Voor Wim Holster is het op zaterdag 26 mei klaar. De modelvoetballer en aanvoerder van Woudrichem beëindigt zijn voetballoopbaan, die hem langs Woudrichem, FC Den Bosch, Achilles Veen en Roda Boys/Bommelerwaard bracht.
Holster gaat zich toeleggen op het trainerschap bij de jeugd. Zijn oudste zoon Rafael (6) voetbalt al en tweede zoon Dylan (2) komt er mogelijk ook aan. Daarnaast is hij toegetreden tot de technische commissie van Woudrichem, waar hij zich gaat bezighouden met de onderbouw van de jeugd.
Hoe heb je jezelf als speler ontwikkeld?
,,Ik heb getracht om bij FC Den Bosch te slagen. Op 12-jarige leeftijd koos ik volledig voor het voetbal. Ik combineerde de trainingen met mijn schoolopleiding in Den Bosch. Ik groeide daar op met spelers als Jordens Peters (nu Willem II, red.) en Stef Doedée, die keeper werd bij FC Dordrecht en RKC (nu bij ASWH, red.). Na twee jaar wist ik dat ik niet goed genoeg was voor betaald voetbal. Ik heb toen voor school en mijn maatschappelijke carrière gekozen. Geen moment spijt, want ik heb de HTS afgerond. Op mijn vijftiende speelde ik al in het eerste elftal van Woudrichem.”
Je hebt vaker je verstand boven het voetbal laten prevaleren?
,,In mijn eerste jaar bij Woudrichem speelde ik samen met mijn oom Piet Saaman en Frans Vonk in de nacompetitie. Wij bereikten toen op het veld van Papendrecht de eerste klasse. Een ongelooflijke periode. In het jaar dat wij eerste klasse speelden liep ik ook een half jaar stage bij RKC. Ook toen heb ik op mijn zeventiende voor mijn opleiding HTS-bouwkunde gekozen. Het daaropvolgende seizoen heb ik voor twee jaar voor Achilles Veen gekozen. Terug naar Woudrichem en vervolgens twee jaar Roda Boys. Daarna terug naar Veen waar wij naar de hoofdklasse terugkeerden.”
Je hebt hoofdklasse gespeeld. Was dat voor jou de top?
,,Ik heb er voor mijn gevoel alles uitgehaald wat erin zat. In de eerste klasse bij Roda Boys scoorde ik twaalf doelpunten en was ik het mannetje. Een jaar later bij Achilles Veen moest ik echt op mijn tenen lopen om het bij te benen. Ik zat daar aan mijn plafond. Mogelijk had het ermee te maken dat de kinderen kwamen en dat ik het steeds drukker op mijn werk kreeg, ik weet het niet. Vergis je niet, wij speelden op het hoogste niveau van Nederland.”
Uiteindelijk toch weer terug naar het oude nest op Het Bolwerk
,,Ja, voor de derde keer. Het deed mij pijn dat het team naar de vierde klasse was weggezakt. Samen met nog wat spelers en de komst van trainer Leon Elands hadden wij een plan om Woudrichem terug op niveau te brengen en na twee kampioenschappen is dat gelukt. Twee hoogtepunten in mijn voetballoopbaan, de derde is de titel met Achilles Veen. Absoluut toppunt was dat mijn zoon Rafael mij in Brakel de kampioenschaal kwam brengen. Daarna gebeurde dat nogmaals uit bij Leerdam Sport toen ook Dylan erbij was.”