Na veertien jaar in de jeugd van De Jonge Spartaan, besloot Julian Nieuwland een seizoen of vijf geleden toch om de sprong in het diepe eens te wagen. De middenvelder kwam terecht bij Bruse Boys, had het daar goed naar zijn zin, maar keerde deze zomer toch weer terug op het oude nest. “Mijn beste vrienden voetballen hier nog steeds.”
Vrienden die de 25-jarige Nieuwland dus achter moest laten, toen hij op zijn achttiende de overstap maakte naar Zeeland. Of ‘de overkant’, zoals ze in Middelharnis zeggen. “Het is bij De Jonge Spartaan eigenlijk niet gebruikelijk om weg te gaan, het is nogal hecht allemaal.” De inwoner van Rotterdam deed het dus toch, na zware onderhandelingen. “Mijn vriendin komt van Bruinisse, dus dan sta je daar wel eens in de kroeg. En ze praten graag, vooral Michel Maaskant (toen nog speler, nu de huidige trainer). Dan is het natuurlijk: Waarom kom je niet op ‘Bru’ voetballen? Zo is het uiteindelijk gegaan.” Een flinke stap voor iemand die op zijn vierde al begon met voetballen bij derdeklasser De Jonge Spartaan. “In de kaboutertjes! Maar Bruse Boys speelde op dat moment nog eerste klasse, dus dat was het proberen waard.”
Brutaal zijn Foto: Peter Prins
Klik op De Jonge Spartaan voor de laatste artikelen over de club.
Inmiddels zijn de twee competitiegenoten, want Nieuwland keerde dus terug. Na vijf seizoenen in ‘Bru’ en eentje bij DOSKO. “Dat viel vorig jaar helemaal uit elkaar en voetballen op de zondag lag mij toch niet echt.” En met een grote groep vrienden ‘hier’ draaide ook de propaganda in Middelharnis weer op volle toeren. “Kom je niet lekker terug, vroegen ze dan. Ik ging op zaterdag altijd al kijken, ken iedereen, dus ik had eigenlijk maar weinig bedenktijd nodig. In die jaren daarvoor, dacht ik er al eens vaker aan.” Maar nu gebeurde het dus echt. “Ze hikken tegen die tweede klasse aan, daar wil ik graag bij helpen!” En voorlopig gaat dat, met een plek bij de bovenste drie ploegen, meer dan aardig. Nieuwland weet wel waarom. “Alles is netjes geregeld. En ook de jeugd, speelt al jaren op hoog niveau, die jongens spelen nu bij de senioren. Dan gaat de kwaliteit vanzelf omhoog.” Dus kan de in Middelharnis geboren voetballer niet anders dan gelukkig zijn. “Ik vind het echt heerlijk, kom met ontzettend veel plezier en frisse zin naar de club. Leuke mensen, met vrienden voetballen en veel publiek. Voor mij voelt dit echt een beetje als thuiskomen.” Maar niet om af te bouwen, maakt Nieuwland meteen duidelijk. “We mogen daarin best ook een beetje brutaal zijn: met deze groep hebben we de ambitie om te promoveren. Dan moet je minimaal voor een periode gaan. En als alles goed valt, waarom kunnen we dan niet bovenaan eindigen? Aan ons om te laten zien dat het kan.”
In een taaie competitie, maar wel eentje die Nieuwland op zijn duimpje kent. Hoe gek het ook klinkt. “Ik volg alles. In de bespreking zeg ik soms: jongens, let op die nummer tien. Hij kan dit, of dit heel goed. Dan kijken ze me allemaal zo aan…” Want ondanks dat het ‘maar’ derde klasse is, laat hij niks aan het toeval over. “Samenvattingen op Youtube kijken, of op Social Media. Ik vind dat gewoon leuk, een soort gluurder, haha! Mijn vriendin wordt er soms gek van.” Voor de tegenstanders die daar iets minder mee bezig zijn, geeft hij van zichzelf nog even een introductie. “Een middenvelder die trainers graag in hun team hebben, denk ik. Snot voor de ogen lopen en hard in de duels.” Maar ook aan de bal is Nieuwland ‘een soort Frenkie’. “Als ik dat nu zeg, ga ik dat waarschijnlijk nog héél vaak horen. Natuurlijk op een heel ander niveau, maar met mijn passing en techniek probeer ik altijd wel wat te creëren. Nu alleen nog wat vaker scoren.” Want alleen dan, komt die promotie pas echt dichtbij. “Dat is voor mij nu het belangrijkste, omhoog met Spartaan, dat staat op één!” Zelfs als hij daarvoor moet verhuizen. “We spieken wel om weer terug te gaan naar Flakkee of ‘Bru’, lekker naar onze vertrouwde omgeving.” Over thuiskomen gesproken…
Klik op De Jonge Spartaan voor meer informatie over de club.