Het zijn mooie tijden voor Stefano Tavares. De aanvallend ingestelde rechtsback van Pelikaan werd onlangs 30 jaar, kocht een huis in Rozenburg met zijn vriendin Marsha en begin juni werden ze ouders van hun zoontje Daley.

ZWIJNDRECHT – Allemaal prachtig nieuws binnen korte tijd, nadat Tavares begin mei al het nieuws kreeg te horen waar hij al jaren op wachtte. ,,Ik ben volledig schoon verklaard door de artsen, bijna zes jaar nadat ik te horen kreeg dat ik lymfeklierkanker had,” vertelt Tavares met een grote lach op zijn gezicht. ,,Ja, dat was geweldig om te horen. Ik ben de afgelopen jaren wel honderden keren naar het ziekenhuis geweest voor chemotherapie, bloedprikken en allerlei testen. Na mijn chemotherapie kreeg ik ook nog eens tuberculose, dus ook toen bleef ik heel kwetsbaar. Voor mijn ouders en andere familieleden was dat misschien nog wel meer stressvol dan voor mij, omdat het toch altijd weer spannend was. Ik ben zelf altijd positief gebleven en heb zoveel mogelijk geprobeerd een normaal leven te hebben, maar ik heb het gevoel dat ik nu echt helemaal zonder zorgen naar de toekomst kan kijken. Dat ziet er nu allemaal heel mooi uit,” zegt Tavares, die hiervoor altijd in Rotterdam heeft gewoond. ,,Ik kreeg op 6 september 2013 te horen dat ik kanker had en heb toen bijna een jaar niet kunnen voetballen, maar ik heb in die periode zoveel steun gehad aan trainer Fop Gouman, mijn teamgenoten en alle andere mensen bij Alblasserdam. Daarom heb ik ook een Alblasserdam-tattoo op mijn arm laten zetten en heb ik bij mijn vertrek in 2015 ook aan voorzitter Arjan Maat beloofd dat ik ooit zou terugkeren bij de club,” vertelt Tavares, die als opkomende rechtsback twee seizoenen bij Pelikaan speelde. Deze zomer keert hij terug naar derdeklasser Alblasserdam.

Vier jaar later komt die terugkeer er dus van, na twee jaar bij Pernis en twee seizoenen bij Pelikaan. Ook bij Pelikaan heb ik een hele mooie tijd gehad. Helaas zijn we er tot twee keer toe niet in geslaagd om via de nacompetitie te promoveren naar de eerste klasse, terwijl dat wel het niveau is waar deze club en deze spelersgroep in mijn ogen thuishoort. Met Driss El Akchaoui staat er een goede en gedreven trainer voor de groep, dus ik heb er alle vertrouwen in dat Pelikaan zeker die stap naar de eerste klasse snel zal gaan maken. Ik doe nu sportief een stapje terug, maar mijn keuze voor Alblasserdam maak ik met mijn hart. Het is misschien wel de makkelijkste keuze die ik ooit heb moeten maken, hoe goed ik het ook naar mijn zin heb bij Pelikaan,” vertelt hij. ,,Ahmet Kuyucu (dit seizoen bij VVGZ, red.) keert ook terug bij Alblasserdam en ik probeer Sharog Susani ook nog over te halen. Ik speelde met Alblasserdam vijf seizoenen in de eerste klasse. De afgelopen twee seizoenen was de club een middenmoter in de derde klasse, maar ik zie met de selectie van volgend seizoen zeker kansen om weer hogerop te gaan komen. Ik heb nog altijd goed contact met jongens als Leroy Naaktgeboren, Jesse Julicher en Claudi Nzita. Ik kijk ernaar uit om weer plezier te maken met die gasten.”