Wat begon als een jeugd vol spelen en vier gaten in het hoofd, is uitgegroeid tot een volwassen vriendschap waarin voetbal, werk en dagelijks leven volledig verweven zijn. De band tussen de broers is hecht, soms bijna onlosmakelijk. “We delen ongeveer het hele leven,” zegt Nicky, terwijl Lucas aangeeft dat ze elkaar vrijwel elke dag zien op werk, op het veld bij HSSC’61, of gewoon in hun vrije tijd.
Wat hen uniek maakt, is niet alleen de hoeveelheid tijd die ze samen doorbrengen, maar ook de manier waarop ze elkaar aanvoelen zowel op als buiten het veld. Nicky als spelmaker, Lucas als spits: een gouden combinatie waarbij vaak één blik genoeg is om te weten wat de ander gaat doen. Die chemie komt niet uit het niets, maar is het resultaat van een leven lang samenspel, letterlijk en figuurlijk.
Hoewel beide broers de kwaliteit hebben om op een hoger niveau te spelen, kiezen ze bewust voor het spelplezier en de verbondenheid bij HSSC. Voor Lucas lonkte het avontuur elders af en toe, maar hij keerde altijd terug naar de vertrouwde omgeving. Nicky week nooit van HSSC’s zijde. Samen willen ze het maximale uit hun team halen, zolang het maar met plezier en broederschap gepaard gaat. “Beslissend zijn met z’n tweeën, dat vinden we het allermooist,” zegt Nicky.
Gebroeders Van Dam spelen nu samen in het eerste van HSSC, maar vroeger als kleine Van Dammetjes waren de twee ook al met elkaar in de weer. Als enige twee jongens in een gezin van drie trokken de broers veel met elkaar op. “Eigenlijk altijd moesten onze ouders op een gegeven moment zeggen ‘En nu is het klaar’” vertelt oudste broer Nicky. “Eén keer had ik Lucas geduwd waardoor hij met zijn hoofd op de punt van de verwarming kwam. Toen had hij een gat in zijn hoofd.” Lucas voegt toe: “In totaal heb ik vier gaten in mijn hoofd gehad. Niet allemaal door Nicky hoor.” De broers moeten lachen.
De twee delen bijna hun hele leven met elkaar. Waar ze vroeger vaak samen waren, zijn ze dat nu nog steeds en is dat hun hele bestaan eigenlijk zo geweest. Ze weten niet beter. Nicky vertelt: “We delen ongeveer het hele leven. We wonen 500 meter bij elkaar vandaan en zien elkaar normaal gesproken elke dag.” Lucas legt uit: “We werken samen bij een bedrijf voor elektronische beveiliging. Voorheen zaten we ook echt met zijn tweeën in een bus om de systemen te installeren. Inmiddels heeft Nicky een kantoorfunctie, maar nog steeds zien we elkaar vijf dagen per week op werk. Dan voetballen we natuurlijk nog samen. Dat zijn twee trainingsavonden en een wedstrijd op zaterdag. Daarnaast padellen we wel eens. Onze vriendinnen kunnen ook goed met elkaar opschieten dus zien we elkaar waardoor we elkaar nog meer zien.”
De chemie die de twee in hun dagelijkse leven hebben, is ook aanwezig op het voetbalveld. Nicky speelt als nummer tien en Lucas als spits. “Wij weten elkaar heel goed te vinden” vertelt Nicky. “De chemie is zeker aanwezig. Heel vaak hebben wij momenten dat we elkaar alleen maar hoeven aan te kijken om te snappen wat de ander gaat doen of wat er gaat gebeuren.”
Al sinds kleins af aan staan de broers op het veld. Vanwege hun kwaliteit kregen ze beiden de kans om het een niveau hoger te proberen. Zo heeft Lucas in de eerste klasse voor Delta Sport gespeeld. “Daar heb ik het voetballend heel goed naar mijn zin gehad. Maar ik miste de gezelligheid die er bij HSSC was. Niet dat het bij Delta Sport echt niet leuk was, maar het was toch anders dan bij HSSC. Uiteindelijk voetbal ik voor mijn plezier en dat ervaar ik meer bij HSSC. Drie jaar geleden heb ik het weer eens geprobeerd op een niveau hoger, dit keer bij Benschop. Ergens heb ik toch wel de ambitie om het maximale er uit te halen wat er in zit. Benschop was, net als HSSC, een dorpsclub waar ik me thuis voelde. Toen Benschop degradeerde naar dezelfde klasse als waar HSSC in speelde en ben ik teruggegaan.”
Broer Nicky heeft ook aanbiedingen gehad om een niveau hoger te spelen, maar hij heeft HSSC nooit verlaten. “Ik ben wel een paar keer gevraagd, maar de ambitie om weg te gaan, heb ik nooit gehad. HSSC is een verkapt vriendenelftal. Dat is te mooi om te verlaten. Voetbal is een uitlaatklep weet je. Het draait om plezier. Daarnaast ben ik niet zo’n trainingsbeest.”
“Hoe goed Nicky is als voetballer?” Lucas hoeft niet na te denken. “Ik vind hem absoluut een hele goede voetballer. Hij snapt het spelletje, is scherp en handelt snel. Het is een vrij complete speler. Ik zou niet iets kunnen bedenken dat hij zou moeten verbeteren.”
Andersom is dat wel het geval. Nicky weet wat Lucas moet verbeteren in zijn spel. “Hij laat zich nog wel eens meeslepen in zijn eigen fanatisme waardoor hij te veel tegen de scheidsrechter gaat praten.” Lucas weet hiervan af. “Het is inderdaad te veel waardoor ik onnodige gele kaarten pak. Maar ik vind die nieuwe regel dat je niet meer tegen de scheidsrechter mag praten wel doorslaan. Laatst floot de scheids voor een overtreding die ik zou hebben gemaakt. Ik schreeuwde ‘er is helemaal niets aan de hand’ en hup… Ik kreeg een gele kaart. Voetbal is ook emotie.”
Dat Lucas, Nicky een goede voetballer vindt, is wederzijds. Nicky: “Ik vind Lucas een goede voetballer met een goede techniek. Hij ziet en snapt het spelletje en heeft een neusje voor de goal.”
De broers willen met HSSC op zo’n hoog mogelijk niveau spelen. Nicky: “We willen het maximale eruit halen. Het voetbalt leuker op een hoger niveau. Het mooiste aan samen voetballen, vind ik als we samen beslissend kunnen zijn. Dat we echt met zijn tweeën ervoor zorgen dat we scoren. Daar kunnen wij geen genoeg van krijgen.”
Klik op HSSC’61 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSSC’61 voor meer informatie over de club.