Na omzwervingen in onder meer Finland, Cyprus en België keerde in 2021 Pim Bouwman na negen jaar buitenland terug in Nederland. De oud-prof van onder meer NAC Breda koos voor de ambities van Vierde Divisionist RKSV Halsteren. Maar zijn terugkeer op de Hollandse velden is vanwege verschillende blessures nog niet geworden waarop hij hoopte.
“Dat is nog zacht uitgedrukt. Ik was enorm gemotiveerd toen in hier vorig seizoen begon, maar merkte wel dat ik langer nodig had om na trainingen en wedstrijden te herstellen. Toen kreeg ik er tot overmaat van ramp ook nog wat spierblessures en een langdurige blessure aan mijn hiel bovenop, dus sportief gezien heb ik mezelf nog niet helemaal kunnen tonen jammer genoeg.”
Dit seizoen was Bouwman fit en wilde hij met Halsteren de ambities waarmaken om mee te doen voor de bovenste plaatsen in de Vierde Divisie B van het zondagvoetbal. Tot het tegen Meerssen echter weer mis ging. “In een duel viel een tegenstander op mijn linkerenkel. Direct was wel duidelijk dat het niet goed zat, want zowel ik als mijn tegenstander voelden het knappen. Onderzoek wees ook uit dat de enkelband was ingescheurd. Dus opnieuw moet ik nu herstellen van een nieuwe blessure, wat toch ook best wel frustrerend is. Je wilt zo graag de ploeg helpen en jezelf laten zien, maar steeds loopt het anders.”
Een van de zaken die de routinier had onderschat sinds hij overstapte naar het amateurvoetbal, dat was het geringere aantal trainingsmomenten. “Mijn lichaam was een bijna dagelijkste inspanning en belasting gewend. Ik merkte en merk nog steeds, dat me dit soms nu wel parten speelt. Dat heb ik echt wel onderschat. Mijn lijf is gewend en heeft blijkbaar ook behoefte aan meer fysieke prikkels en belastbaarheid dan de twee trainingsmomenten die we nu hebben. Ik denk ook echt, dat sommige spierblessures die ik heb opgelopen, misschien daar wel verband mee houden. Niet deze enkelblessure, want dat is gewoon pure pech.”
Pech is ook wel van toepassing als het gaat over de prestaties van het eerste elftal, want volgens Bouwman, wiens vader Geert overigens in 1989 ook een seizoen voor Halsteren uitkwam, staat de vierde divisionist veel te laag. “Het rechterrijtje is niet een klassering die recht doet aan de kwaliteit die we in de selectie hebben. Maar we zitten in een flow dat de bal er soms niet in wil. De laatste paar weken zie ik echter wel een kentering en ik heb er ook zeker alle vertrouwen in, dat we in het verloop van de competitie nog gaat opschuiven.”
Voorlopig moet hij dus nog van de kant toekijken of bij de fysiotherapeut en thuis aan zijn herstel werken. “Ik krijg oefeningen en als ik die doe of heb gedaan, dan merk ik wel dat mijn enkel nog niet de oude is. Dus dat heeft nog tijd nodig. Ik mis het spelen van wedstrijden overigens we heel erg, want dat is toch waarvoor je traint en op voetbal zit. Na de winter hoop ik weer aan te sluiten en mijn waarde voor de ploeg te bewijzen met een stukje ervaring, rust en voetballend vermogen. Daar kijk ik wel naar uit, want ik hoop dan de blessures achter me te laten en de mensen te laten zien dat ik van waarde kan zijn en het voetballen nog niet ben verleerd.”
Klik op Halsteren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Halsteren voor meer informatie over de club.