Hij voetbalde er nooit, maar kwam er vaak. Dus toen Arion Stevens meer tijd over had en regelmatig bij Be Ready langs de lijn stond, moest het er toch maar een keer van gekomen. En dat heeft hij geweten. “Aan de bar hebben we allemaal dingen bedacht, zo kwam ik in de activiteitencommissie.”

Inmiddels alweer zo’n 34 jaar geleden, vertelt de 58-jarige Stevens. “Toen riepen we tegen elkaar: Dinsdagavond vergaderen, jij komt ook! Zo is de activiteitencommissie eigenlijk bij elkaar gekomen.” Maar na al die jaren, is de spirit er wel een beetje uit, merkt hij. “Ik denk dat dit het laatste jubileumfeest is, wat ik heb georganiseerd. Meehelpen wil ik nog wel, maar niet meer als voorzitter. Daar komt heel wat bij kijken, hoor.”

Veel tijd
Want behalve het verkopen van lootjes en het draaien aan het rad, hield Stevens zich ook altijd bezig met het organiseren van de feestweek. Onlangs nog in het kader van het 95-jarig jubileum van de club. “Dat is best een zware opgave. Een jaar van tevoren ben je al bezig met vergunningen aanvragen, daarna begint het eigenlijk pas.” Als eenmaal het balletje gaat rollen, moeten er mensen worden opgetrommeld. “Voor de tent, de wijkcompetitie, de muziek en het entertainment. Noem maar op.” Al is dat nog lang niet alles. “Er moet ook beveiliging zijn, iedereen wil een shirtje hebben en financieel moet je het plaatje ook nog rond zien te krijgen.” Stiekem kost het dus behoorlijk wat tijd, rekent Stevens voor. “In het begin kom je één keer per twee maanden bij elkaar, later wordt dat iedere maand en in het laatste deel iedere week.” Al stopt de clubman in hart en nieren, die er met alle liefde in. “Het is gewoon leuk om wat te organiseren. In het begin ging dat ook op zijn ‘Janboerenfluitjes’. Van zeskamp tot een bingo. En soms gingen we met een varken langs de deur, wie kon raden hoeveel hij woog, mocht hem hebben.” Hij had er vooral altijd zelf veel ‘schik’ in. “En er was weer wat te doen op het dorp. Die jubileumfeesten ook, die waren schitterend.” Met toch wel één hoogtepunt. “Koeschijten op het hoofdveld!”

Kopzorgen
Maar behalve plezier, leverde het ook geld op. “Al die activiteiten brengen centjes in het laatje voor de club, daar ging het mij eigenlijk om.” Al draagt hij daar zelf, tijdens de feestweek, weinig aan bij, vertelt Stevens lachend. “Dan drink ik geen druppel! Iemand moet de boel een beetje in de gaten houden. Als ik geen gezeur heb gehad, is alles weer goed gegaan.” Zo ook tijdens de afgelopen festiviteiten. “Iedereen was tevreden, dan ben ik het ook. Is het in ieder geval niet voor niks geweest.” Want zo’n week, laat zijn sporen na, vertelt hij. “Ik ben nu nog niet honderd procent fit. Je hebt in aanloop toch behoorlijk wat kopzorgen en weinig slaap, dat zit in mijn aard.” Die slaap levert Stevens overigens graag in. “Het ‘clubje’ moet gewoon blijven bestaan in het dorp. Als we daar allemaal wat voor doen, heb je een hele hoop mensen. Die wil ik allemaal bedanken. Het dorp bloedt al een beetje dood, dat wil je niet.” En dus hoopt hij, na zijn eigen ‘voetbalpensioen’, dat de jeugd op gaat staan. “Het wordt voor mij steeds zwaarder, de jongere generatie moet het nu oppakken. Festiviteiten moeten ook meegaan met de tijd.” Bang dat hij het gaat missen, is Stevens niet, want helemaal van hem af zijn ze voorlopig niet. “We hebben tijdens dit jubileum geprobeerd om wat centjes te verdienen, zodat we bij honderd jaar extra uit kunnen pakken. Dan ga ik ook echt nog wel dingetjes doen!”

Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.