Toen de vraag vanuit de club kwam of hij iets wilde betekenen als vrijwilliger, hoefde Mhamed Bekri niet lang na te denken. Inmiddels is de inwoner van Barendrecht bezig aan zijn derde seizoen als jeugdtrainer bij de JO11-2 van Heerjansdam. “Het mooiste is om te zien hoe die jongens groeien.”
Zijn trainersavontuur begon bij de JO8-3, daarna volgden de JO9-2 en nu dus de JO11-2. “Omdat ik zelf heb gevoetbald, leek het me leuk om trainer te worden. En ja, ook van mijn eigen zoontje.” Dat zorgt soms voor andere dynamiek, lacht hij. “Hij vraagt net wat vaker of hij iets mag.” Heel vreemd is dat niet, want voetbal speelt een grote rol in het gezin. “Ik heb ook twee dochters die voetballen. Thuis gaat het eigenlijk altijd over voetbal.”
Zelf stopte Bekri al relatief jong met voetballen. Hij begon bij De Egelantier Boys en speelde daarna tien jaar bij TransvaliaZW, waar hij op jonge leeftijd al zijn debuut bij de senioren maakte. “Op mijn 21ste ben ik gestopt. Daarna heb ik nooit meer echt gevoetbald.” Toch kriebelt het soms nog. “Tijdens trainingen of wedstrijden denk je wel eens: nu zou ik zelf het veld in willen.”
Die energie stopt hij nu in zijn trainersrol. Samen met Melvin Schilt begeleidt hij een team dat bestaat uit klasgenootjes van twee basisscholen, uit Barendrecht en Heerjansdam. “In het begin was het even wennen, ook omdat we van een kwart veld naar een half veld gingen. Maar daarna ging het eigenlijk heel goed en wonnen we veel wedstrijden.”
Resultaten zijn leuk, maar niet leidend, benadrukt Bekri. “Ik vind het vooral belangrijk om spelers te analyseren en ze dingen mee te geven voor later.” Soms loopt hij daarin zelfs vooruit op de leeftijd. “Ik ben al bezig met posities en spelinzicht. Dan begrijpen ze het sneller en lopen ze voor.”
De trainingen zijn gestructureerd. “Maandag focus ik me meer op conditie, woensdag doen we veel techniek en afwerken.” Daarbij gebruikt hij onder meer oefeningen uit de Rinus-app van de KNVB en inspiratie van internet. “Het zijn jongens die echt willen leren. Dan moet je ze blijven uitdagen.”
Zijn fanatisme steekt hij niet onder stoelen of banken. “Ik ben een aanvallende trainer, heel fanatiek.” Toch kijkt hij ook vooruit. “De club heeft aangeboden dat ik de VC1-cursus kan doen. Dat lijkt me interessant.” Voorlopig staat één ding vast: “Zolang mijn zoontje voetbalt, blijf ik dit doen. En daarna? Wie weet. Ik zie mezelf hier nog wel verder in groeien.”
Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.