Taki Anastassiadis is sinds eind vorig jaar voorzitter van voetbalvereniging Brederodes. Bij de club in Vianen volgde hij Hans van Breukelen op, die maar liefst vijftien jaar de voorzittershamer hanteerde.

VIANEN – Anastassiadis was al in verschillende functies actief bij Brederodes, waaronder als vice-voorzitter. Nu hij leiding geeft aan het bestuur, is het verenigen van de leden een belangrijk speerpunt. ,,De vereniging kan niet door slechts een aantal gedragen worden’’, stelt Anastassiadis.

U bent oud-voetballer, maar droeg nooit het shirt van Brederodes. Hoe bent u met de club in aanraking gekomen?
,,Waarschijnlijk ben ik op dezelfde wijze bij deze club terechtgekomen als veel andere vrijwilligers. In 2004 heb ik mijn eerste zoon lid gemaakt van Brederodes. Hij begon bij de reigertjes en deze groep had uiteraard ondersteuning nodig in de vorm van trainers.

Het welbekende tikje op de schouder, gevolgd door de vraag: ‘Zou u deze groep willen trainen?’
Dat moment heeft ertoe geleid dat mijn bijdrage als vrijwilliger aan de club begonnen was.’’

Uiteindelijk belandde u als vice-voorzitter in het bestuur.
Lag het toen al in de planning om uiteindelijk voorzitter te worden van de club?
,,De voorzitter nodigde mij toentertijd persoonlijk uit en vroeg of ik het stokje wilde overnemen. Hij stelde die vraag met het oog op privé-omstandigheden. Ik moest erover nadenken , maar was
er al wel snel uit. Deze functie ambieerde ik. Privé keerde echter het tij bij onze voormalige voorzitter en hij gaf op dat moment aan toch nog een aantal jaren door te willen gaan. Ik vond dat op dat moment niet heel erg, vanwege de drukte en uiteraard onervarenheid van mijn zijde. Destijds hebben we afgesproken dat we de benoeming tot voorzitter aan de inmiddels ex-voorzitter overlieten. Toen hij de mijlpaal van 15 jaar voorzitterschap bereikte, besloot hij het stokje over te willen dragen.’’

Los van die mijlpaal van 15 jaar, gaf uw voorganger Hans van Breukelen ook aan dat hij een beetje door de uitdagingen als voorzitter heen was. Op dat moment was ook net duidelijk geworden dat nieuwbouw op korte termijn niet mogelijk zou zijn. Met welke uitdagingen bent u als voorzitter begonnen?
,,In mijn eerste nieuwjaarsspeech heb ik geprobeerd dat te verwoorden voor onze leden. In het bijzijn van zo’n 275 mensen heb ik getracht uit te leggen dat verbinden van mensen, met als oogpunt verenigen, een van mijn speerpunten zou zijn. Mijn gevoel zegt dat we de afgelopen jaren zijn afgegleden naar automatismen en vanzelfsprekendheden. De vereniging is van ons allemaal en kan niet door een aantal gedragen worden. Iedereen zal z’n steentje moeten bijdragen. Een ander speerpunt voor mij als voorzitter is om veel energie en effort in de jeugd te steken. Investeren in goede trainers en opleiding zodat er een continuïteit ontstaat naar het uiteindelijke doel: met zoveel mogelijk eigen jeugd het eerste elftal vullen.’’

Naast voorzitter bent u ook nog altijd actief in het werven van sponsoren en houdt u zich bezig met het runnen van de kantine. Uw vrouw is ook actief binnen de club. Is de club als een tweede huiskamer voor jullie?
,,Vooralsnog hou ik mijn portefeuille sponsorzaken erbij.
Het hebben van een groot netwerk helpt om de club te voorzien van goede en duurzame sponsoren. Wanneer zich de gelegenheid voordoet, wil ik dit wel overdragen en gesprekken daarover zijn inmiddels gaande. Mijn vrouw is mijn steun en toeverlaat en runt op dit moment samen met een vriendin de kledingshop. We zijn al jaren betrokken bij de vereniging en hebben zelfs heel lang de zaterdag en de zondag bezocht. Enerzijds vanuit mijn functie en anderzijds omdat mijn beide zoons voetballen.’’