Voor Rick Das en Mart Dubbeld telt dit seizoen maar één ding: met VELO-zaterdag promoveren naar de tweede klasse. Het piepjonge duo vormt bij de formatie van trainer Edwin Vurens het hart van de verdediging. “We voelen elkaar goed aan.”

Das (20) en Dubbeld (19) kennen elkaar al wat jaartjes. “Volgens mij hebben we bij de C1 voor het eerst samen gespeeld”, zegt de oudste van de twee. “We kennen daarom van elkaars zwakke en sterke punten. We vullen elkaar goed aan, vandaar dat de trainer het ook aandurft met ons.”

Meestal is het centrum van de verdediging de plaats van ervaren spelers. Dertigers of anders eind-twintigers. Nu worden de centrale posities in de VELO-verdediging ingenomen door twee spelers – twee vrienden buiten het veld ook – die stammen uit het Playstation-tijdperk. “Haha, klopt”, zegt Das. “We spelen het regelmatig. Wat? FIFA natuurlijk en Call of Duty. Soms online met elkaar, soms tegen elkaar. Wie er beter is als we tegen elkaar spelen? Ik!”

“Heeft Rick dat gezegd?” is Dubbeld verbaasd. “Dat hij beter is, zuigt hij echt uit zijn duim. Fantasie, dat heeft ie wel.”

Ze zijn bepaald geen eenheidsworsten. Zowel buiten als binnen de lijnen. “Mart is wat extraverter”, meent Rick. “Ik ben rustiger.”

Dubbeld kan zich wel in die ‘analyse’ vinden. “Rick is inderdaad rustig, ik floep er nog wel eens wat uit.”

Die karaktertrekken zijn ook op het veld zichtbaar. Waar Das zich vooral manifesteert als mandekker en sobere verdediger kiest zijn maatje meer voor het avontuur. “Mart wil nog wel eens inschuiven als het kan”, legt Das uit. “Daar liggen ook zijn kwaliteiten. Hij heeft een goed overzicht en een goede inspeelpass. Hij heeft het gevoel om op het juiste moment het middenveld in te dribbelen.”

“Dat kan ik doen, omdat ik weet dat Rick achter me staat”, reageert de jongste van ‘D2’. “Rick is zeer betrouwbaar, hij doet geen gekke dingen.”

“Als het nodig is om iets te forceren, schuif ik door naar het middenveld en gaat Rick één-tegen-één achterin spelen. Dat doet ie dan moeiteloos.”

“Doordat we vrienden zijn, kunnen we ook veel van elkaar verdragen”, vervolgt Das. “In de vuur van de wedstrijd zeg je nog wel eens wat tegen elkaar. Wij weten dat precies op waarde te schatten. Na afloop van de wedstrijd is alles vergeven en vergeten. Dat willen winnen, dat zit er bij allebei wel in. En dat we samen spelen achterin werkt: de laatste wedstrijden hebben we bijna steeds de nul gehouden. De trainer stelt ons echt niet op omdat hij het zo leuk vindt twee jonge gasten.”

Over het grote doel dit seizoen is ‘D2’ ook duidelijk: promoveren. Dubbeld: “Het liefste doen we dat rechtstreeks via een kampioenschap. Dan zijn we er meteen vanaf.”

Das: “Een nacompetitie is zo’n loterij. Beter is het inderdaad om meteen maar kampioen te worden.”

De vooruitzichten op de titel in de derde klasse zijn uitstekend. “Maar we zijn er nog lang niet”, steekt Dubbeld een waarschuwende vinger op. “Lyra en Monster azen ook op het kampioenschap. Persoonlijk vond ik MVV’27 tegen ons de beste indruk maken, maar die staan al op een behoorlijke achterstand van ons. Als je puur naar de kwaliteit van de spelersgroep kijkt, hebben we het sterkste elftal. We hebben zulke goede voetballers, als je Sven Verbeek en Ferhat Sonmez in je elftal hebt spelen, wordt je gelukkig hoor.”