Ze geeft de trainingen, verzorgt de speelster en is leidster van de MO13-1 bij UVV’40. Alleen de functie van teammanager heeft Femke Oomen over kunnen dragen aan een ouder, de rest van de taken neemt ze samen met Eric Martens voor haar rekening. En daar geniet de oud-speelster merkbaar van. “Als je zelf niet meer mag voetballen, ga je zoeken naar iets wat net zo leuk is.”
Als trainster in het meidenvoetbal heeft de 36-jarige Oomen dat dus helemaal gevonden. Al had ze stiekem misschien zelf nog wel op het veld willen staan. “Ik heb meer dan 25 jaar bij Bavel gevoetbald, tot ik letterlijk van het veld ben getrapt. Er was niks meer over van mijn schouder, na de operatie zeiden de artsen dat het verstandiger was om niet meer te voetballen.” Dat advies nam ze dus ter harte, gelukkig kan Oomen ook nu nog steeds haar ei kwijt. “Van de jeugd en onze talentjes een echt team maken, dat is gewoon heel erg leuk.”
Elkaar helpen
Dat doet de oud-voetbalster nu voor het tweede jaar op rij. Vorig seizoen bij de MO11, nu dus een paar leeftijdscategorieën hoger. Opmerkelijk detail: in een competitie met jongens. Een bewuste keuze, legt Oomen uit. “Ze waren gewoon te goed voor de meiden. Nu is de weerstand veel hoger, daar worden ze uiteindelijk alleen maar beter van.” En dat lijkt te werken. “Fysiek was het natuurlijk wel even wennen, maar je merkt dat we steeds sterker, maar vooral slimmer worden. We kunnen ook goed tegenstand bieden, dus het heeft echt geholpen.” Het past bij de ontwikkelingen op het gebied van meidenvoetbal, ook bij UVV. “Er is meer aandacht voor en men neemt het steeds serieuzer. We hebben nu vijf teams bij de jeugd en ook bij de senioren lopen er een hoop. In de regio zijn we populair qua vrouwenvoetbal.” Hoe anders was dat in haar kindertijd. “Toen had je helemaal geen meidenvoetbal bij UVV, daar waren ze fel op tegen.” En mocht een ploegje toch onverhoopt een keer met personele problemen kampen, springt iedereen bij. “Dan lossen we het samen op. Alle teams helpen elkaar, dat vind ik prachtig om te zien.” Terug naar het veld, want daar gaat het voetbalhart van Oomen na al die jaren nog altijd sneller van kloppen. “Die meiden zien groeien, dat blijft het leukste. Van een simpele oefening naar steeds een beetje moeilijker.” Maar niet alleen individueel. “Ook als team. Ze proberen elkaar echt te helpen. De beste speelster neemt iemand anders bij de hand, dat is leuk om mee te maken. Gewoon dat hele teamproces.”
Kan nog beter
Hoe ziet een gemiddelde training er dan uit? “Veel positiespelletjes, met omschakelen naar aanvallen en verdedigen. Verder ook vaak pass/trap-oefeningen.” Ook fysiek wordt er het nodige getraind. “Met het Athletic Skills Model (ASM), daardoor worden ze echt sterker. Het hele lichaam, motorisch, maar dus ook bijvoorbeeld rompstabiliteit. Dat is nodig met de weerstand van die jongens.” In al die jaren heeft Oomen vooral de trainingsmethoden behoorlijk zien veranderen. “Vroeger stond je gewoon simpel een balletje over te trappen of moest je naar een lijntje dribbelen. Nu is het spel veel tactischer en technischer.” Dat heeft voor een deel te maken met de prestaties van de Oranjeleeuwinnen, denkt ze. “Als die het goed doen, heeft dat zijn weerslag op clubs als UVV. Dat merk je nog steeds, dat is goed voor de aandacht en de populariteit.” Toch kan het nog altijd beter, vindt Oomen. “Het blijft nog steeds een beetje ‘het lelijke eendje’, dat merk je in hoofdbestuur nog steeds.” Met een apart bestuur voor het vrouwenvoetbal, loopt alles op rolletjes. “Dat moeten ze daar dan toch ook wel kunnen? Zeggen we soms gekscherend. We moeten gewoon zo doorgaan, een grote groep vrijwilligers zorgt ervoor dat we overeind blijven. Er staat altijd wel iemand op.” Voorlopig zit ze dan ook helemaal op haar plek. “Dit is hartstikke leuk, dus wat mij betreft ga ik nog even door!”
Klik de link voor een recent artikel over UVV’40
