Vanwege de coronapandemie vierde VV Rhoon (van mei 1946) het 75-jarig bestaan nog niet. De viering van het jubileum staat nu voor mei/juni gepland. Het zal vermoedelijk het laatste jubileum zijn dat de club op het huidige sportpark meemaakt.
De geschiedenis van Rhoon, dat als V.V.R. net na de Tweede Wereldoorlog werd opgericht, is op te knippen in twee delen. De periode vóór en na 1978 toen de club introk in het huidige complex aan de Omloopseweg.
Voor Rhoon begon het allemaal in 1946 met een veld aan de Molendijk. “Dat was gewoon een weiland”, vertelt Wim Ge Warnaar, de secretaris van de club, die zelf in 1974 in Rhoon kwam te wonen en de historie voor die tijd uit de ‘overlevering’ meekreeg. “Als er een wedstrijd werd gespeeld, moesten de koeien van het terrein worden gejaagd.”
Rhoon kreeg al snel de beschikking over een houten barak. Daar kwam later een tweede houten gebouw bij, met twee kleedkamers, een ‘hok’ voor de scheidsrechter van dienst en een toilet. Die twee gebouwen werden gescheiden door een greppel. En daar maakte de club dankbaar gebruik van volgens Warnaar. “Als het warm was, werden de kratten bier met een systeem in de sloot gehangen. Door het water bleef het bier lekker koel.”
Uitvinding
Van drainage had men in 1946 nog nooit gehoord, maar begin vijftiger jaren kwam daar verandering in. Eén van de leden van de club, W. Schaberg, had een voor die tijd revolutionaire uitvinding gedaan. Hij was in staat om drainagebuizen onder de grasmat te persen zonder deze in te hoeven graven. Door deze methode bleef de grasmat aan de Molendijk gespaard en kon er bijna altijd gevoetbald worden.
In 1972 moest het veld aan de Molendijk wijken. Het moest plaatsmaken voor de metro van en naar Rotterdam. Rhoon kreeg een nieuwe plek aangewezen door de gemeente en in 1973 begon de aanleg van sportpark De Omloop. Om de overgang te overbruggen huisde de club tijdelijk aan de Zwaluwenlaan. “Dat was destijds een parkje”, zegt Warnaar. “Aan de rand van het dorp, nu ligt het in het centrum van Rhoon.” De tijdelijke accommodatie had weinig om het lijf, volgens Warnaar. “Het was geïmproviseerd. Op een gegeven moment stond de Rotterdamse voetbalbond niet meer toe dat het eerste elftal er zijn thuiswedstrijden mocht spelen.”
In 1974 betrok Rhoon het huidige complex. Daar maakte het door de groei van Rhoon een bloeiperiode door. De club groeide naar achthonderd leden. “Daardoor is het aantal opstallen gaandeweg de jaren uitgebreid”, zegt Warnaar. “Er is een gebouw aan- en bijgebouwd, later zijn er portocabins gekomen. De accommodatie is niet meer van deze tijd. Het is verouderd, de drang ontbrak ook om goed onderhoud te doen, want er is jaren sprake van een verhuizing.”
Die verhuizing naar de andere kant van Omloopseweg moet binnen drie tot vijf jaar plaatsvinden. Nu moet Rhoon, en ook WCR, wijken voor woningbouw. Tegelijkertijd hoopt Rhoon te profiteren van uitbreiding van de wijk Essendaal. “We houden er rekening mee dat we in de toekomst weer gaan groeien.”
Voor de oudere leden zal een vertrek van het huidige complex even slikken zijn. “Ik heb dat zelf niet zo, maar ik kan me best voorstellen dat sommige het jammer vinden. Een nieuw huis betrekken heeft zo zijn voordelen, al hoop ik wel dat de gezelligheid en ambiance van de huidige kantine ook in het nieuwe complex behouden blijft. Veel kantines van nieuwe complexen hebben tegenwoordig veel weg van fabriekshallen, dat hoeft voor mij niet zo.”
Klik op VV Rhoon voor meer artikelen van deze club.