We spraken af met de 41 jarige Houtenaar Dennis van der Steen op de mooiste plek in Utrecht, namelijk in het centrum bij de Dom (zie foto).
Wat typeert de trainer van der Steen?
,,Ik ben een echte liefhebber en bezeten van het spelletje. Heb een gruwelijke hekel aan verliezen en ben continue bezig om mezelf te verbeteren. Ik probeer vast te houden aan mijn visie waarin harmonie een belangrijke rol speelt. Ik denk altijd vanuit de wij-vorm, want het gaat natuurlijk niet om mij. Vanuit het groter geheel probeer ik mijn hand daarin zichtbaar te maken. Onder andere door de manier van spelen, manier van coachen en begeleiden van spelers. Ik ben voor iedereen benaderbaar en sta midden in deze mooie club. Ik wil graag jeugdspelers kansen geven en hou ervan als talentvolle jeugdspelers ervoor willen gaan, dat ze willen luisteren en coachbaar zijn en openstaan voor feedback. Daar wil ik graag tijd in investeren”.
Uitgaan van een vaste visie of aanpassen aan de omstandigheden?
,,Het liefst speel ik met mijn team 1:4:3:3 met de punt naar voren op het middenveld. Ik wil het liefst de regie in handen hebben. Dat lukt natuurlijk niet altijd maar ik probeer het zoveel mogelijk na te streven onder andere door hoog druk te zetten op de tegenstander. Hier zijn ook mijn trainingen op gericht. Dus probeer ik in trainingen een hoog tempo te creëren, steeds te hameren op een hoge handelingssnelheid. Ik heb een aantal kaders waar ik mij aan vast houdt als trainer. Namelijk wat ik graag wens en terugzie als trainer. Zoals bijvoorbeeld de trainingsopkomst goed moet zijn. Dat spelers open staan om iets te leren. Maar ook dat we onze afspraken nakomen in onze speelwijze. Daarin kan elke speler zijn eigen vrijheden zoeken zodat hij kan ontdekken wat zijn meerwaarde kan zijn in die speelwijze. Het clubbelang en teambelang gaat altijd boven het eigen belang. Ik wil dat iedereen positief kritisch zal zijn en niet alleen in problemen denkt maar ook in oplossingen”.
Ambities?
,,Na vier seizoenen Valleivogels ben ik toe aan een nieuwe uitdaging. Volgend jaar wordt ik trainer bij 1e klasser Sliedrecht. Bij deze club krijg ik te maken met spelers die uitkomen op een hoger niveau, die als voetballer verder ontwikkeld zijn en meer bagage hebben. Maar de genoemde kaders ga ik ook gebruiken bij Sliedrecht omdat het past bij mijn DNA als trainer. Verder wil ik stappen maken om mezelf te ontwikkelen tot een betere trainer. Ik wil graag ontdekken of het hoogste niveau haalbaar zal zijn. Het gaat voor mij zo ver dat ik zelfs mijn werk er van wil maken en graag mijn BVO diploma wil halen. Ik zou daar veel voor over hebben. Als speler is het mij gelukt, nu nog als trainer”.
Mooiste seizoen ooit ?
,,Dat was met Everstein toen we kampioen werden in 2011 in de tweede klasse F. Uit bij WNC in Waardenburg konden we in de laatste competitiewedstrijd kampioen worden als we de wedstrijd wonnen. Drie wedstrijden voor het einde konden we al zegevieren maar verloren we uit tegen Almkerk in de laatste minuut. De volgende thuiswedstrijd werd met 2-0 gewonnen waardoor we toch nog een kans kregen in de laatste wedstrijd. Destijds was ik ook nog speler/trainer en was eigenlijk geblesseerd. Toch speelde ik op het einde nog 10 minuten mee, heel apart natuurlijk. WNC was de gedoodverfde favoriet en had de betere spelers. Maar wij hadden een hecht team en waren moeilijk te verslaan. We speelden met twee spitsen en 1 daarvan scoorde in die allerlaatste wedstrijd zijn allereerste goal dat seizoen. Uiteindelijk wonnen we met 0-2 en werden kampioen. Ik kan me nog herinneren dat ik op de parkeerplaats van Everstein onze zeer geëmotioneerde ex-voorzitter, Gerrit Pieterse, om de armen vloog. Bij mijn aanstelling als trainer had hij die droom uitgesproken en het werd waarheid”.