Dylan Nijhoff heeft in zijn eerste seizoen terug bij SC Gastel precies ervaren waarvoor hij terugkwam. De twintigjarige buitenspeler heeft ontwikkeling hoog in het vaandel staan en oordeelde dat seniorenvoetbal hem zou brengen wat hij nodig had. ‘Ik verwacht veel van mezelf en er mag nog steeds een schepje bovenop.’
Na drie mooie jaren bij Unitas’30 uit Etten-Leur stond Nijhoff in de zomer van 2024 voor een belangrijke keuze. Aansluiten bij de Onder-23-ploeg of terugkeren op het oude nest om daar seniorenvoetbal te kunnen spelen? Hij ging bij zichzelf ten rade: ‘Op welk vlak kom ik tekort in mijn spel? Dat was het fysieke en de slimmigheidjes die daarbij komen kijken. Waar kan ik dat het beste ontwikkelen? In het seniorenvoetbal.’
‘Tijdens mijn periode bij Unitas’30 hield ik jaarlijks contact met Gastel en zij zeiden altijd dat de deur voor me openstond’, gaat Nijhoff verder. ‘Mijn terugkeer was voor mij een kwestie van tijd.’
Heel lang had Nijhoff niet nodig om de warme band met SC Gastel op te bouwen. Pas op zijn veertiende kwam hij er te spelen: ‘Op mijn twaalfde ben ik met mijn familie van Fijnaart naar Stampersgat verhuisd en ging ik naar een middelbare school in Steenbergen. Mijn omgeving veranderde compleet, waardoor ik ook ben gaan kijken naar een nieuwe voetbalclub.’
En dat werd SC Gastel. In eerste instantie kwam hij in de JO15-2 terecht, waar hij een seizoen speelde. Daarna volgden de JO15-1 en de JO17-1, totdat corona zijn inslag deed. ‘Ik had niks te klagen bij Gastel, maar het ambitieuze in me begon aan me te knagen. Ik wilde graag de gok wagen en het een treetje hogerop proberen, omdat ik een voorstander ben van jezelf in nieuwe omgevingen te ontwikkelen. Toen corona voorbij was heb ik de stap naar Unitas’30 gemaakt.’
In Etten-Leur kende Nijhoff naar eigen zeggen weinig aanpassingsproblemen, ondanks de andere omgeving. ‘Ik werd warm ontvangen en heb goede vriendschappen gemaakt. Na een jaar kwam ik in de JO19-1 terecht en was ik gericht op het halen van het eerste. Uiteindelijk heb ik ook mijn debuut gemaakt.’
Maar na twee jaar in de Onder-19 werden de kansen om direct aan te sluiten bij het eerste schaarser. ‘Niet dat ik de concurrentiestrijd uit de weg ging, maar ik vond dat ik seniorenvoetbal nodig had om me beter te ontplooien.’
En dat vond Nijhoff bij Gastel. ‘Ik werd warm ontvangen en dat deed mijn vertrouwen erg goed. In de voorbereiding en beker speelde ik alles. Daarna kwam ik in een dipje terecht – de roze wolk waar ik opzat, kwam in een kleine regenbui terecht. Toen raakte ik een aantal maanden voor de winterstop ook nog geblesseerd, waardoor ik pas in het nieuwe jaar weer aan spelen toekwam. Ik begon voorzichtig, maar ik maakte een aantal belangrijke doelpunten waardoor het vertrouwen terugkwam. Als team hebben we veerkracht en saamhorigheid laten zien, wat ons uiteindelijk handhaving opleverde.’
Dat is ook het doel voor dit seizoen, hoewel de seizoenstart verre van ideaal was. ‘Gastel hoort thuis in de tweede klasse. We weten wat we aan elkaar hebben. Als ik naar mezelf kijk, mag er qua intensiteit en gedrevenheid nog wel een schepje bovenop.’
Klik op SC Gastel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Gastel voor meer informatie over de club.