RVVH behaalde in 1967 het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs. Dat kampioenschap staat te boek als hét absolute hoogtepunt van de club, die in 2015 nog knap naar de Topklasse, toen het derde niveau van Nederland, promoveerde.
Cees den Hartog was één van de spelers van het sterrenteam van 1967. “We hadden een geweldige lichting”, zegt de buitenspeler van weleer. “We zijn toen in een paar jaar tijd opgestoomd van de vierde klasse van de KNVB naar de tweede klasse, wat destijds het hoogste niveau was”, vervolgt hij. Als kampioen van 2A moest RVVH een kampioensvierkamp spelen met WHC (Wezep), Huizen en het Veenendaalse DOVO.
De Ridderkerkers waren oppermachtig. “We hadden een verschrikkelijke goede ploeg. Tijdens competitiewedstrijden kwamen er veel mensen kijken. We hadden wel duizend tot vijftienhonderd man publiek. Tegen Huizen, onze kampioenswedstrijd, waren er 4500. We wonnen overtuigend met 4-0, de laatste wedstrijd deed er niet meer toe.”
Den Hartog, destijds begin twintig, zat in die periode in militaire dienst. “Onze trainer had geregeld dat ik doordeweeks kon meetrainen bij NDSM, een voetbalvereniging in Amsterdam.” Na het kampioenschap maakte Den Hartog en zijn ploeggenoten een rondrit door Ridderkerk. “Overal langs de route stonden mensen ons toe te juichen. Aan het einde van de rit werden we gehuldigd op het gemeentehuis.”
Spelers uit het kampioensteam van 1967
Bekende spelers uit dat kampioensteam waren keeper Arie Rijsdijk, George in ’t Veld, Hannie van Loon en aanvoerder Cor Vlegaard. De drie thuiswedstrijden in de kampioenscompetitie leverde RVVH ruim vijftienduizend betalende toeschouwers op. Mede mogelijk gemaakt door de nieuwe staantribune die juist gereed was gekomen.
Door het kampioenschap hadden de spelers zich in de kijker gespeeld van de profclubs. George in ’t Veld, topscorer met 25 goals in het kampioensjaar, tekende in de zomer van 1967 een contract bij DOS in Utrecht. Hij speelde daar drie seizoenen, alvorens hij weer terugkeerde aan de Ridderkerkse Sportlaan, dat sinds 1962 de thuisbasis is van RVVH.
“George was een geweldige voetballer, maar hij had het niet van een vreemde”, zegt Den Hartog. “Zijn vader, Henk, was nog beter. Hij speelde enkele jaren profvoetbal bij NOAD, de voorloper van NAC.” Hoewel RVVH nog enige tijd op het hoogste niveau op zaterdag acteerde, kon het in de jaren daarna de prestatie van 1967 niet evenaren.
Debacle van Woudrichem
In 1971 waren de Ridderkerkers nog dichtbij het kampioenschap, maar volgde tegen Woudrichem ‘het debacle van Woudrichem’. “We zouden het wel even doen”, zegt Den Hartog. “Niet dus. We verloren met 1-2. Wij in zak en as en met ons tweeduizend toeschouwers.”
Twee seizoenen later verzachtte het seizoensslot van die competitie ‘het debacle van Woudrichem’ enigszins. Het door Gerard Weber getrainde RVVH behaalde het kampioenschap door een 1-2 zege bij Arnemuiden, waarmee het Zwaluwen en Spijkenisse de loef af stak. Doelman Sjaak van der Schoor ontpopte zich als de held van de Ridderkerkse ploeg, want hij stopte vlak voor tijd een omstreden strafschop.
Jaren ’80
Begin jaren tachtig zakte RVVH af naar de tweede klasse (de eerste klasse was het hoogste niveau geworden). Streekgenoot Barendrecht duwde de Ridderkerkers over de rand van degradatie. Erik den Hartog (58) en in de periode 1978-1988 speler van RVVH 1 maakte het allemaal mee. “Het seizoen later kregen we onze eerste shirtsponsor”, weet hij. “Robarco Lichters was dat.”
Met de jongere broer van Cees den Hartog (‘we hebben nooit samengespeeld’) bouwde RVVH weer aan een succesvolle ploeg. In het seizoen 1983/1984 werd in ’s-Gravenzande het kampioenschap van de tweede klasse behaald. “Ook dat was een goede ploeg”, meent de jongste Den Hartog. “Kees van ’t Zelfde, Jan Willem Verschoor, Wout Lems, Michel Dumoulin, John Fraanje en Gerard Plaisier, stuk voor stuk goede voetballers.”
RVVH speelde het jubileumduel (65 jaar) tegen Feyenoord, dat net daarvoor Johan Cruyff had gecontracteerd. “Cruyff had echter die dag griep, we hielden Feyenoord met al zijn sterren toch mooi op 0-4”, aldus Den Hartog.
