Ondanks dat de degradatie van tweedeklasser Pelikaan ook voor Joery van der Waal niet uit de lucht kwam vallen en de trainer het inmiddels een plekje heeft kunnen geven, baalt hij nog altijd als een stekker. Want zijn terugkeer bij ‘zijn club’, had de inwoner van Zwijndrecht toch iets anders voor zich gezien. “Daardoor doet het extra pijn bij mij.”
Helemaal omdat ze voor het seizoen nog goede hoop hadden bij Pelikaan, vertelt Van der Waal (35). “Ik had al eerder aangegeven dat er een paar ploegen bovenuit staken, die voor het kampioenschap zouden gaan. Maar daaronder kwam een grote groep die vierde wilde worden, daar hoorden wij ook bij.” Het werd uiteindelijk een elfde plek en degradatie via de nacompetitie. “Als het zo dichtbij elkaar zit, weet je vooraf dat het moeilijk kan gaan worden.” En moeilijk, werd het dus. “Er zijn te weinig momenten geweest waar we echt goed konden doorpakken. Mede door blessures.”
Bittere pil
Al lag het niet alleen maar daaraan, is Van der Waal eerlijk. “We hebben ook gewoon te veel goals tegen gekregen.” Hoe dat kwam? “Een stukje ervarenheid, te weinig jongens die een keer zeggen: ‘Tot hier en niet verder’. Maar ook speelstijl. We wilden druk blijven zetten. Misschien zijn we soms wat te naïef geweest en hadden we vaker iets meer in moeten zakken.” Toch hebben ze dat wel een aantal keer gedaan, vertelt de oefenmeester. “Dat gaan dan 80 minuten goed, daarna is het niet meer vol te houden en geeft kwaliteit toch de doorslag. En spelers raken op die manier het plezier kwijt.” Helemaal als je iedere keer toch weer net verliest. “Er had zeker meer ingezeten. Met onze manier van spelen vind ik dat we thuishoren in die tweede klasse, maar het is niet goed genoeg geweest. Daar kunnen we kort en eerlijk over zijn. Ook voetballend niet.” Bijvoorbeeld in de opbouw, legt Van der Waal uit. “Dat kunnen we met onze middenvelders heel goed, tot een bepaald niveau.” Het leverde hem in zijn eerste seizoen terug bij de club, dus meteen een degradatie op. “Heel leuk om dan te degraderen. Dat is afschuwelijk…” Vanzelfsprekend had de voormalig speler én jeugdtrainer van Pelikaan, zijn terugkeer iets anders voor zich gezien. “Ik zat drie jaar bij De Zwerver, maar als ‘jouw club’ je dan terugvraagt, sta je te springen. En vervolgens ben je de eerste trainer in twintig jaar die naar de derde klasse degradeert… Dat is een bittere pil en doet extra pijn bij mij.”
Euforiemomentjes
En dat is niet voor niks. “Dit is de club waar ik lid ben geworden toen ik vier jaar was. Vervolgens heb ik alle jeugdteams getraind en natuurlijk ook mijn vrienden ontmoet. Het sociale aspect rond het voetballen vind ik ontzettend belangrijk en dat is bij Pelikaan gewoon net dat stukje extra.” Ook straks in die derde klasse. “We moeten reëel zijn en niet direct van de daken gaan lopen roepen dat we meteen weer willen promoveren. Dat is natuurlijk wel een wens, maar eerst even een pas op de plaats. Andere degradanten zullen vast precies hetzelfde willen.” Zaak om ergens dus het verschil te maken. “In de beleving en motivatie, willen we volgend seizoen graag een slag maken. Heel simpel door bepaalde afspraken te maken, maar er komen ook jongens met karakter bij. De neuzen moeten allemaal dezelfde kant op.” Iets waar Van der Waal als trainer natuurlijk ook voor hoopt te kunnen zorgen. “Ik probeer ons voetbal voor iedereen zo aantrekkelijk mogelijk te maken, op basis van plezier en intensiteit. Daarnaast ga ik op een ontspannen manier met iedereen om, want het blijft toch een hobby. Rondom het voetballen, moeten we het vooral samen heel leuk hebben.” Al gaat dat toch grotendeels gepaard met winnen, weet ook hij. “Meer van die euforiemomentjes, dat is ons doel voor volgend jaar. Daar moeten we weer naar op zoek!”
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.