Toen ze bij het team van zijn zusje op zoek waren naar een grensrechter, wilde Jim Verhaart best helpen. Vervolgens kwam van het één het ander. Via de dames van Virtus viel hij twee seizoenen geleden bij Bavel met zijn neus in de boter. “De onderlinge concurrentie is groot, ze willen allemaal presteren en in de basis staan.”
Helemaal onbekend, was Bavel overigens niet voor de 32-jarige Verhaart. Al moet hij er zelf bij lachen. “Ik heb vooral heel vaak tegen ze gespeeld!” Heel gek is dat overigens niet, zo vertelt hij. “Ik kom uit Zevenbergen en ben een kind van Virtus. Dan kom je hier genoeg.” Tegenwoordig voetbalt de trainer bij buurman Seolto, maar gelukkig voor hem ligt dat de laatste jaren iets minder gevoelig. “Die harde kern is er wel een beetje uit, helemaal onder mijn generatie.” Toch begon zijn carrière in het vrouwenvoetbal, toch echt bij Virtus. “Mijn zusje zat op voetbal en ze zochten een trainer, dan is één plus één wel twee. Na een tijdje was ik op zoek naar een nieuwe uitdaging, via-via kwam ik in contact met Bavel en ik dacht: waarom niet?”
PRESTATIEDRANG
En dus begint hij aan zijn derde seizoen in het groen-wit, na tien jaar ‘rondgehobbeld’ te hebben in Zevenbergen. “Het is heel anders dan mannenvoetbal, je moet met veel meer meningen rekening houden. Keuzes onderbouwen, dingen uitleggen. Dan blijf je scherp.” Mannen gaan over het algemeen makkelijker met je mee, denkt Verhaart. “Dit is een grotere uitdaging. De ene speelster moet je met fluwelen handschoentjes aanpakken, de ander met een goed gesprek. Dat maakt het heel divers en aantrekkelijk.” Helemaal bij Bavel. “Het was wel even een fl inke stap van Virtus, naar de hoofdklasse. Maar over prestaties hebben we absoluut niet te klagen.” Hij vervolgt. “De doelstelling
was handhaving, dat is gelukt. En belangrijker nog, de groep is echt een groep geworden. Ze willen allemaal voor elkaar knokken en vechten.” En dus kan de lat voor dit seizoen, net weer een beetje hoger worden gelegd. “Plek vijf tot en met acht moet mogelijk zijn. Als ik de gretigheid zie waarmee ze iets willen bereiken…” De onderlinge concurrentie is dan ook groot. “Iedereen wil in de basis staan en presteren. Op dit niveau is de prestatiedrang gewoon groter.” Zoals altijd, begint dat met trainen. “Ik train vooral tactisch, gebaseerd op de wedstrijd en bepaalde speltypes. Als we een pass- en trapvorm doen, zet ik speelsters weg op een positie. Op die manier gaan ze dingen herkennen.”
DOORSTROMING
Het past bij de aanpak van de club, vertelt Verhaart. “Er is bij Bavel veel aandacht voor het vrouwenvoetbal. Het wordt binnen het bestuur echt serieus opgepakt.” En als het aan hem ligt, blijven ze dat natuurlijk doen. “Dat verdienen die dames. Als we dat blijven doen, kunnen we nog jaren vooruit.” Met vier seniorenteams en twee MO17’s, is de doorstroming echter nog lastig. “De komende twee jaar moeten we zien te overbruggen, dus dat is afwachten. Maar we kunnen ze er natuurlijk wel alvast kennis mee laten maken.” Zoals het EK 2017 in eigen land, Verhaart was betrokken bij de organisatie, met vrouwenvoetbal in het algemeen deed. “Daardoor is de populariteit natuurlijk enorm gestegen.
De vraag is nu, hoe is dat over dertig jaar? Misschien spelen ze dan wel allemaal gemengd bij elkaar.” Op zich geen gek idee, denkt hij. “Voor de ontwikkeling is dat in de jeugd natuurlijk goed, het is toch een extra prikkel.” Uiteindelijk plukt ook hij, daar de vruchten van. “Het is bij ons weer een soort wisseling van de wacht, we hebben nu een nieuwe en jonge groep. Dat zie je toch wel vaak.” En dus heeft Verhaart, eigenlijk maar één droom. “Een plan vanuit de jeugd, om door te ontwikkelen richting de senioren. Zodat er sprake is van structurele doorstroming.” Aan zijn eigen ambities, zal het in ieder geval niet liggen. “Zo hoog mogelijk eindigen in het voetbal. Waar? Dat maakt niet uit!”
Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.