“Zenuwachtig?” herhaalt Rob de Groot de vraag. “Wij? Nee joh, doe niet zo gek.” In de kleedkamer van VELO 6 wordt ontspannen toegeleefd naar de ‘bekerkraker’ met HermesDVS 1 uit Schiedam.
De Groot, zelf benoemd geestelijk leider van het team, schaamt zich er niet voor dat hij een paar dagen voor de wedstrijd niet weet wie de tegenstander is. “Als ze er maar zijn, dat is het belangrijkste”, voegt hij eraan toe
Op deze zondag gaat het in de kleedkamer ook helemaal niet over HermesDVS. Wel over de enorme opmars van het team. “We zijn ooit begonnen als VELO 14 en nu zijn we het zesde. Dus we zijn gewoon erg goed”, reageert Rob 2. Een teamgenoot vult hem aan: “Het kan ook zijn dat het aantal elftallen is geslonken.”
VELO 6 is zo’n team dat al jaren bijeen is, al is de formatie wel aan verandering onderhevig. “Vooral de laatste jaren zijn wat jongens afgevallen. Je kent het wel: ze krijgen gezinnetje en andere prioriteiten”, zegt Fernando, die als speler/coach een dubbele taak heeft. ‘Pech’ voor VELO 6 is dat het nét de betere voetballers waren die zijn gestopt.
“We hebben nogal wat ingeleverd aan kwaliteit. Een paar jaar geleden speelden we nog in de reserve vierde klasse. Nu spelen we in de vijfde klasse en zijn we op dat niveau geen hoogvlieger”, is Fernando bepaald niet optimistisch over de kansen dit seizoen. “Misschien werkt het dat we van systeem veranderen. We zijn begonnen om 3-5-2 te spelen.” Roy vertelt dat het team ruim vijftien jaar geleden al is ontstaan in de jeugd. “Met sommige spelers speel ik al sinds de B.” Dat er een hechte band is, blijkt wel uit de reisjes die in het verleden werden gemaakt. “We zijn een keer met de vrouwen naar Thailand geweest.”
“Er zijn spelers afgevallen, maar weten altijd wel nieuwe spelers te vinden”, zegt Rob 1. Eén daarvan is wat aan de late kant: Oscar wordt door zijn medespelers aangewezen als de Groningse aanwinst. “Iedereen schrikt van zijn harde h.”
“Transfervrij overgenomen uit het noorden. En wat mij betreft ook weer gratis op te halen”, dolt Fernando, die deze zondag weinig moeite heeft om een elftal te posteren. Met dertien spelers kan er rustig doorgewisseld worden. “En doorwisselen is hard nodig”, verzekert Rob 1.
De warming-up is opvallend serieus. “Nu we een dagje ouder zijn, moet dat ook wel”, verklaart Marco, terwijl hij zijn spieren strekt. “Vroeger konden we gerust tot zes uur stappen. Na een sigaretje voor de wedstrijd stond iedereen er weer bij als de wedstrijd begonnen.” Hoewel Rob 1 zich vooraf al heeft ingedekt tegen slechte prestaties (‘mijn enige kwaliteit vroeger was mijn snelheid, maar snel ben ik niet meer’) speelt hij tegen HermesDVS wel de hoofdrol. Met twee treffers voert hij zijn team naar de 3-2 zege. “Ook wel eens lekker om twee keer te scoren. Dat was lang geleden. Plezier met elkaar hebben is belangrijk, af en toe winnen maakt het nog leuker.”
