Begonnen bij De Jonge Spartaan, overgestapt naar Flakkee en een kans laten liggen om samen met zijn broer bij Melissant te gaan voetballen. De twintigjarige Sico Wielaard zit in Middelharnis helemaal op zijn plek. Zelfs na de degradatie van zijn ploeg. “Nu kijken hoe snel we weer terug kunnen komen!”
Want hoe gezellig het ook altijd is bij Flakkee, dat stapje terug naar de vijfde klasse, kwam ook daar toch wel aan als een flinke klap. “Degraderen is gewoon ‘klote’, dat was wel even een domper op de sfeer.” Helemaal omdat Wielaard en zijn teamgenoten daar aan het begin van het seizoen toch echt niet vanuit waren gegaan. “We zouden kijken wat de doelstelling ging worden, maar dit hadden we denk ik allemaal niet verwacht…”
Jonge selectie
Maar na 26 wedstrijden en meer dan honderd tegentreffers, is dat de realiteit. Wielaard probeert zijn vinger op de zere plek te leggen. “Vorig seizoen zijn er heel wat jongens met ervaring gestopt, dat helpt natuurlijk niet mee. En we hadden flink last van blessures.” Hijzelf incluis. “Ik denk wel vier keer achter elkaar. Eerst aan mijn hamstring, toen een gekneusde voet en later nog mijn enkel.” Mede daardoor droeg de jongeling dit seizoen de aanvoerdersband om zijn arm, na het uitvallen van Mees Groenendijk. Met een kruisbandblessure. “In de jeugd ben ik het al eens eerder geweest, maar het is toch wel even wennen. Er worden andere dingen van je verwacht. En ik ben zelf ook nog maar twintig.” Het zegt veel over de gemiddelde leeftijd, denkt Wielaard. “We hebben echt een jonge selectie. Ik speel vaak, dus dan komen ze automatisch bij jou uit.” Veel moeite heeft hij met die nieuwe rol overigens niet. “Als aanvoerder ben ik niet anders, ik trek toch altijd wel mijn mond open. Dat is geen probleem verder, haha!”
Op zijn plek
En dus is de verdediger inmiddels niet meer weg te denken uit het elftal van hoofdtrainer Kees Breen. Maar hoe anders was dat een aantal jaar geleden. “Ik heb vanaf mijn vijfde eigenlijk altijd bij ‘Spartaan‘ gezeten. Tot ik als B-junior naar hier ging.” Waarom? “Het was daar niet gezellig meer en ik zou in de B2 komen, dat zag ik niet zitten. Bij Flakkee kende ik de trainer van de A1 en er speelden al een paar vrienden.” Een moment van bezinning later, besloot hij de stap te maken. Tot volle tevredenheid. “Het is hier hartstikke gezellig. We kunnen het allemaal goed met elkaar vinden en ik zit hier heel goed op mijn plek.” Toch probeerden ze hem bij Melissant op andere gedachten te brengen. Met broer Nino in het veld en vader Huib als teammanager heel aanlokkelijk, maar Wielaard besloot het toch niet te doen. En dus speelt hij dit seizoen met Flakkee in de vijfde klasse. De vraag is voor hoelang. “We moeten gewoon gaan knokken en kijken hoe snel we terug kunnen komen. Het liefste natuurlijk meteen, maar ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten.” Aan hemzelf zal het in ieder geval niet liggen. De ‘back’ geeft altijd alles. “Wat dat betreft ben ik wel een echte teamspeler.” En gedegradeerd of niet, zijn familie is er altijd bij. “Die komen eigenlijk altijd kijken, die support is natuurlijk heel leuk.” Wielaard kan niet wachten. “Die gasten weer zien en zin om te voetballen, dat blijft toch je passie. Een nieuw begin, we gaan er wat van maken!”
Klik op Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Flakkee voor meer informatie over de club.