuisgaven. Dan weet je dat je het in deze competitie enorm lastig krijgt. In een vierde klasse die een stuk sterker was dan vorig seizoen met de komst van een aantal voormalig derdeklassers”, zegt de middenvelder.
Ten opzichte van vorig seizoen zag men bij de ploeg uit Scharendijke een aantal spelers stoppen en kreeg men te maken met een reeks aan blessures. “Zelf heb ik ook een tijd last gehad van een blessure. Eigenlijk gaat het al drie jaar op en af. In februari 2024 ben ik aan mijn enkel geopereerd en daardoor is het gewricht verre van optimaal. Maar aan stoppen denk ik nog niet, want zolang je kan lopen kan je doorgaan toch? Ik speel elke wedstrijd of training wel met last. Niet ideaal, maar je went eraan. Toch moet ik regelmatig ook wedstrijden laten schieten omdat ik simpelweg teveel hinder heb om te voetballen.”
De 26-jarige Erkelens begon in de jeugd bij ZSC’62, speelde daarna nog voor Zierikzee, FC De Westhoek en een jaartje senioren bij MZC’11. “Maar ik wilde hier op het dorp gewoon lekker met mijn vrienden voetballen en ben teruggekeerd. Toen ik een keer wedstrijdje met het derde meedeed klapte die enkel dubbel en begon de ellende. Na de operatie heb ik een nieuwe kunstenkelband maar het is minder soepel dan hoe het ooit was. Dit seizoen heb ik ook weer dertien wedstrijden gemist en dat is balen. Want je wilt je team helpen maar dat ging dus vaker niet dan wel helaas.”
Als hij fit is dan vindt hij zichzelf terug als laatste man of op ‘zes’. “Dat is afhankelijk van de keuzes die de trainer daarin maakt. Het zijn wel heerlijke posities om te spelen en mijn energie kwijt te kunnen. Ik ben een speler die het van mijn inzicht moet hebben en kan op die twee posities de boel wegzetten en corrigeren waar nodig. Ik ben fanatiek en dat straft zichzelf soms af door in wedstrijden te stevig de duels aan te gaan. zéker met die enkel. Maar ik blijf positief ingesteld als persoon, want dat werkt in mijn ogen het beste. Ik ben blij dat we in vierde klasse blijven en daar hoop ik komend seizoen weer wat meer wedstrijden te spelen. Want het is een prachtig spelletje en dat hoop ik, ook met deze soms tegensputterende enkel, nog wel een aantal seizoenen te doen. Dit seizoen was in vele opzichten heel wisselvallig en moesten we tot het laatst vol aan de bank om het vege lijf te redden. Maar het is gelukkig weer gelukt.”
Klik op ZSC’62 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZSC’62 voor meer informatie over de club.