Arjan & Peter de Ruiter: De Twin Towers van vv Schelluinen

0
734
Schelluinen

De 37-jarige tweelingbroers zijn onlangs gejubileerd bij VV Schelluinen, de vereniging waar ze beiden op hun twaalfde kwamen voetballen. Nu zijn ze 25 jaar lid en spelen ze samen in het derde elftal. Op hun hoogtijdagen schopten ze het zelfs tot het eerste elftal. De één meer dan de ander, maar wat maakt het ook uit.

De Twin Towers, zo worden ze genoemd. Dat komt uiteraard door hun postuur, want ze tikken allebei de twee meter wel aan. Ook lijken ze op elkaar, zoals de Twin Towers dat ook deden. Gelukkig voor hen hield de tweeling het langer vol dat 11 september 2001. Ze voetbalden lange tijd in hetzelfde elftal. Toen de tweeling twaalf jaar oud was, sloten de Twin Towers zich aan bij onze club, nadat ze waren verhuisd van Boven-Hardinxveld naar de Haarweg. Als verse aanwinsten begonnen ze hun Schelluinen-carrière bij de D-tjes, waar ook het hele elftal blij mee was. Want, uiteraard waren de twee voetballer welkom bij het team, maar ze bleken ook nog eens lekker te kunnen voetballen.

Vaste kern

Arjan en Peter doorliepen vervolgens alle jeugdelftallen, die altijd bestonden uit de vaste kern van Schelluinse talenten: Tom Peverelli, Emiel Duyzer, Dennis Beumken, Tom Kroon, Inge Both, Tom Brokking, Tijmen Staal en Frank van den Heuvel. In het begin was het voor velen een uitdaging om de twee uit elkaar te houden, maar gelukkig luisterden ze allebei zowel naar Peter als naar Arjan. Ook in de B’tjes en A’tjes speelden ze op een leuk niveau (tweede klasse en zelfs een halfjaar in de eerste klasse richting Tiel en omgeving), mede dankzij de talenten van de tweeling. Arjan stond steevast in het centrum van de verdediging, terwijl Peter zich centraal op het middenveld bevond. Het bestuur van Schelluinen weet nog goed hoe de twee kritisch op elkaar waren op het veld, maar na de wedstrijd direct alles weer vergaten.

Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten waren de voetbalvrienden onafscheidelijk. Op dagen zonder wedstrijden was hun vriendschap net zo hecht. Ze waren te vinden op het trapveldje of op het schoolplein, en op zaterdagavond trokken ze samen naar de Ponderosa. En nog steeds, want ze hielpen elkaar met verhuizen. ,,Ik heb twee linkerhanden, dus ik kon de hulp van Peter wel gebruiken. Hij heeft gelukkig twee rechterhanden’’, grapt Arjan. ,,We komen nog steeds regelmatig bij elkaar op de koffie’’.

Deur op slot

Toen ze de overstap maakten naar de senioren, bleef het team grotendeels intact en ging het over naar het tweede, onder leiding van trainer Teus Jakobs. Peter speelde zelfs een aantal seizoenen in het eerste elftal. Arjan kwam net te kort, maar wist toch een wedstrijdje of vijftien te spelen in de hoofdmacht. Hij speelde in de seizoenen daarna in het derde of vierde team, om later onder Jerome Ceton terug te keren naar het tweede. Ondertussen speelt Arjan zo vaak als zijn drukke leven het toelaat, werkend als teamleider bij het Xenos Distributiecentrum in Waalwijk en met een gezin van twee zoontjes in Arkel, bij Schelluinen 3. Peter bleef het langst van de twee fanatiek. In de senioren werd hij al snel omgevormd tot een hardwerkende voorstopper, met succes. Peter heeft nu drie kinderen en werkt in als zelfstandige in de bouw en kan zijn eigen tijd indelen. Door de verbouwing van zijn huis moest hij echter tijdelijk in het derde team spelen. Toen de verbouwing klaar was, sloot hij weer aan bij het eerste team onder leiding van Ger Klop, waar hij zo’n drie jaar speelde. Nu speelt hij ook in het derde elftal van Schelluinen. Regelmatig spelen de voetbalbroers samen in het elftal en proberen ze de deur op slot te houden voor de tegenstanders. ,,Ik sta eigenlijk overal in de verdediging. Ik moet het niet van mijn voetballende kwaliteiten hebben’’, is Arjan eerlijk. ,,Het is leuk om nog steeds samen te voetballen’’, sluit hij af.

Klik op VV Schelluinen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Schelluinen voor meer informatie over de club.