Bij DHV uit Hooge Zwaluwe weten ze al jaren dat er op één man gerekend kan worden: Adriaan Bastiaansen. De goedlachse vrijwilliger draait inmiddels tientallen jaren mee binnen de vereniging — als trainer, grensrechter én als drijvende kracht achter de bar. “In het begin had ik veertien vrijwilligers. Nu nog maar drie. Dan weet je wel hoe laat het is.”
De liefde voor de club kwam niet uit het niets. “Ik ben bij DHV terechtgekomen via mijn dochter en schoonzoon”, vertelt Bastiaansen. “Ik ging in eerste instantie gewoon eens kijken, een biertje drinken, wat supporteren. Totdat de dames op een dag zonder trainer zaten. Toen riep mijn dochter keihard: ‘Dat kan ons pa wel doen!’ En ja hoor, voor ik het wist, stond ik drie jaar lang een meisjesteam te trainen.”
Toen de grensrechter van het eerste elftal ermee stopte, duurde het niet lang voordat ook daar een beroep op hem werd gedaan. “Dat heb ik zeven, acht jaar gedaan. En daarna kwam iemand erachter dat ik wat kon met horeca. Nou, toen was het hek van de dam,” lacht hij. “Sindsdien regel ik de bardiensten. Tegenwoordig beheer ik de hele bar en stuur ik alles aan. Maar het is wel steeds moeilijker om mensen te vinden die willen helpen.”
“Van veertien vrijwilligers naar drie”
Het tekort aan helpende handen is volgens Bastiaansen hét grote probleem binnen amateurverenigingen. “In de beginjaren had ik twaalf tot veertien vrijwilligers. Je kon een schema maken en heel het seizoen was rond. Nu heb ik er nog drie. Dan krijg je geen weekend meer gevuld.”
Toch probeert hij de moed erin te houden. “We zijn bezig om dat te veranderen, maar zo simpel is dat niet. Leden moeten ook bardiensten gaan draaien, maar ja — op zaterdag staan ze allemaal op het veld. Dan blijft er niemand over. Dat is een groot probleem bij veel dorpsclubs.”
Volgens Bastiaansen ligt de oorzaak bij de drukke levens van tegenwoordig. “Mensen hebben het allemaal druk. Werk, gezin, hobby’s. Dan is het vrijwilligerswerk vaak het eerste wat sneuvelt. En dat is zonde, want zonder vrijwilligers is er geen club. Punt.”
“DHV is gewoon een vriendenclub”
Ondanks de uitdagingen blijft Bastiaansen vol enthousiasme actief voor DHV. “DHV is voor mij vooral een vriendenclub,” zegt hij trots. “Iedereen kent elkaar, jong en oud gaat goed met elkaar om. Dat maakt het bijzonder. Als er een zanger komt optreden, zit de kantine bomvol. Er is in het dorp geen café meer, dus mensen komen hier een biertje drinken. Dat maakt het levendig.”
Die sociale rol van de club kan volgens hem niet genoeg benadrukt worden. “Het is niet alleen voetbal. Het is samen zijn. Mensen uit het dorp ontmoeten elkaar hier. Zeker voor oudere inwoners — of juist voor nieuwkomers — is dat belangrijk.”
“Ik voel me jong tussen de jongeren”
Voor Bastiaansen zelf is DHV een bron van energie. “Ik ben al een paar jaar gepensioneerd, maar ik voel me hier jong tussen de jongeren. Ik heb niks met bejaardenclubjes,” zegt hij met een knipoog. “Ik ga veel liever om met de jongens en meiden van de club. Dat houdt me fris.”
De waardering die hij krijgt, maakt alles de moeite waard. “Iedereen zegt altijd netjes gedag of bedankt. Er loopt hier nooit iemand weg zonder even iets te zeggen. Dat geeft mij voldoening. Zolang dat zo blijft, blijf ik het doen. Dat is mijn drijfveer.”
“We moeten het samen doen”
Toch maakt hij zich zorgen over de toekomst. “We hebben onlangs flyers uitgedeeld om nieuwe vrijwilligers te werven. Daar is maar één reactie op gekomen. Maar die persoon wil zich graag integreren in het dorp — dat vind ik mooi. Zo bouw je iets op. Zo leer je mensen kennen. Zo hoort het in een gemeenschap.”
Hij ziet het als een gemiste kans dat veel nieuwkomers niet meedoen aan het verenigingsleven. “Er komen veel mensen van boven de rivieren wonen. Die komen eigenlijk alleen om te wonen. Dat vind ik jammer. Ze weten niet wat ze missen. Een vereniging als DHV brengt het dorp bij elkaar.”
Ondanks alles blijft Bastiaansen optimistisch. “Het is en blijft een leuke club. Er is altijd gezelligheid. En zolang ik nog kan lopen, blijf ik mijn steentje bijdragen. Want als je eenmaal in die DHV-familie zit, dan kom je er nooit meer uit — en dat bedoel ik alleen maar positief.”
Klik op de link voor meer artikelen over DHV
Klik op de link voor meer informatie over DHV