Zijn debuut in de vierde klasse van het standaardvoetbal zal niet lang meer op zich laten wachten. Rogelio van Driel (19) staat te trappelen om als scheidsrechter de competitieladder te beklimmen. “Ik zou het wel heel tof vinden om op een hoog niveau te fluiten. Ik leg mezelf echter geen druk op. Ik doe het stapje voor stapje.”
Bij Monster zijn ze trots op de jonge Van Driel. Andersom is de jonge student ook trots op zijn club. “Ik fluit ook nog regelmatig op zaterdag wedstrijden bij Monster. A) omdat ik het leuk vind om te doen, maar B) ook om mijn dankbaarheid te tonen. De club heeft mij deze kans geboden en altijd gestimuleerd om door te gaan.”
Voetballen zelf doet hij niet meer. “Daar ben ik op mijn zeventiende mee gestopt. Laten we zeggen dat er aan mij geen groot talent verloren is gegaan”, lacht hij. “Ik had altijd wel lol en deed het graag, maar daar bleef het ook bij. Mijn enthousiasme was groter dan mijn talent, haha.” “Ik heb het voetballen een tijdje gecombineerd met het fluiten, maar dat was in praktijk gewoon erg las- tig. Het was rennen en vliegen. Het sluit niet zo goed aan zeker als je wat ouder wordt.”
Van Driel was nog geen veertien jaar toen hij al zijn eerste wedstrijden floot bij Monster. “Ik ben begonnen met de F-jes en E-tjes. Dat ging wel goed en automatisch ga je dan wat hoger fluiten. Het ging me altijd wel goed af en het belangrijkste: ik had er veel schik in.” Dat plezier bleef ook toen hij senioren-wedstrijden ging fluiten. “Iedereen weet dat lagere senioren niet het makkelijkste is. Het commentaar is niet van de lucht. Ze proberen je op allerlei manieren te bespelen, zeker als ze zien dat er een jong broekie in het veld staat. Ik kan me daar goed voor afsluiten, ben redelijk stoïcijns. Ik maak bij zulke wedstrijden altijd duidelijk dat ik niet gediend ben van commentaar. Die boodschap wordt vaak begrepen, soms heb je er eentje bij die toch zijn gelijk wil halen. Als spelers een grens overgaan, trek ik kaarten. Eerst geel en als het doorgaat, rood. We moeten wel normaal blijven doen.”
Hij fluit zaterdag bij Monster, zon- dag is hij voor de KNVB op pad. Het openbaar vervoer heeft een goede aan hem. “Ik heb nog geen rijbewijs. De KNVB houdt daar niet echt rekening mee. Soms heb ik al een hele reis achter de rug voordat ik op de plaats van bestemming arriveer. Ik vind dat wel leuk. Ik zie veel van de omgeving. Het is ook ontspanning” Zijn eerste wedstrijd voor de KNVB kan hij zich nog goed herinneren. “RKDEO 3-Oliveo 3. Een streekderby, Nootdorp tegen Pijnacker. Het was pittig, maar ik stond mijn mannetje.” Van Driel is sowieso een toonbeeld van rust. Hij is niet snel gek te maken. “Je moet wel iemand zijn die sterk in zijn schoenen staat en die zijn eigen beslissing durft te nemen. Spelers en trainers proberen je altijd te beïnvloeden. Ach, ik heb ook wel eens wedstrijden in Den Haag gehad waar de spelers elkaar echt naar het leven stonden. Soms denk ik dan wel: wat bezielt je om zo te doen. Of als iemand helemaal door de lint gaat vanwege een beslissing.”
Hij wacht met smart op zijn debuut in de vierde klasse-zondag. “Ik heb al twee keer op het programma gestaan. FC Dordrecht-amateurs en ODS-Madestein. Maar beide keren werd de wedstrijd afgelast. Ik ben er klaar voor. De belangen bij eerste teams zijn groter, voor mij is daarmee de uitdaging ook groter.”
Meer informatie over Monster? Klik hier.
Klik hier voor de volledige krant van Westland.