Toen Kees Piek (67) tegen zijn vrouw zei dat het genoeg was geweest bij VV LRC Leerdam en hij van plan was te gaan stoppen, keek ze hem verbaasd aan en zei “Jij gaat helemaal niet stoppen. Je komt in een gat te vallen, dat wil je niet weten.” En zodoende bleef Kees aan als materiaalman van het eerste elftal van LRC. Hij waardeert zijn vrouw als geen ander. “Ik ben vrachtwagenchauffeur. Dat betekent dat ik de hele week weg ben. Dat ik dan nog zo’n vrouw heb die het me gunt om naar LRC te gaan, is fantastisch.”
Als materiaalman van het eerste elftal ben je meer tijd kwijt dan je aanvankelijk zou denken. Kees legt uit dat een wedstrijddag voor hem eigenlijk al op vrijdagavond begint. “Dan krijg ik de namen van de spelers door die gaan spelen. Zaterdagochtend rond een uurtje of elf zorg dat ik op de club ben om alles klaar te maken. Wedstrijdkleding, warmloopkleding, fruit, drinken, dekens, pull-overs… We zitten in de vierde divisie, dat is best een aardig niveau. Dus dat hoort er gewoon bij. Om één uur hebben we een maaltijd met z’n allen. Dan begeleid ik de Pupil van de Week. Na de wedstrijd maken we een foto, krijgt hij een oorkonde en een bon voor het pannenkoekenhuis. Als ik afwezig ben wordt alles feilloos overgenomen door Louis Struik.”
Vanwege het voetbal is Kees van Den Helder tot aan Maastricht en van Zeeuws-Vlaanderen tot aan Groningen geweest “Maar het allermooiste voor mij is het respect wat je krijgt van de spelers. Daardoor kan ik dit werk met passie en liefde doen.” Kees noemt nummer tien Timo Lutters in het bijzonder. “Laatst kwam hij bijvoorbeeld de kleedkamer binnen en zegt dan meteen ‘Keesje, ziet er weer lekker uit jongen.’ Laatst liep ik over het veld en sprak zijn moeder me aan. ‘Timo vertelde dat je je werk weer goed gedaan had’ zei ze. Dat is leuk.”
Kees is al 25 seizoenen op rij de materiaalman bij LRC. Hij rolde erin vanwege Marcel Koopman, destijds de aanvoerder van LRC. “Ik was toentertijd vlagger bij het eerste elftal. Ik denk dat ik dat acht á negen seizoen gedaan heb. Het is, om het zo maar te zeggen, niet het allermooiste vak, maar het is altijd fijn als je iets terug kunt doen voor de club. Op een gegeven moment promoveerden we vanuit de eerste klasse naar de hoofdklasse (nu vierde divisie). Dat betekende dat de grensrechters vanaf toen door de KNVB zouden worden aangesteld. Ik was van plan weg te gaan, maar Marcel zei tegen me ‘jij gaat helemaal niet weg. Jij gaat niet stoppen. Word materiaalman, dat is net een baantje voor jou.'”
Na 25 seizoenen was het niet Marcel Koopman maar Ria Piek, Kees zijn vrouw, die Kees motiveerde om door te gaan. “Ze zei dat ik een gat zou vallen, als ik zou stoppen en ze heeft gelijk. Zaterdag is dé dag in mijn leven. Ik haal zo veel energie uit die wedstrijddagen. Ik heb al die jaren enorm veel gelachen. En ook af en toe een traantje moeten laten. We zijn twee keer gedegradeerd en dan gun je het die jongens gewoon niet dat ze dat mee moeten maken. Tegelijkertijd: Als we promoveren kan ik wel huilen van geluk. De laatste keer dat we promoveerden, weet ik nog goed. De eerste twintig minuten werden we van het kastje naar de muur gespeeld en kwamen we 1-0 achter. Op een gegeven moment werd het gelijk en ik ging alvast drinken halen voor de verlenging die er aan zat te komen. Toen we scoorden ging iedereen uit zijn dak, spelers renden het veld op… Het was geweldig. Hopelijk mag ik dat ooit nog meemaken.”
Klik op LRC Leerdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op LRC Leerdam voor meer informatie over de club.