De 24-jarige Abdon Wouters uit Oosterhout heeft besloten het spel voorlopig achter zich te laten bij zijn club SCO. Met pijn in het hart doet hij afstand van zijn club en zal hij zich voorlopig op andere prioriteiten focussen.

Abdon is opgegroeid in het pittoreske Oosterhout waar hij vrijwel direct werd aangemeld bij SCO door zijn vader. “Direct na mijn geboorte ben ik door mijn vader aangemeld bij SCO. Dit om te voorkomen dat ik in de wachtrij terecht zou komen”, aldus Wouters. Als zes jarig mannetje begon hij voor het eerst met voetballen. Door de jaren heen heeft hij hier zichzelf kunnen ontwikkelen tot een bekwaam voetballer en rolde op die manier uiteindelijk op achttienjarige leeftijd door in de selectie van SCO. “Ik heb eerst in het tweede en aantal wedstrijden mogen voetballen en een paar in het eerste. Vrij vlot daarna heb ik een jaar in het eerste elftal gespeeld maar toen toch weer teruggegaan naar het tweede”, vertelt hij. Door de pandemie en zijn verhuizen naar Breda is er eigenlijk steeds minder tijd over voor het spel waar hij zo van houdt. Een nieuwe baan als chauffeur bij Janus Vaten en het krijgen van een relatie, zorgde dat ervoor dat hij voorlopig zijn aandacht moet verdelen en is er geen plaats voor voetbal.

Dubbel gevoel

De 24-jarige chauffeur weet dat het de beste keuze is voor hem, desondanks vindt hij het een moeilijke beslissing. “Het liefste bleef ik voetballen bij SCO. In de loop der jaren heb ik er toch en hoop vrienden gemaakt, dat blijft een lastig afscheid. Gelukkig ben ik nog vaak zat in Oosterhout te vinden en zal ik ze zeker nog af en toe zien. Als ze iemand zoeken voor een zaterdag om mee te spelen, mogen ze me zeker bellen”, vertelt hij. Afgelopen tijd ging het voor hem eigenlijk op dezelfde manier, af en toe een wedstrijd maar zelden nog een training. “Op een gegeven moment moet je ook de juiste keuze maken, niet alleen voor jezelf, maar ook voor het team”, aldus Abdon.

Niet te vergeten

Veel voetballers hebben rituelen voor een wedstrijd, maar Abdon had dat niet echt voor zijn gevoel. Ondanks dat had hij wel een kleinigheidje: “Echte rituelen heb ik niet, wel trok ik altijd eerst mijn linkervoetbalschoen aan en dan pas de rechter. Vraag me niet waarom maar dat heb ik altijd zo gedaan.” Dat zijn toch de dingen die hij niet zal vergeten, maar hoogstwaarschijnlijk ook weer op zal pakken, mocht hij terugkeren naar het veld. Daarbij blijft ook zijn hoogtepunt hem bij: “Dat is niet zozeer het selectie voetbal of een kampioenschap maar op mijn zestiende heb ik meegedaan met het vriendenteam van mijn vader. Dat waren voor mij de mooiste momenten om als vader en zoon een wedstrijd te kunnen voetballen.”

Afzwaaien

“Voetbal is en zal altijd een uitlaatklep voor me zijn. In beweging zijn en even alle gedachtes en stress van het werk uit je hoofd kunnen zetten”, schrijft de 24-jarige. De club vaarwelzeggen zal hem dan ook niet helemaal lukken: “Het feit dat ik al heel mijn leven bij SCO gevoetbald heb, spreekt voor zich. Het is een mooie club met veel ambitie. Er werken mensen met een echt hart voor de vereniging en niet te vergeten de heerlijke biertjes na de wedstrijd.” Voor nu is het voorlopig zijn schoenen opbergen in de kast, maar hij zal er zeker nog wel eens langs gaan. “Het is en blijft de club waar ik ben opgegroeid, daar kan ik geen vaarwel tegen zeggen. Gelukkig ben ik vaak zat in de buurt en zal ik zeker nog eens aansluiten voor een derde helft”, aldus Wouters

Klik de link voor een recent artikel van SCO
Foto gemaakt door: Bea Snijders-Hendrikx