Voor de meeste mensen is het een vanzelfsprekendheid: even de tape pakken, een speler intapen en daarna het veld oplopen om te kijken of alles goed gaat. Voor John Stoop, verzorger van het eerste elftal van SV Bolnes, is dat nét iets anders. John ziet nog maar twee procent. Toch is hij al acht seizoenen lang een vaste waarde binnen de club. “Ik doe wat ik kan — en wat ik niet kan, lossen we samen op.”
Wie John over het sportpark aan de Kievitsweg ziet lopen, merkt het niet meteen. Hij beweegt rustig, praat met iedereen en kent elke speler bij naam. “Ik woon praktisch naast de club,” vertelt hij met een glimlach. “Toen ik mijn sportmassageopleiding afrondde op het Blindeninstituut in Apeldoorn, wilde ik graag aan de slag in het voetbal. Bij mijn eerste club, VVOL, vonden spelers het lastig om behandeld te worden door iemand die slechtziend is. Dat begrijp ik ergens ook wel, maar het deed pijn. Toen ben ik gestopt — tot ik bij Bolnes terechtkwam. Daar stond de deur meteen open.”
Warm welkom bij Bolnes
De voorzitter van toen, Soeres, wilde hem graag een kans geven. “Hij heeft mijn verhaal aangehoord en het met de trainer en selectie besproken. Iedereen stond erachter. En kijk — acht jaar later ben ik er nog steeds. Bolnes voelde vanaf dag één als familie.”
Inmiddels kent iedereen John binnen de vereniging. Spelers weten dat ze bij hem terecht kunnen voor een massage, tape of een luisterend oor. “Ik doe de blessurebehandelingen, masseer stijve spieren en zorg dat iedereen goed aan de aftrap verschijnt. Soms helpen ze me even als het donker wordt of als ik niet goed kan zien waar iemand staat. We hebben daar onze eigen routine in gevonden.”
2 procent zicht, 100 procent inzet
Johns zichtverlies kwam plots. “Ik kreeg trombose in mijn ogen. Eerst in mijn rechter, een half jaar later in mijn linker. De bloedvaten raakten afgesloten, waardoor mijn netvlies grotendeels is afgestorven. Ik zie in het midden eigenlijk niets meer. Alles is wazig. Ik heb nog een procent of twee over.”
Toch weigert hij om thuis te gaan zitten. “Dat past niet bij me. Ik heb altijd in de zorg gewerkt. Dit werk houdt me onder de mensen. Je moet iets blijven doen, zeker als je beperkt bent. En hier voel ik me nuttig. Dat is belangrijk.”
De kracht van een warm clubhart
SV Bolnes betekent veel voor hem — en andersom. “De club is als een warme deken. Toen mijn vrouw onverwacht overleed in mijn eerste seizoen, hebben ze me geweldig opgevangen. Iedereen leefde mee. Zoiets vergeet je nooit. Daarom kom ik er nog altijd met plezier. Het zijn lieve mensen. We helpen elkaar, op en buiten het veld.”
De spelersgroep van Bolnes is een bonte mix van leeftijden en achtergronden. “We hebben jongens van twintig, maar ook dertigers met ervaring. Nederlandse, Marokkaanse, Turkse gasten — het gaat allemaal prima samen. Het is een leuke groep, sportief en respectvol. Een paar seizoenen terug was het lastig toen bijna het hele team en de trainer vertrokken. Dat waren twee zware jaren, maar inmiddels is de rust terug. De sfeer is weer top.”
Meer dan voetbal alleen
Wat John vooral bezighoudt, is hoe belangrijk vrijwilligers zijn. “Ik zie het overal: het wordt steeds moeilijker om mensen te vinden die iets voor de club willen doen. Dat is zonde, want zonder vrijwilligers bestaat geen enkele vereniging. Bij Bolnes draait het nog steeds om die saamhorigheid, maar ik hoop dat jongeren zich ook wat vaker willen inzetten. We doen het tenslotte samen.”
Zelf is John naast zijn werk bij Bolnes ook actief als voorzitter van de Hartstichting voor Blinden en Slechtzienden, een organisatie die hij zelf oprichtte. “We hebben inmiddels veertien afdelingen, zelfs in Suriname en België. Daar werken we ook met vrijwilligers, dus ik weet hoe lastig het is om genoeg mensen te vinden. Maar als je ziet wat je samen kunt bereiken, krijg je daar zóveel voor terug.”
Onmisbaar
Zijn beperking weerhoudt hem niet van wat hij het liefst doet. “Soms is het lastig, vooral bij avondwedstrijden. Dan moet ik me extra concentreren. Maar als ik de muziek hoor, de jongens hoor lachen en de geur van het veld ruik, weet ik weer waarom ik het doe. Dit is mijn plek.”
Bij SV Bolnes is iedereen het daar roerend mee eens. Want of hij nou een blessure behandelt, een speler tape aanreikt of gewoon even een grap maakt langs de lijn — John Stoop ziet misschien maar twee procent, maar hij brengt honderd procent warmte, kracht en clubliefde mee.
Klik op SV Bolnes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Bolnes voor meer informatie over de club.