Heel even, niet echt lang, dacht Bart Jelle van Dam toch daadwerkelijk aan een vertrek bij ‘zijn’ DVV’09. Want nadat hij op zijn zevende was begonnen bij voorloper DES’67, had hij nooit ergens anders willen spelen. Tot de aanvaller buiten het eerste viel en geen kans leek te krijgen. Maar toen ging de knop om.
Nu, achteraf bezien, is Van Dam (23) daar maar wat gelukkig mee. Al voelde hij dat toentertijd dus helemaal niet zo. “Ik zocht het niet genoeg in mezelf. Het lag aan mijn eigen motivatie, fitheid en spelinzicht. Vanaf dat moment heb ik de knop omgezet.” Want, zo was eigenlijk vanaf het eerste moment dat hij begon te voetballen duidelijk. “Dit is mijn club, hier wil ik in het eerste spelen!” Aan het begin van vorig voetbaljaar werd die droom werkelijkheid, maar niet zonder slag of stoot. Vooral tijdens de coronaperiode ging de inwoner van Dirksland hard aan de slag. “Heel veel hardlopen. Ik voelde me fit, het ging lekker!”
Nuttig geweest Klik op DVV’09 voor de laatste artikelen over de club.
Tijdens de eerste wedstrijd van afgelopen seizoen, kwam de beloning. “John (Kleijn), de trainer, zei ineens: ‘Je start zaterdag’. Hard gewerkt, nu wordt het beloond, dacht ik.” Sterker, het werd allemaal nog mooier. “Ik scoorde en we wonnen met 1-2 van Herkingen!” De overstap van het tweede, waar Van Dam tot op dat moment zijn minuten maakte, leek hem dus makkelijk af te gaan. Al was dat toch niet helemaal het geval, is hij eerlijk. “Daar heb je veel meer tijd, bijvoorbeeld om een bal aan te nemen. Hier moet je veel sneller schakelen. Gelukkig is ons tweede ook goed, dus het was geen bizar niveauverschil.” De stap naar de senioren, viel de spits wat dat betreft zwaarder. “Ik baalde dat ik niet bij één kwam, dat wilde maar niet lukken. Uiteindelijk is het heel nuttig geweest, dat ik ben ‘klaargestoomd’ bij het tweede. Vooral op fysiek vlak.” Na het kampioenschap van vorig seizoen, leven ze bij derdeklasser DVV’09 natuurlijk op een roze wolk. Ook Van Dam zweeft daar lekker op mee. “We spelen al jaren met dezelfde lichting, dat zijn vrienden of misschien wel broers zelfs. Het is echt heel hecht. Voor mij is deze club een soort familie.” En dat blijkt. “Ik geef ook training aan de JO16. Ze mogen best van je verwachten, dat je iets doet voor de vereniging, vind ik.”
Maar ook binnen het veld loopt het bij DVV’09 allemaal soepel. Want zelfs in de derde klasse, doet de ploeg bovenin mee. “Eerst was de doelstelling om niet te degraderen, omdat we niet wisten wat we precies konden verwachten. Uiteindelijk willen we een stabiele derdeklasser worden.” De competitie bevalt hem tot nu toe in ieder geval uitstekend. “Er zit veel meer ‘voetbal’ in deze afdeling. Dan speel je zelf ook lekkerder.” Kortom, het kan in Dirksland eigenlijk niet op. “Met vijf of zes jongens, heb ik ook nog in de jeugd gespeeld. Onderling is er weinig irritatie en gunnen we elkaar de wereld. Ook als het niet lukt, blijven we gaan, een rotploeg om tegen te spelen. Andere teams gaan misschien sneller zeiken.” De spits, die ook als ‘nummer tien’ uit de voeten kan, denkt stiekem al aan een periode, maar wil vooral zelf ook stappen blijven maken. “Ik ben iemand die altijd onderweg is en in de gaten duikt. Mijn spelinzicht kan nog beter, continu om je heen kijken.” Maar uiteindelijk blijft scoren voor een spits, natuurlijk het allerbelangrijkste. “Het doel is twaalf, dan loop ik één op twee.” En dus moet er ook fysiek nog wel een schepje bovenop, vindt hij zelf. “Ik heb een abonnement bij de sportschool, maar ik ga eigenlijk nooit. Een soort rustend lid, haha!” Aan het vertrouwen zal het in ieder geval niet liggen. “John heeft altijd tegen mij gezegd dat het wel goed zou komen.” Mooie woorden van een echte clubman, net als Van Dam. “Ooit hoop ik hier in die tweede klasse te spelen!”
Klik op DVV’09 voor meer informatie over de club.
