Dierk Lekkerkerker van derdeklasser Groot-Ammers loopt al even mee in de voetballerij. ,,Wat wij nu meemaken is natuurlijk volstrekt nieuw. Voor het tweede seizoen achtereen is de competitie niet afgerond. Het voelt heel raar, want als sportman wil je je altijd meten met andere teams en kunnen zien hoe goed je bent.”
GROOT-AMMERS – Elke week wil Lekkerkerker kijken hoe een wedstrijd over de streep getrokken wordt. ,,Dat mis ik nu het meest van alles.” Dierk Lekkerkerker kijkt vaak ook door een andere bril. ,,Ik vind het ook zo jammer voor al die liefhebbers die bij ons langs de lijn staan. Deze mensen missen het samenkomen ook gigantisch. De laatste wedstrijden waren zelfs zonder publiek en dat maakt het toch echt veel minder leuk. Nu zitten wij met lekker weer na de training even heel kort bij elkaar op het veld. Dan hadden wij er zo graag een biertje bij gehad, maar dat kan nu eenmaal niet.”
Groot-Ammers zat voor de coronacrisis geweldig in de lift. De groep vrijwilligers werd almaar groter. Zaken rond het eerste elftal werden steeds beter geregeld. ,,Dit is een heel sociale club”, vertelt Lekkerkerker. ,,Het is niet alleen voor ons als spelers maar voor de hele club doodzonde dat het is stilgevallen. Fijn is wel dat leden en sponsors de club niet laten vallen. Ik hoor zelfs dat het ledental bij de jeugd nog steeds verder doorstijgt. Ik ben zelf een periode als penningmeester in het bestuur actief geweest. Ook in die periode zag je de omzet in de kantine elk jaar stijgen.”
Eenheid
Dierk Lekkerkerker is bij het eerste elftal van Groot-Ammers bijna de nestor van de ploeg. Alleen zijn kompaan Ruud Ouweneel is nog wat ouder. ,,Toen ik net bij de hoofdmacht kwam was het toch nog meer een eenheid. Je sloeg nooit een training over. Iedereen was er altijd. Nu proef ik dat er spelers zijn die wel eens een training, om welke reden dan ook, overslaan. En dat terwijl nu met het kunstgras de omstandigheden veel beter zijn. Ik herinner mij nog dat wij in de winter in de modder trainden. Daardoor was het voetbal ook fysieker en werd er eerder de lange bal gespeeld. Nu zijn wedstrijden, ook in onze derde klasse, van een veel hoger niveau. Trainers kunnen tactisch steeds meer doen.”
De Alblasserwaard-derby’s in de derde klasse C brengen veel toeschouwers op de been. Lekkerkerker noemt de clash tegen VVAC als voorbeeld. ,,Daar komt net als bij duels tegen Streefkerk en Ameide extreem veel publiek op af. Het lijkt er meer om te gaan welke groep het beste vuurwerk heeft dan dat het om het voetbal zelf gaat.”
Machine
De verdediger – hij moet ruim 250 wedstrijden in het eerste elftal hebben gespeeld – mist geen wedstrijd. ,,Ik moet het afkloppen, maar ik ben nooit geblesseerd. In het hart van de verdediging staat het met Ruud en mijn persoontje nog steeds goed. Samen zijn wij 67 jaar. Wij hebben inmiddels zoveel ervaring dat wij snel zien wat er van ons verwacht wordt.”
De charme van Groot-Ammers is dat het team te goed is voor de vierde klasse maar niet goed genoeg voor het linkerrijtje van de derde klasse. ,,Wij moeten het op een enkele uitzondering na, doen met jongens hier uit het dorp. Toen ik erbij kwam hadden wij een goede jeugdlichting en hebben wij het lang in de derde klasse volgehouden. Nadat de ploeg even uiteenviel volgde ook meteen degradatie. Nu met Ferry van Dijk als trainer, waait er weer een frisse wind. Wij zijn weer terug in de derde klasse. Tegen de topploegen als Hardinxveld, Alblasserdam en SVW overstijgen wij onszelf. Dan staan wij als een machine op het veld. Tegen clubs van ons eigen niveau hebben wij het veel moeilijker, want wij kunnen nog geen volle wedstrijd goed op balbezit spelen.” Hoogtepunt noemt Lekkerkerker de promotiewedstrijd op het veld van Kozakken Boys, twee jaar gelden, tegen RFC toen ‘Ammers’ weer eens terugkeerde naar de derde klasse.
Het gezin Lekkerkerker rekent komende zomer op gezinsuitbreiding. De eerste kleine komt eraan. ,,Dan moet ik mogelijk een nieuwe balans tussen gezin, werk en het voetbal gaan zoeken, maar ik ga zeker nog niet stoppen.”
Klik hier voor meer artikelen over Groot-Ammers