Dat Groen Wit afgelopen seizoen kampioen zou worden in de derde klasse, werd halverwege waarschijnlijk door niemand aan getwijfeld. Toch bleven ze bij de ploeg uit Breda, mede door de lessen uit het verleden, scherp. En met succes, merkte Jop van Galen. “Vaak deden we het iets minder in de ‘tussenperiode’, nu hebben we juist het goede begin doorgetrokken.”
En goed beginnen, dat deden ze bij Groen Wit. Want met 22 punten uit de eerste acht wedstrijden, werd de toon meteen gezet. Al waren ze er toen natuurlijk nog niet, vertelt Van Galen (22). “Die dip kwam er dit seizoen niet. Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet. Misschien hebben we geleerd van de afgelopen jaren, hadden we hier en daar wat geluk of was het de échte wil om kampioen te worden.” Want ook na de onderbreking, hield de derdeklasser het positieve gevoel vast. “Goed uit de winterstop komen, was voor ons het belangrijkste!”
Bredere selectie
Met een overtuigend kampioenschap én veertien punten voorsprong op nummer twee Victoria’03 tot gevolg. “Na de eerste paar wedstrijden na de winterstop, wisten we dat we het niet meer weg gingen geven.” Aan vertrouwen, dan ook geen gebrek. En terecht, gezien de kwaliteiten van de ploeg van Martijn van Galen. “We speelden goed voetbal, waren echt fit en hadden gewoon een goed team.” Onder meer met scorende spitsen en een solide defensie. “Als je het achterin dichthoudt en voorin scoor je, ga je veel wedstrijden winnen.” Klinkt simpel. Al zal dat dit seizoen, in de tweede klasse, vermoedelijk wel anders zijn, verwacht Van Galen. “Waarschijnlijk is het niet meer mogelijk om 90 minuten lang volle bak druk te zetten en zal het ook voor onszelf, moeilijker worden om onder de druk van de tegenstander uit te spelen. Maar we gaan ons best doen, om er iets moois van te maken.” Met een wat hem betreft, bredere selectie dan afgelopen seizoen. “Er is kwaliteit bijgekomen, ondanks dat er zes jongens zijn vertrokken. We hebben nu een mannetje of zeventien, die allemaal in de basis kunnen spelen.” En goed voetbal op de mat kunnen leggen. “Er zit meer voetbal in. Vorig jaar ging het vaak via de zijkanten en dan naar Tijn (van Galen), die in de spits stond. Nu is heel het team op elkaar ingespeeld en spelen we meer vanuit de combinatie.” Geloof in een goede afloop, heeft de verdediger dan ook genoeg. “Onze doelstelling is handhaven en hopelijk kunnen we, als iedereen fit blijft, stiekem naar boven kijken.” Al komt dat niet vanzelf, weet ook Van Galen. “We zullen waarschijnlijk minder kansen gaan krijgen, dus moet je zakelijker zijn in het afmaken. Iedere kans moet er eigenlijk in.”
Eén van de leiders
Wat dat betreft is het vertrek van broer Tijn, een flinke aderlating voor het ambitieuze Groen Wit. “Het is heel jammer dat Tijn naar Unitas’30 is gegaan. Niet alleen omdat hij mijn broer is, maar ook omdat hij heel veel goals voor ons heeft gemaakt.” Toch is Van Galen vooral trots op hem. “Het is natuurlijk wel een heel mooie stap!” Een stap die de inwoner van Breda, zelf ook ooit nog eens hoopt te maken. “Voorlopig zit ik hier goed op mijn plek, maar als ik het gevoel krijg dat ik mijn lat bereikt heb en er komt een mooie club, zou ik daar wel over nadenken.” Ondanks, dat hij zich inmiddels helemaal thuis voelt bij Groen Wit. “Ik heb tot de D’tjes bij Baronie gevoetbald en sinds mijn vijftiende, speel ik hier.” Spijt van zijn overstap naar Sportcomplex Haags Sportpark, heeft Van Galen absoluut niet. “Het is zeker niet tegengevallen! We hebben mooie dingen meegemaakt. Van de bekerwinst, tot aan spelen voor de prijzen.” Gedebuteerd op zijn zeventiende, ontpopt Van Galen zich steeds meer als één van de leiders van het team. “Inmiddels vind ik wel dat ik ervaring heb. Daarom probeer ik ook teamgenoten neer te zetten en te coachen.” Van achteruit dus, als centrale verdediger. “Iemand die duels speelt, graag de bal heeft en goed kan koppen. Ik moet het niet hebben van mijn snelheid, wel van mijn inzicht.” Onder leiding van zijn vader. “Dat ben ik ondertussen wel gewend. Bij Baronie kreeg ik in de jeugd al training van hem en later bij Groen Wit opnieuw.” En nu dus weer. Hoe dat is? “Soms krijg je even een schop onder je kont, dat je het beter moet doen. Maar je loopt toch harder voor hem.” Een soort familieclub, dus eigenlijk. “Groen Wit voelt sowieso als een heel hechte club. Ook met het eerste en tweede samen. Iedereen kent elkaar. En het is lekker dichtbij, dat vind ik wel fijn!”
Klik op Groen Wit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Groen Wit voor meer informatie over de club.