Stukje bij beetje, steeds iets meer van het voetbalspelletje aan ze meegeven. Dat is eigenlijk wat Menno van der Vliet als trainer bij de JO11-1 van Almkerk probeert te doen. En met een nieuw kampioenschap op zak, lijkt dat best aardig te lukken. “Het is vooral mooi om die groei te zien, daar mogen we trots op zijn.”
En trots, dat zijn ze bij Almkerk. Want samen met Erwin Wannet en Rob Broekhuijsen, ziet Van der Vliet dat het goed is. “In het begin was het echt nog madeliefjes plukken of afgeleid worden door overvliegende vliegtuigen. Nu gaan we richting de hoofdklasse.” Want, zoals de 48-jarige trainer het zegt: “Jong hout, kun je buigen. Dus zeker in het begin, luisterden ze ontzettend goed. Nu beginnen ze al wat meer te praten.” De trainer kan het weten. Hij was er namelijk vanaf het allereerste moment bij betrokken. “Dit is nu mijn vijfde seizoen. Mijn zoontje begon met voetballen, is inmiddels keeper, maar zo ben ik meegegroeid.” Al begon zijn ‘carrière’ bij Almkerk, eigenlijk acht jaar geleden. “Toen heb ik eerst het team van mijn oudste zoon gedaan.”
Sociaal leven
Want zelf, voetbalde Van der Vliet nooit bij de ploeg in het blauw-wit. “Vroeger heb ik bij Vuren gevoetbald. Ik ben hier, echt door mijn kinderen gekomen.” En gelukkig maar. “Het is een heel leuke club om iets te doen. Vooral vanwege de betrokkenheid en het sociale aspect. Je leert mensen kennen en begint je weg te vinden. Dan brengt het echt een heel sociaal leven met zich mee. Is het meer dan voetbal.” Van het contact met ouders en trainers, tot het netwerken met andere clubs. “Een mooie manier om de sport te beoefenen.”
Spijt van zijn vrijwillige ‘sollicitatie’, heeft Van der Vliet dan ook niet. “Mijn oudste ging op voetbal, en ik wist dat ze mensen zochten. Toen heb ik mezelf opgeworpen om wat te doen. Dat begon met meelopen en ballen pakken én werd uiteindelijk steeds meer. Zo ben ik er eigenlijk een beetje ingerold.” Tot het moment dat hij nu dus trainer is van de JO11-1. “Het mooiste is natuurlijk om die groei te zien. Als je inzet toont, gaat zich dat vanzelf een keer uitbetalen. Dat blijft de mooiste uitdaging.”
Eén waar ze bij Almkerk meer dan in geslaagd zijn. “Een bizarre ontwikkeling. We mogen echt trots zijn!” Trots op het behalen van de hoofdklasse. “Je merkt dat andere teams zich daaraan optrekken. Die willen ook aansluiten bij dat niveau. Dat vind ik leuk om te zien.” Al zijn resultaten, natuurlijk niet het allerbelangrijkste, weet ook Van der Vliet. “Plezier staat altijd voorop. Maar je sport wel met een doel. Om beter te worden én om te winnen. Daarin is het ook belangrijk om een prestatie te verrichten.”
Vertrouwen
En dus probeert de trainer, het vooral op een luchtige manier te brengen. “Hoe gaaf zou het zijn, als we de tegenstander vandaag helemaal wegtikken? Zeg ik dan. Op die manier probeer je ze te enthousiasmeren.” Met het fanatisme, zit het sowieso ook wel goed. “Als we verliezen, staan sommige jongens met tranen in hun ogen.” Hoe zit dat bij hem? “Ik ben wel fanatiek, maar niet alles hangt ervan af. Het moet wel leuk blijven.”
En leuk, dat is het voorlopig. Ook op trainingen. “We trainen veel op techniek. Zodat ze vertrouwen krijgen met de bal aan hun voet. Goed kijken en overzicht houden. Daarnaast doen we regelmatig duelleren, of positiespelletjes. Zodat ze leren onder druk te voetballen. Daardoor kunnen ze tegenstanders makkelijker uitspelen.” De inwoner van Almkerk haalt veel inspiratie van internet, maar probeert voor het grootste gedeelte zijn oefeningen toch zelf te verzinnen. En dus steekt Van der Vliet er met alle liefde veel tijd in.
“Vaak sta ik een halfuur of drie kwartier voor een training al op het veld. Om alles klaar te zetten. Dat is ook ontspanning. Dan vergeet je werk en alles eromheen. Ben je puur met die mannetjes bezig. Als je ze dan keer op keer dat stapje ziet maken, doe je het niet voor niks!”
Klik op Almkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Almkerk voor meer informatie over de club.
