Hoekenees Otmar van Deventer vertrok begin 2022 met zijn gezin naar Aruba. Zo komt, in ieder geval voorlopig, een einde aan een lange periode van Otmar in het blauwzwart. Hij speelde eerder in de jeugd bij VV Hoek van Holland en keerde in 2009, na omzwervingen langs onder meer ADO Den Haag, Westlandia en de ‘s-Gravenzandse SV, in 2009 terug in Hoek van Holland. Een jaar voor de fusie tussen Hoekse Boys en VV Hoek van Holland ging Otmar samen met vrienden in het eerste elftal spelen. Het bracht hem naar eigen zeggen zijn mooiste ervaringen als voetballer.
Hoek van Holland – Jarenlang heb ik iedere zaterdag naar een wedstrijd toegeleefd. Vanwege corona kon ik er de afgelopen tijd al een beetje aan wennen, leven zonder voetbal. Ik ga HVC’10 zeker missen, ik voel me sterk verbonden aan de vereniging, de mensen die er spelen en al die vrijwilligers. Ik vind het best vervelend dat ik er halverwege het seizoen als trainer van het tweede elftal moest stoppen. Het voelt ook een beetje alsof ik de jongens van het tweede in de steek laat. Maar aan de andere kant: dit is een kans die maar één keer in mijn leven voorbijkomt. Ik ben gaan werken als GZ-psycholoog bij een polikliniek GGZ Kind en Jeugd op Aruba. Daar help ik kinderen om te herstellen van mentale problemen. Hij raakte getriggerd door verhalen van collega’s die eerder al naar Aruba zijn gegaan. ,,Tot nu toe bevalt het goed. Ik heb elke dag de mogelijkheid om na mijn werk te genieten van zon, zee en strand. De intentie is om twee tot vier jaar op Aruba te blijven. Voor een langere periode kan ik mijn familie en vrienden niet missen. Het is voor mij, mijn vrouw en zoontje een mooie levenservaring waar we elke dag zo veel mogelijk van proberen te genieten.’’
,,Als kleine jongen ben ik begonnen bij VV Hoek van Holland. Daar ben ik gescout door ADO Den Haag voor de jeugdopleiding. Daarna heb ik nog gevoetbald in de jeugd bij s-Gravenzandse SV, DHC en Westlandia. Toen ben ik een jaar gestopt en daarna ben ik met vrienden gaan voetballen bij VV Monster. Vervolgens naar s-Gravenzandse SV en HVC’10. Ik heb een mooie, waardevolle tijd voetbalcarrière gehad, waarin ik met veel verschillende mensen in aanraking ben gekomen. Ik heb veel geleerd, nog wel het meeste op sociaal gebied. Vrienden die ik heb overgehouden aan het voetbal koester ik het meest. Achteraf gezien had ik, vooral in de jeugd, er meer van willen genieten. Dat ben ik later bij HVC’10 pas gaan leren, om op en rond het veld bewust te genieten van het spelletje en alles eromheen. Mijn jeugd speelde zich voornamelijk af bij ADO Den Haag, Ondanks dat veel was ingericht op presteren en te weinig op plezier, heeft deze periode een behoorlijke invloed gehad op wie ik nu ben. Hoogtepunten heb ik bij HVC’10 beleefd. Dat startte toen we met een aantal vrienden in het laatste jaar van Hoekse Boys kampioen werden van de vierde klasse. Daarna volgde direct het kampioenschap in de derde klasse waarop we jarenlang in de tweede klasse hebben gespeeld. Het absolute hoogtepunt was de promotie via de nacompetitie naar de eerste klasse. Hier hadden we jarenlang vanaf de vierde klasse naar toe gewerkt. Een dieptepunt voor mij was dat we maar één seizoen in de eerste klasse hebben gevoetbald. Ik krijg hier nog steeds een naar gevoel van als ik eraan denk. Met het team wat we hadden, was dat niet nodig geweest. Gedurende mijn voetballeven heb ik vaak last gehad van blessures aan mijn lies. Hierdoor heb ik veel minder wedstrijden kunnen spelen dan ik had gewild en denk ik met pijn in mijn hart terug aan het moment dat ik op mijn 30e moest stoppen. Ik had ontzettend graag nu nog in de selectie gespeeld, dat doet eigenlijk nog steeds pijn. In 2018 ben ik trainer geworden van het tweede elftal. Ik was al een aantal jaar als jeugdtrainer actief en ben met veel enthousiasme aan de slag gegaan met John Kraan. Mijn passie voor en gedachten over het spelletje kon ik mooi kwijt. Het was leuk en leerzaam om in een andere rol het voetbal te beleven en jonge spelers te begeleiden in hun ontwikkeling. Eerlijk gezegd is door de corona het plezier hierin wel verminderd de afgelopen twee seizoenen. Met veel plezier trapte ik nog een balletje met het vijfde mee. Gelukkig kon dat fysiek gezien weer vanaf mijn 32e. Ik woon pas een paar maanden op Aruba en heb meegetraind met het team van de broer van Steve Escalona (oud-speler HVC’10). Dat is een team met name met jongens rond de 40. Ik werd al snel tot ‘Jaap Stam’ gebombardeerd. Waarschijnlijk kan ik bij dit team aansluiten in het spelen van wedstrijden. Dat zou ik hartstikke leuk vinden, want voetbal is en blijft mijn grootste hobby. En een mooie manier om contact te leggen met de mensen hier op het eiland.’’
Klik op HVC’10 voor het laatste artikel van de club.
