Thuis oefenen in de tuin en oppassen in de keuken. Het leven van een voetbalvader gaat niet altijd over rozen. Toch geniet Christian Reuvers als trainer van de JO7 bij Noordhoek, vooral van het plezier van zijn twee voetballende dochters. “Dat vind ik mooi om te zien.”
Samen met drie andere ouders, in totaal zijn ze met zijn vieren, pakte de 35-jarige Reuvers vorig seizoen de handschoen op. En met succes. “We begonnen met een klein groepje, nu hebben we er zeventien! Een JO7-1 en een JO7-2.” Dus splitsen ze de groepen op donderdag regelmatig op. “In twee of drie groepjes, met de kleineren bij elkaar.” Ook op zaterdag, wordt er vrolijk gehusseld. “Dan gooien we iedereen door elkaar. Spelers, trainers en leiders.”
Plezier
De voormalig middenvelder van het eerste, weet als kind van de club bijna niet beter. “Ik was een jaar of zes, misschien zeven toen ik hier begon. Tot begin dit jaar, heb ik zelf nog gevoetbald. Nu ben ik leider bij het eerste.” En dus trainer van de JO7. “Vorig seizoen zijn we daarmee begonnen, toen was het nog alleen trainen. Nu spelen we ook competitie.” Gesterkt door zijn twee voetballende dochters. “Die zitten in het team. De helft bestaat uit jongens, de andere helft zijn meiden.” In de leeftijdscategorie van vijf tot en met zeven jaar, vertelt Reuvers. “Het is natuurlijk hartstikke leuk om daarmee bezig te zijn en te zien dat ze plezier hebben in het voetballen.” Ook bij zijn eigen dochters. “Thuis oefenen we ook in de tuin én soms in de keuken. Dan moeten ze de bal wel op de grond houden, anders gaan er dingen sneuvelen.” Stiekem kan hij er dus geen genoeg van krijgen. “Het leukste is dat ze buiten bezig zijn met vriendjes en vriendinnetjes. Daar haal ik voldoening uit, vind ik mooi om te zien.” Net als de ontwikkeling. “Ze beginnen nu af en toe ook een beetje over te spelen, eerst liepen ze natuurlijk vooral op een kluitje.”
Aanwas
Al gaat dat niet vanzelf. “We doen veel dribbelen met de bal, overspelen, afwerken en één tegen één met elkaar. Daarnaast sluiten we altijd af met een partijtje, dat vinden ze leuk.” Dat alles, bevalt Reuvers prima. “Om die kinderen te trainen, vind ik hartstikke leuk. Verder heb ik als trainer geen ambitie.” Daarnaast geniet hij van zijn rol als leider bij het eerste. “Nu ik vanwege fysieke problemen zelf niet meer kan voetballen, is het wel mooi om er op die manier toch bij te zijn. Met jongens waar je altijd mee hebt gevoetbald. Al blijft het spelletje zelf, altijd nog leuker hoor. Dat mis ik wel…” Gelukkig kan hij tijdens het trainen van de JO7, in ieder geval zijn ei kwijt. “Ik ga ervanuit, als ze het tenminste leuk vinden, dat ik met het team meega. Het is wel mijn plan om het de komende jaren te blijven doen.” Uit liefde voor Noordhoek, toch ook een beetje. “Je staat voor de club, waar je zelf ook altijd hebt gevoetbald. De elftalletjes hier zijn al schaars, nu komt er gelukkig weer wat aanwas aan vanuit de jeugd. Dat is mooi om te zien en goed voor de club. Het is hard nodig.” Zeker voor de toekomst. “Dat is soms best moeilijk. Dan is het alleen maar goed dat er wat aan zit te komen vanuit de JO7 in dit geval.” Met de inwoner van Noordhoek dus langs de lijn. “Ik doe het gelukkig niet alleen, krijg een hoop hulp, van ouders die willen helpen of invallen!”
Klik op V.V. Noordhoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Noordhoek voor meer informatie over de club.