Bij sv Poortugaal loopt één speler rond die de club door en door kent. Nino Voorn (22) speelt er al sinds zijn eerste voetbalstappen en is de enige speler in de huidige selectie die écht uit de eigen jeugd komt. Geen jongen van buiten, geen late binnenkomer, maar een eigen product, gevormd op de velden langs de Albrandswaardsedijk. “Ik heb eigenlijk altijd bij Poortugaal gevoetbald,” zegt hij. “Ik woon hier mijn hele leven al. Het was vanzelfsprekend dat ik hier ook ging voetballen.”
Van de jongste jeugd naar het eerste elftal
Voorn begon op jonge leeftijd bij de club en doorliep sindsdien álle jeugdteams. “Ik was denk ik een jaar of zeven toen ik begon,” vertelt hij. “Vanaf de jeugd ben ik steeds doorgegroeid richting de selectie-elftallen.” Maar bezig zijn met het eerste? Dat was hij eigenlijk nooit. “Ik dacht altijd: ik zie later wel of ik doorga. Ik was echt niet bezig met het halen van het eerste elftal.”
Toch kwam dat moment vanzelf dichterbij toen hij ouder werd. Na de fusie tussen PSV Poortugaal en OVV werd hij belangrijker in de hogere jeugdteams. “Op een gegeven moment werd ik aanvoerder van het tweede elftal. Toen kwam ik in de TOG, de talentontwikkelingsgroep.”
In die TOG maken spelers uit het tweede, Onder 23 en soms de A-junioren de stap naar het eerste door structureel mee te trainen. “Het is een groep waarvan ze denken: deze jongens kunnen het eerste halen. Je traint altijd mee, zodat je aan het niveau went.”
Peter Klomp, destijds trainer van Poortugaal, zette Voorn bij die groep. “Er viel een keer iemand weg door een blessure en toen kreeg ik mijn kans. Sinds dat moment ben ik eigenlijk nooit meer uit de selectie – en bijna nooit meer uit de basis – verdwenen.”
Twijfels en mentaliteit
Hoewel Voorn al jaren in het vlaggenschip staat, heeft hij zichzelf nooit als toptalent gezien. “Ik heb niet de beste techniek,” zegt hij nuchter. “Ik hoor niet bij de allerbesten. Maar ik kan wel goed verdedigen, ik ben agressief, en ik wil altijd winnen. Dat heeft mij denk ik ver gebracht.”
In zijn jeugd hoorde hij weleens dat anderen beter konden voetballen. Voorn haalt zijn schouders op. “Dat weet ik ook van mezelf, dus dat heb ik geaccepteerd. Ik hoef niet de beste te zijn, zolang ik maar belangrijk kan zijn voor het team.”
Hij omschrijft zichzelf als een speler die doet wat nodig is. “Technisch laat het me soms in de steek, maar qua mentaliteit zit het goed. Ik ga altijd vol.”
Een vriendenteam dat presteert
Volgens Voorn is de kracht van Poortugaal vooral de groep. “Ik zeg weleens dat het voelt alsof ik in een vriendenteam speel,” zegt hij. “We kunnen het buiten het veld supergoed met elkaar vinden. Dat helpt enorm. Niemand staat boven de ander.”
Dat groepsgevoel gaat verder dan de trainingen en wedstrijden. “Als er een festival is, gaan we met een groepje. Het is gewoon gezellig. En misschien komt daardoor het succes ook.”
Resultaat of niet, de sfeer blijft hetzelfde, benadrukt hij. “We stonden vorig jaar en het jaar ervoor middenmoot en toen was het óók gezellig. Ik zit vooral op voetbal omdat ik het zo leuk heb met die gasten.”
Kampioenskansen? ‘Als wij elke week leveren, kan het absoluut’
Poortugaal staat momenteel drie punten voor op de concurrentie en dus valt het woord ‘kampioenschap’ al voorzichtig in de kleedkamer. “Het kan zomaar,” zegt Voorn. “Maar we hebben in het verleden weleens onnodig punten laten liggen tegen kleintjes. Dat moeten we nu voorkomen.”
Of hij vertrouwen heeft in een titel? Hij twijfelt even, maar zegt dan: “Als wij het wekelijks laten zien, zijn we goed genoeg om kampioen te worden.”
Het past precies bij wie hij is: nuchter, eerlijk en volledig in dienst van het team. Geen man van grote woorden, maar van hard werken. En misschien vooral: de meest Poortugaalse speler van allemaal.
Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.