Hij had het nog zó uitgerekend: 1 juni met OVV de eerste ronde van de nacompetitie overleven, op donderdag 6 juni meedoen aan de sponsorfietstocht Alpe d’HuZes in Frankrijk en twee dagen later met OVV in de tweede ronde van de nacompetitie uitblinken. Alex(ander) Wagner kon zich, nadat de derde periodetitel op de laatste speeldag van de reguliere competitie naar Rhoon, dat notabene twee keer als kanonnenvlees voor OVV had gefungeerd, was gegaan, volledig concentreren op de beklimming van dé Nederlandse berg, bekend van de Tour de France.
“Ik had liever én gefietst én gevoetbald”, zegt de 29-jarige centrale verdediger van OVV. Het meedoen aan de Alpe d’HuZes, de jaarlijkse sponsorwandel- en fietstocht voor kankerfonds KWF, stond al een tijdje op zijn ‘bucketlist’. “Los van dat het een prachtige uitdaging is, die berg met de fiets bedwingen, moest ik dit gewoon doen. Die ziekte moet de wereld uit. Dat kan alleen als er nog meer onderzoek wordt gedaan.”
Hij reed die berg ook op voor zijn moeder, die tien jaar geleden overleed aan een progressieve vorm van longkanker. “Ze was pas 49 jaar. Belachelijk jong.”
Met een paar goede maten uit Oostvoorne vormde hij team 0181. “0181 is het kengetal van Oostvoorne. Toen we ons inschreven wisten we niet veel beters te verzinnen”, zegt Wagner. In de maanden voor dé dag haalden hij en zijn team voor meer dan zesduizend euro sponsorgeld op. Geld dus dat gebruikt gaat worden om allerlei vormen van kanker het hoofd te bieden.
Hij trainde hard en reed de recreantenvariant van de Amstel Gold Race. Op een indoortrainer beklom hij ‘virtueel’ de bekende berg in de Franse Alpen. “Met iedere bocht en iedere stijging nauwkeurig.”
In de praktijk genoot hij als klimgeit van de ambiance. “Het was een unieke ervaring. Die mensen, die sfeer. Het was ook heel emotioneel. Iedereen heeft zijn eigen verhaal bij die ziekte.”
Hij kwam er ook achter dat hij niet als klimmer geboren was. “Ach, dat wist ik natuurlijk wel. Ik ben meer van het doorstampen op de Hollandse wegen. Die zijn vooral vlak.”
Met twaalf kilometer bergop werden op al zijn klimkwaliteiten een beroep gedaan. Op sommige stukken was het stijgingspercentage twaalf, dertien procent. Wagner: “Soms had je het gevoel dat je stilstond.”
Meedoen aan Alpe d’’HuZes deed hem in ieder geval het deels mislukte seizoen bij OVV vergeten. “FC Binnenmaas was de terechte kampioen, maar met onze kwaliteiten hadden we zeker tweede kunnen worden”, is hij niet erg te spreken over de OVV-prestatie. “We kunnen niemand de schuld geven, alleen onszelf.”
“De vierde plaats was niet goed genoeg. We begonnen nog goed met een duidelijke overwinning op Rhoon. Misschien heeft die wedstrijd ons zand in de ogen gegooid. We dachten op dezelfde manier door te gaan als vorig seizoen. In de vierde klasse konden we ons dat permitteren, in de derde klasse duidelijk niet. Vooral oktober verliep dramatisch. We verloren in die maand alles. Tegen die achterstand hebben we het restant van het seizoen aangehikt. Uiteindelijk is dat ons ook opgebroken.”
