Home Blog Pagina 96

Melaard is bij Flakkee gewoon ‘lekker bezig’

Bossen snoeien, schilderwerk doen of samen met de schoonmaakploeg aan de slag gaan op het sportpark. Welke werkzaamheden je bij Flakkee ook kunt bedenken, Adrie Melaard doet het. En dus is de vrijwilliger nagenoeg iedere dag op de club te vinden. “Zo kan ik lekker een beetje bezig zijn, ik heb toch genoeg tijd!”

En dat laatste, is maar goed ook. Want als beheerder van eigenlijk het hele complex, heeft Melaard (70) het er maar druk mee. “Zelf bossen snoeien, schoonmaken of dingen schilderen. Dat doe ik nu een jaar of acht al.” Ook als er dingen kapot zijn. “Dan bel je een onderaannemer en komen ze.” Met hem er natuurlijk bij. “Ik ben bijna iedere dag op de club. Op maandag met de van Pallandt Old Boys (VPOB), een groep van twaalf vrijwilligers, én op zaterdag om de velden te keuren. Rond een uur of half zeven.”

Afremmen

Maar wie denkt dat dit het rijtje werkzaamheden voor Melaard wel was, heeft het mis. “Soms help ik met het kalken van de lijnen of loop ik met een blokroller over het veld.” Naast het helpen van de sponsorcommissie. “We doen het allemaal samen met een hele groep. En zo ben ik lekker een beetje bezig op de club.” Precies zoals Melaard eigenlijk al zijn hele leven gewend is. “Ik kom vanuit de bouw, dus ik vind dit gewoon leuk.” Sterker nog, ze moeten hem af en toe een beetje afremmen, lacht de inwoner van Sommelsdijk. “Mijn benen zijn niet meer zo fit, maar ik ben positief ingesteld en maak graag lol. Dat houd je op de been.” Bijvoorbeeld om bij het eerste te gaan kijken. “Ik ben er in principe iedere training, dinsdag en donderdag.” Soms zelfs, om zelf voor de groep te staan. “Als de trainer niet kan, doe ik het. Dat is al zes keer voorgekomen dit seizoen!” Ook in het weekend, is Melaard er normaal gesproken bij. “Sowieso altijd bij thuiswedstrijden, en soms ga ik uit ook mee. Als assistent of bestuurslid.” Tenzij er mollen moeten worden gevangen. “Dat is echt nodig, om de velden te beschermen en goed te houden. Dit jaar, hebben we er al 44 gevangen. En dat worden er nog veel meer.”

Trainerswereldje

Alles om iedereen bij Flakkee met plezier te kunnen laten voetballen. Iets wat Melaard zelf, opvallenderwijs, niet deed. “Ik heb jarenlang bij SNS en in het Flakkees Elftal gevoetbald. Als spits of middenvelder. Ik kon heel veel doelpunten maken, ook strafschoppen. Was nooit zo gauw zenuwachtig.” Aan talent, ontbrak het de aanvallend ingestelde speler, die ooit eens keepte, dan ook niet. “In de jeugd kon ik naar Sparta Rotterdam of Excelsior, maar vanwege kerkelijke verplichtingen mocht dat niet van mijn ouders.” Eenmaal gestopt met voetballen, stortte Melaard zich op het trainerswereldje. Onder meer als jeugdtrainer van Flakkee. “Dat heb ik zeventien jaar lang gedaan.” Daarna was hij als hoofdtrainer actief bij verschillende clubs en vervulde Melaard zelfs een tijdje de rol van keeperstrainer. “Bij iedere vereniging, heb ik met plezier getraind.” Kiezen, kan de voormalig trainer dan ook niet. “SNS is mijn club, daar ben ik ook al zestien jaar bestuurslid. Maar ook Flakkee, draag ik inmiddels natuurlijk een warm hart toe.” En als het aan hem ligt, blijft hij dat ook nog wel even doen. “Zolang als ik het kan en er plezier in heb, blijf ik het volhouden.” Want, zo vertelt Melaard. “We hebben een heel goed vrijwilligersteam. Zonder die steun, kun je niks beginnen!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

‘Dan hoop ik altijd maar dat ik goed speel’

Naast speler van het eerste elftal, is Nino Wielaard sinds drie seizoenen ook actief als jeugdtrainer bij Stellendam. Begonnen bij de JO12, staat hij nu bij de JO14 voor de groep. En dat smaakt, absoluut naar meer, vertelt de spits. “Wie weet ga ik ooit ook senioren doen.

Maar zolang Wielaard (26) zelf voetbalt, houdt hij het voorlopig nog lekker even bij de jeugd. “De JO12 tot en met de JO15, zijn voor mij de leukste leeftijden tot nu toe.” Want hoe gek het ook klinkt, de inwoner van Sommelsdijk kan het met al zijn ervaring weten. “Vanaf mijn vijftiende ben ik al jeugdtrainer, ooit begonnen bij De Jonge Spartaan. Als een soort stage voor mijn mbo.” Elf jaar later, doet de aanvaller het dus nog steeds. “Ik werk als gymdocent, dus training geven komt wat dat betreft sterk overeen.”

Voorbeeld

Vandaar dus ook zijn passie voor het trainersvak, gaat Wielaard verder met vertellen. “Inmiddels heb ik mijn pupillencursus gehaald en zou ik graag TC3 gaan doen. Dat kan via de club. Ook om te kijken hoe en wat, want ik zou graag hoger willen.” Al blijft de voldoening, op ieder niveau hetzelfde. “Ergens beginnen met elkaar en daaraan gaan werken.” Of, zoals Wielaard het zelf omschrijft. “Geen team is perfect, dus je kijkt altijd samen waar je kunt ontwikkelen. Dat is voor mij het leukste.” Spelers op een speelse wijze beter proberen te maken. “Ook op sociaal gebied, wil je dat ze groeien.” Met hem als speler van het eerste, misschien wel een beetje als voorbeeld. “Ze kijken toch tegen je op.” Zaak voor hem om, samen met Patrick Laarman en Simon Braber, zijn visie op een duidelijke manier over te brengen. “Als je die dingen dan terugziet in de wedstrijd, kan ik daar echt van genieten.” Ook als ze een keer verliezen. “Plezier staat voorop. Maar van prestatie, komt ook plezier. En andersom.” Te beginnen door met elkaar te voetballen. “We hebben er echt een team van gemaakt. Spelers die elkaar helpen én motiveren. Dat zien de ouders ook.” Daarnaast, is Wielaard ook al druk bezig met tactiek. “Bijvoorbeeld hoe we willen opbouwen of drukzetten. Maar ook bepaalde looplijnen of waar je moet staan als verdediger.”

Voordeel

Kennis die Wielaard de afgelopen jaren zelf als voetballer opdeed. “Natuurlijk is dat een voordeel! Je kunt toch bepaalde tips geven.” Zoals aan zijn spits. “Ik speel zelf ook op die positie, dan weet je wat er wordt gevraagd. Balvast zijn of een balletje laten vallen.” Hij nodigt zijn jeugdspelers dan ook graag uit, om bij hem te komen kijken, lacht Wielaard. “Dan hoop ik altijd maar dat ik goed speel!” Gelukkig helpt zijn ervaring als trainer, hem daar andersom dan ook weer bij. “Ik begrijp de tactiek van onze hoofdtrainer bij het eerste nu ook beter, omdat ik daar zelf meer dingen over heb geleerd. Normaal luisterde ik alleen naar mijn eigen positie en minder naar zijn denkwijze. Dat is een voordeel.” Voorlopig, blijft Wielaard die twee dingen dan ook nog wel even combineren, zo legt hij uit. “Mijn ambities liggen nog bij het zelf voetballen, maar ik heb altijd gezegd, als ik rond de 30 ben, is het mooi geweest.” En dus denkt de jeugdtrainer alvast vooruit. “Ik zou graag mijn TC3 en TC2 willen halen, om te achterhalen hoe en wat. De komende jaren blijf ik in ieder geval nog lekker actief bij de jeugd.” Misschien wel, bij een wat oudere leeftijd. “En wie weet ga ik ook ooit senioren doen.”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

‘Door trainers op te leiden, worden spelers beter’

Bezig zijn met jeugdvoetbal. Dat is wat Eric Feenstra eigenlijk het liefste iedere dag doet. En dus bevalt zijn rol als Hoofd Jeugdopleiding bij WFB hem voorlopig maar al te goed. “We proberen jonge trainers te binden aan onze club.”

Bij een club waar Feenstra (51) pas sinds een paar seizoenen komt. “Vier jaar geleden ben ik in Oostdijk komen wonen en ging mijn zoontje bij WFB voetballen. Die ben ik toen training gaan geven.” Iets wat hij daarvoor ook al in Rotterdam had gedaan. “Via het CIOS had ik ooit mijn TC3 gehaald, en ik vind het heel leuk om met jeugdvoetbal bezig te zijn.” Als assistent bij een jeugdteam doet de nieuwe HJO dat op het veld dan ook nog steeds. “Als hoofdtrainer is dat niet meer te doen.” Zeker niet in combinatie met zelf voetballen bij het tweede of derde van de club. “Dat is puur recreatief.”

Begeleiden
In juli vorig jaar werd Feenstra (51) Hoofd Jeugdopleiding bij WFB. “Ik was al jeugdtrainer bij de vereniging en werd toen naar voren geschoven voor deze uitdaging.” Zijn focus ligt op het verder helpen van de jeugd en het eerste elftal. “Het doel is om vanuit de jeugd het eerste te versterken.” Dit betekent betere opleiding en het binden van jeugd aan de club. “We hebben veel jonge trainers die ik begeleid. Door hen beter op te leiden, worden spelers automatisch beter.” Feenstra is vaak aanwezig bij trainingen en wedstrijden, meestal drie avonden per week en op zaterdag. Daarnaast zitten ze regelmatig samen om doelstellingen en trainingsmethodes te bespreken. “We trainen op dezelfde manier, met duidelijke doelen.” WFB groeit, zegt Feenstra: “Er is veel aantrekkingskracht, dat is leuk om te zien.”

Bijbaantje
Het is nu belangrijk om trainers te behouden en te ontwikkelen. “Jonge gasten sluiten goed aan bij de kinderen en hebben vaak zelf nog voldoende voetbalervaring. Het zou mooi zijn als het voor hen een bijbaantje kan worden.” De focus ligt op het verbeteren van de opleiding in de breedte. “Nu is alles nog vrijwillig, maar die stap moeten we maken.” Dit moet samenkomen met een duidelijke visie over hoe er getraind en gevoetbald wordt. Feenstra heeft als HJO duidelijke ideeën: “Geen rijtjes op de training, maar ook de fysieke gesteldheid is belangrijk. Tegen Rotterdamse ploegen zijn we vaak te onervaren.” Feenstra geniet van zijn functie, al heeft hij geen ambitie om hoofdtrainer te worden. “Ik vind zelf voetballen te leuk. In deze rol kan ik dat goed combineren.” Al is het soms druk, met jeugdwedstrijden in de ochtend en zelf voetballen in de middag.

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

‘Nu weet ik dat je het vooral visueel moet maken’

Tips geven, af en toe eens iets voordoen, maar vooral samen heel veel plezier maken. Dat is wat John Brocatus als trainer van Flakkee JO13 wekelijks probeert te doen. En voorlopig, slaagt de voormalig speler van het eerste daar samen met Robbert Goeman meer dan goed in. “Het is vooral leuk om tussen die jongens te staan.”

In zijn derde seizoen, gaat dat de 44-jarige Brocatus dan ook steeds makkelijker af. “Ik had nog nooit training gegeven, dus in het begin was dat best wel even spannend. Hoe moet je bepaalde dingen overbrengen?” Toch zag de inwoner van Sommelsdijk het al snel zitten, toen ze hem vroegen. “Omdat ik hier in de jeugd zelf ook altijd heb gevoetbald, wilde ik die rol wel oppakken. Dat leek me leuk om te doen!” Helemaal in combinatie met zijn voetballende zoontje. “Het is natuurlijk mooi om samen een activiteit te doen. Dat deed mijn vader ook bij mij.”

Fijne groep

Teruggekeerd uit Panama, waar Brocatus met zijn gezin een tijdje woonde voor zijn werk, keerde hij bij Flakkee terug op het oude nest. Dit keer dus als jeugdtrainer. “Het voelde als een warm bad. Mede door Robbert en het programma waar we mee trainen.” Want helemaal zelf, hoeven ze het bij de club uit Middelharnis als jeugdtrainers gelukkig niet te doen. “Sinds twee jaar werken we met een trainingsprogramma, zodat er één lijn loopt door de gehele jeugd. Daarvoor deed iedereen een beetje zijn eigen ding. Daar heb ik veel hulp aan gehad.” Wat houdt die rode lijn precies in? “Gebaseerd op de methode van Wiel Coerver. Dus eerst het aanleren van pure basistechniek én coördinatie. Bijvoorbeeld door middel van een loopladder.” Om dat vervolgens bij de JO13, verder uit te bouwen, vertelt Brocatus. “Nu zijn we meer bezig met positiespelletjes, vrijlopen en echt het spelletje zien of lezen.” Twee stappen links óf rechts. “Een lijntje maken, zeggen we dan. Om een passlijn vrij te maken.” Naast het aanleren van een bepaalde discipline, want ook daar, geven ze bij Flakkee de nodige aandacht aan. “Respect voor een tegenstander of scheidsrechter.” Gelukkig hebben ze daar bij zijn team, niet al te veel moeite mee. “Ze zijn op een leuke manier mondig. Maar bovenal, is het een ontzettend fijne groep.” Zelfs zijn zoontje, luistert goed naar hem, lacht Brocatus. “Hij is heel ontvankelijk voor mijn suggesties!” Eenmaal thuis, gaat het wat minder over het spelletje. “Ik vind voetbal leuker om te doen, dan om ernaar te kijken.”

Motiveren

Dat zelf voetballen, doet Brocatus echter al een tijdje niet meer. “Ik heb tien jaar lang in het eerste van Flakkee gespeeld, altijd als laatste man. Moest het spel voor me hebben. Verdedigend goed en iemand met overzicht.” Die ervaring, neemt hij nu mee, legt hij uit. “Dat is absoluut een voordeel! Je kunt tips geven over het neerzetten van je standbeen, de traptechniek of de boel vertragen en ophouden als verdediger. Als je daar continu op hamert of het af en toe voordoet, pakken ze dat echt op.” Dat is voor Brocatus dan ook misschien wel het mooiste wat er is. “Het gevoel hebben onderdeel te zijn van een team én tussen die jongens te staan. Ik vind het fijn om te motiveren, dat is voor mij het leukste.” Want plezier, staat absoluut voorop. “We hebben een tijdje veel wedstrijden verloren, maar zelfs toen heb ik geen onvertogen woord gehoord. Nu is dat qua winnen en verliezen meer in balans.” En als het aan Brocatus ligt, blijft hij dat voorlopig wel even samen doen. “In mijn hart, hobbel ik het liefste lekker met deze jongens mee. Ze zijn de afgelopen jaren al zoveel gegroeid, en ik groei graag met ze mee!” Want zeker nu ze ouder worden, wordt ook het tactische aspect steeds belangrijker. En op dat vlak, ligt voor de oud-speler nog wel een uitdaging. “Daar kan ik nog wel wat stapjes in maken. In het begin had ik best wel moeite om dingen simpel over te brengen. Nu weet ik dat je het vooral visueel moet maken!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

“FIOS moet eerst in de spiegel kijken!”

Een jonge ploeg, veel blessures en weinig overwinningen. Kortom, het is voor Jordy Nijland van vijfdeklasser FIOS wel eens leuker geweest om over voetbal te praten. Toch probeert de verdediger positief te blijven en de moed erin te houden. We hopen op meer punten én plezier!

En dat kan eigenlijk alleen door harder te trainen, denkt Nijland (24). “We moeten vooral naar onszelf kijken.” Die conclusie werd getrokken na een goed gesprek met het hele team. “Vooral meer ons best doen, ook op trainingen. De opkomst was in de laatste maanden van de eerste seizoenshelft lang niet altijd goed, maar dat wordt nu gelukkig beter. Dat moeten we volhouden.” Al is dat niet altijd makkelijk, beseft hij. “Als je veel verliest, is het soms moeilijk om gemotiveerd te blijven. Daar moeten we ons samen overheen zetten.”

Strijdlust bij FIOS: Geluk dwing je af!
Na de degradatie vorig jaar had FIOS op betere resultaten gehoopt. “We verwachtten hoger te staan, maar dat viel tegen,” zegt Jordy Nijland. Met een laatste plaats is er weinig te vieren in Achthuizen. Hij ziet een oorzaak: “Belangrijke spelers zijn vertrokken, en dan wordt het lastig.” Daarnaast zit het niet mee. “We hadden meer punten verdiend, maar geluk dwing je af.” Conditioneel beter worden en hard werken is nu de missie. Nijland, die bij FIOS begon in de F’jes en via NSVV en DBGC terugkeerde, blijft de club trouw. “Sinds mijn zeventiende in de selectie en ik wil hier nooit meer weg.”

FIOS is Achthuizen: voetbal, vrienden en strijd
Vooral dat laatste is niet zo gek. “FIOS ís Achthuizen. Dat we zo’n club in een klein dorpje hebben, is heel mooi en belangrijk.” Ook al gaat het nu wat minder. “Het gaat om de gezelligheid én het met vrienden kunnen voetballen.” In zijn geval als verdediger. “Ik moet het hebben van hard werken, ballen veroveren en dan inleveren.” Centraal of aan de linkerkant. “Dit seizoen heb ik ook regelmatig als linksback gespeeld, maar ik vind centrale verdediger het leukste, omdat je dan meer het spel kunt maken.” Al maakt het Nijland eigenlijk weinig uit. “Ik vind alles best, als ik maar kan voetballen!”

Klik op FIOS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FIOS voor meer informatie over de club.

Het damesvoetbal blijft groeien bij Melissant

Als leider van het damesteam, keerde Jan van den Boogert dit seizoen bij Melissant terug op het oude honk. En gelukkiger, kun je de voormalig speler van de veteranen eigenlijk niet maken. “Het is een ontzettend leuke en gezellige groep om te coachen!”

Want ook dat, doet Van den Boogert (52) dus als leider van Dames 1 bij Melissant. “Op zaterdag doe ik altijd de wedstrijden en tijdens trainingen ben ik nagenoeg altijd aanwezig.” Maar niet als trainer, legt hij uit. “Verschillende spelers van het eerste, tweede en andere vrijwilligers, geven om de beurt training. Dat is natuurlijk hartstikke positief.” En interessant, vertelt hij. “Het is iedere keer weer anders, dus dat vinden die meiden ook leuk.” Al houdt de vader van twee voetballende dochters, regelmatig een oogje in het zeil. “Soms haak ik even in óf leg ik wat uit. Maar de verantwoordelijkheid ligt bij de trainer of trainster van die avond.”

Onderlinge band

Met Van den Boogert sinds dit seizoen dus weer als leider. “Ik heb het hiervoor al een aantal jaar gedaan, toen het nog een zevental was. Inmiddels is het écht een elftal.” Vol vriendinnen. “Het is binnen én buiten het veld, een hechte groep.” Een groep die steeds groter wordt, heeft Van den Boogert gemerkt. “Er is veel animo en ze nemen iedereen in het team op.” En niet voor niks, lacht hij. “Het is retegezellig. Dat moet ook in de vijfde klasse. Die onderlinge band is ontzettend belangrijk.” Al moeten er soms ook ‘harde keuzes’ gemaakt worden. “We hebben eigenlijk altijd rond de veertien, zestien spelers, daardoor heb ik een lastigere baan. Maar twee wissels zou een stuk makkelijker zijn!” Want natuurlijk, komt iedereen aan spelen toe. “Als je ook graag wilt winnen, is die combinatie wel eens lastig.” Ondanks dat het vanzelfsprekend draait om plezier. Ook voor zijn twee dochters. “Het is bovenal een ontzettend leuk team om te coachen.” En een mooi alternatief voor zijn eigen voetbalcarrière. “Oorspronkelijk kom ik uit Den Bommel, maar daar heb ik nooit gevoetbald. Dankzij Melissant, ben ik eigenlijk in de voetballerij gerold.” Bij de veteranen, tot corona kwam. “Om daarna weer opnieuw de batterij op te laden, zag ik niet zitten. Toen ben ik gestopt.”

Aandacht

Maar stilzitten, hoeft Van den Boogert dus niet. Al was zijn nieuwe rol in het begin wel even wennen. “De mentaliteit van dames, is anders dan bij heren. Daar moet je rekening mee houden. Dat vraagt een andere aanpak.” Op welk vlak? “Het emotiegehalte is soms wat hoger en meiden zijn introverter, spreken zich niet zo snel uit. Jongens zijn veel directer.” Gelukkig heeft Van den Boogert daar van huis uit, wel ervaring mee. “Met twee dochters thuis, ben ik wel wat gewend.” Ook daar, gaat het dan ook regelmatig over het spelletje. “Vaak over voetbal in het algemeen.” En wellicht, wat er nog beter kan bij de club. “Er voetballen veel meiden bij Melissant, dus er zou best wat meer aandacht voor mogen zijn. We zijn aan het groeien en doen goed mee, dus dat zou leuk zijn!” Een beetje meer tijd én energie dus. “Ouders en spelers van het eerste, komen nu ook steeds vaker kijken.” Aan zijn eigen inzet, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik wil dit voorlopig blijven doen, zie geen reden waarom niet.” Helemaal met het oog op de toekomst, vertelt de inwoner van Melissant. “Het elftal is nog jong en zit vol potentie, daar kunnen de komende jaren nog mooie dingen gaan gebeuren!”

Klik op VV Melissant voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Melissant voor meer informatie over de club.

‘Het kan in de laatste minuten vaak nog alle kanten op’

Na een winterstop van bijna twee maanden, is ook voor vierdeklasser Herkingen’55 de tweede seizoenshelft inmiddels weer in volle gang. En met een plek in de middenmoot, verloopt dat voorlopig volgens plan. Al heeft Patrick van den Ochtend één duidelijk doel voor de restant van de competitie. “Minder vaak gelijkspelen!”

Want met meer dan de helft van de gespeelde wedstrijden die in een puntendeling eindigde, is die nadrukkelijke wens niet zo gek. “We geven weinig weg, maar scoren zelf ook moeilijk. Dan speel je dus heel vaak gelijk. En dat schiet niet zoveel op.” Al levert het wel veel spannende wedstrijden op, lacht de 28-jarige Van den Ochtend. “Het kan in de laatste minuten vaak nog alle kanten op, dat maakt het wel weer leuk. Maar ik heb zelf toch liever dat het dubbeltje wat vaker onze kant op valt.”

Pittige competitie

Desondanks, kan Van den Ochtend leven met de huidige rangschikking, vertelt hij. “We wilden meedoen in de middenmoot en misschien een beetje bovenin. Wat dat betreft is deze positie op de ranglijst wel naar verwachting.” Al zal er volgens hem meer in. “Ik had stiekem misschien nog twee of drie plekjes hoger gehoopt. We hebben goede wedstrijden gespeeld en goede resultaten geboekt, dan is deze plek voor je gevoel misschien nog iets te laag.” Maar gezien het doel wat ze bij Herkingen’55 voorafgaande aan het seizoen hadden gesteld, mogen ze tevreden zijn, denkt de verdediger. “Ons doel was om in deze klasse te blijven, dat was de eerste doelstelling die we onszelf hadden gesteld. Vooral omdat het echt een pittige competitie is.” Waar merkt hij dat laatste met name aan? “Er zijn eigenlijk geen makkelijke wedstrijden meer. Vorig seizoen had je dat nog wel, van die zekerheidjes.” Zaak dus, om scherp te blijven. “En meer te gaan scoren. Dan gaan we ook vaker winnen.” Van den Ochtend kijkt dan ook naar boven. “Als we vijfde kunnen worden, zou dat heel mooi zijn!” Met de club waar de inwoner van Sommelsdijk al bijna zijn hele leven speelt. “Ik voetbal vanaf mijn vierde bij Herkingen’55, op een uitstapje in de jeugd naar DVV’09 na. Maar dat was puur noodzakelijk, omdat we hier niet alle jeugdteams hadden. Anders was ik nooit weggegaan.” Vertrokken in de D’tjes en teruggekeerd toen hij zeventien was, knokte Van den Ochtend zich in de jaren die volgden naar het vlaggenschip. “In het begin heb ik eerst nog veel bij het tweede gespeeld.”

Iedere positie

Toch voelde zijn terugkeer meteen als een warm bad, herinnert hij zich. “Iedereen is hier welkom en wordt met open armen ontvangen.” Helemaal nu bij het eerste. “Het is echt een vriendengroep. Jongens gaan samen op stap en spreken elkaar ook buiten de voetbal.” Het zorgt voor een gezonde dosis teamspirit, vertelt Van den Ochtend. “De trainingsopkomst is goed, altijd meer dan twintig man. Dat zegt heel veel.” En dus kom je wel eens op andere posities te staan, begint hij te lachen. “Ik heb bijna alles wel gehad. In de jeugd speelde ik altijd voorin, bij DVV’09 achterin en later weer voorin. Als spits of rechtsbuiten. Sinds twee jaar ben ik rechtsback. Dat ging eigenlijk meteen goed.” Want Van den Ochtend speelt, letterlijk en figuurlijk, op welke positie het ook moet. “Onze aanvallers waren beter en in de verdediging kwam een plekje vrij. Maar als de keeper uitvalt, ga ik op goal!” Toch heeft de duizendpoot, natuurlijk wel een persoonlijke voorkeur. “Voorin staan blijft toch het leukste. Doelpunten maken, rennen en diepgaan. Al kun je als rechtsback meer voetballen. En je krijgt de mogelijkheid om veel op te komen.” Iets minder snel dan vroeger, lukt hem dat nog altijd vrij aardig. “Ik heb een goede conditie, dus kan blijven gaan. Dan krijg je toch vaak nog wel een paar kansjes om te schieten.” Wie weet ooit met Herkingen’55 in de derde klasse. “Dat zou ik heel mooi vinden, om dat met je eigen clubje te doen.” Ziet hij het ook echt gebeuren? “We hebben een jong team en maken nog altijd gigantische stappen. Als er wat jongens bijkomen, hebben we zeker de potentie!”

Klik op Herkingen’55 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herkingen’55 voor meer informatie over de club.

NTVV moet uit een ander vaatje gaan tappen

0

Makkelijk goals tegen krijgen en zelf moeilijk scoren. Het zijn de twee ingrediënten die ervoor zorgen dat NTVV een moeilijk seizoen draait in de vijfde klasse. En dus beseft aanvaller Gert Aantjes dat de ploeg in de tweede seizoenshelft uit een ander vaatje zal moeten tappen. “Juist als het tegenzit, moeten we niet ons koppie laten hangen.”

Hoe moeilijk dat soms ook is. “Vorig seizoen hebben we lang meegedaan om een periode, dat wilden we nu eigenlijk weer.” Een plek in het rechterrijtje, valt dan ook vies tegen. “Qua selectie horen we hoger te staan, maar we verliezen te makkelijk wedstrijden.” Hoe dat komt? “Te veel goals tegen en zelf moeilijk tot scoren komen. Dan kun je leuk voetballen, alleen heb je er niks aan.” Een vermoeiende conclusie, vertelt Aantjes (27). “We moeten veel tijd en energie steken in het creëren van kansen, en krijgen dan vaak toch weer het deksel op de neus. Dat is een beetje het verhaal van dit seizoen.”

Slimmer staan

Een verhaal, dat eigenlijk op voorhand al werd geschreven. “Onze sterkhouders achterin zijn gestopt, daardoor hebben we veel ervaring ingeleverd. Dat weegt zwaar mee.” Met een jong en onervaren team, is het daardoor schakelen. Al ziet Aantjes meer dan voldoende kwaliteit. “We staan niet waar we horen te staan, dus zullen we uit een ander vaatje moeten tappen.” Waar zit volgens hem vooral de ruimte voor verbetering? “In de organisatie. We moeten slimmer gaan staan, zeker in de omschakeling. Voordat je het weet, word je er weer uit gecounterd.” Al snapt Aantjes hoe dat klinkt, uit de mond van een aanvaller. “Dat is natuurlijk makkelijk zeggen. Maar ook voorin, creëren we te weinig.” Het vertrouwen, probeert de inwoner van Sommelsdijk er in ieder geval in te houden. “En dat moet ook. Hoe vaak we ook al teleurgesteld zijn geweest. Samen proberen om er alles aan te doen, met veel strijd. Juist als het tegenzit, moeten we niet ons koppie laten hangen.” Met als doel? “Stappen maken op de ranglijst en de beste zijn van de Flakkeese ploegen.”

Positieve club

Als rechtsbuiten of middenvelder dus. En dat terwijl Aantjes eigenlijk nog niet zo lang actief is als veldvoetballer. “Op mijn vijftiende kwam ik hier wonen en ben ik bij NTVV gaan voetballen. Daarvoor deed ik aan zaalvoetbal, dat vond ik leuker dan het veld.” Geboren in Gouda en later verhuisd naar Nieuw-Lekkerland, kwam hij dus in Nieuwe-Tonge terecht. “Die overstap naar het veldvoetbal was in het begin wel even lastig, maar nu heb ik misschien zelfs wel een voorkeur voor het veld.” Gedebuteerd in het eerste op zijn zeventiende, zit Aantjes meer dan goed op zijn plek. “Het is een ontzettend positieve club. Op donderdagavond blijft bijvoorbeeld iedereen gezellig hangen in de kantine.” Kortom, ze hoeven bij NTVV niet bang te zijn voor een vertrek. “Met veel jongens ben je nu ook buiten de voetbal bevriend, dus dat scheelt enorm. En het is lekker dichtbij.” Al is dat voor Aantjes niet de enige reden, om te blijven. “Het is gewoon echt een leuke club. Veel spelers die zijn gekomen, zijn ook gebleven. Dat zegt genoeg!”

 

Klik op NTVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NTVV voor meer informatie over de club.

“Visbeen: ‘Het zou leuk zijn als we de nacompetitie halen'”

Een prima plek op de ranglijst, maar zeker ruimte voor verbetering. Dat is hoe Enzo Visbeen de eerste seizoenshelft van Melissant zou omschrijven. En dus kunnen we in het restant van de competitie nog mooie dingen verwachten van de vijfdeklasser. “Het zou leuk zijn als we de nacompetitie kunnen halen.”

Voor promotie naar de vierde klasse, dan welteverstaan. “We hadden voorafgaand aan het seizoen eigenlijk niet echt iets afgesproken qua doelstelling of zo. Maar nu denk ik dat we nog wel een paar plekjes kunnen stijgen.” Toch zal het ook weer niet zó makkelijk worden, weet de 23-jarige Visbeen. “Het is allemaal best wel gelijkwaardig aan elkaar. De meeste ploegen ontlopen elkaar niet zo veel.” Toch had Melissant nu al hoger kunnen staan, vindt hij. “We hebben het een paar keer onnodig weggegeven. Al is deze plek prima voor ons.”

Paniek
In zijn tweede seizoen bij de club weet Visbeen wat er beter kan. “We moeten het spel de hele wedstrijd volhouden en niet in paniek raken bij een tegengoal.” Spijt van zijn terugkeer naar Melissant heeft hij niet. “Ik heb altijd bij Melissant gevoetbald, tot de B’tjes. Tussendoor speelde ik bij Flakkee, maar ik wilde terugkomen. Je woont in het dorp, kent iedereen en bent daar begonnen.” Het is een feest der herkenning voor Visbeen, die nu weer met jongens uit zijn jeugd samen speelt in het eerste.

Fanatiek
Hoe dat gaat? Met vallen en opstaan, lacht Visbeen. “Ik ben een iets té fanatieke aanvaller. Daardoor erger ik me aan dingen en word ik soms negatief richting medespelers.” Iets wat je, ook als rechtsbenige rechtsbuiten, eigenlijk niet kunt gebruiken. “Buitenom en dan een voorzet geven. Ik kan wel een beetje rennen, dus daar moet ik het vooral van hebben.” Soms ook in een 4-4-2. “Dan spelen we met veel positiewisselingen.” Gelukkig kunnen ze bij Melissant voorlopig nog wel even van zijn aanvallende acties blijven genieten. Want de supporter van NAC Breda heeft het goed naar zijn zin bij de club. Al heeft ook Visbeen zo zijn ambities. “Mocht er iets komen, sta ik altijd open voor nieuwe avonturen!”

Klik op VV Melissant voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Melissant voor meer informatie over de club.

Van Bergen gaat met DVV’09 vol voor de titel

In het seizoen waarin ‘mogen’ ‘moeten’ is geworden voor DVV’09, doet de derdeklasser precies wat er van de formatie van Harry Akkermans werd verwacht: meedoen om het kampioenschap. Toch blijft aanvaller Jurgen van Bergen scherp én kritisch. “Ik ben pas tevreden als we aan het einde bovenaan staan.”

Voorlopig valt er in Dirksland, met de koppositie in handen, dus weinig te klagen. “We begonnen het seizoen heel goed, maar hebben daarna een paar mindere weken gehad.” Toch wist DVV’09 de boel in het vervolg weer om te draaien, vertelt de boomlange buitenspeler. “En Prinsenland, onze grootste concurrent, krijgen we nog thuis.” Het doel blijft voor de 26-jarige Van Bergen dan ook simpel. “Dat is kampioen worden!” Al is dat nog allesbehalve een gelopen koers, zo is hij eerlijk. “Vorig jaar hadden we minder tegendoelpunten, nu een stuk meer. Soms krijgen we ze echt te makkelijk tegen. Of maken we zelf juist de kansen niet af.”

Blessure
Iets waar Van Bergen eigenlijk al zijn hele voetballeven voor moet zorgen. “Sinds mijn vijfde of zesde speel ik bij DVV’09 en vanaf mijn zeventiende zat ik bij de selectie.” Inmiddels heel wat jaren verder, geniet de rechtsbuiten dus nog steeds. “Het is de combinatie tussen voetbal en gezelligheid. Met vrienden waarmee je bent opgegroeid en samen op school zat.” Jongens met wie Van Bergen nu dus ook in het eerste elftal speelt, ondanks de nodige aanbiedingen van andere clubs. “Ik vind het dan toch belangrijker om met vrienden te voetballen. En het is lekker dichtbij.”

Aan zijn kwaliteiten ligt het in ieder geval niet. “Snel, sterk en lang. Ongeveer twee meter. Iemand met veel conditie, die graag buitenomgaat en dan een voorzet probeert te geven.” Al deed de rechtspoot dat dit seizoen tot op heden minder vaak dan gehoopt, legt hij uit. “Ik ben vijf weken geblesseerd geweest aan mijn enkelband. Daardoor heb ik flink wat wedstrijden gemist.” Het aantal doelpunten én assists loopt dan ook nog wat achter. “Normaal eindig ik qua goals en assists op tien of twaalf. Daar zit ik door mijn blessure nu nog niet aan, maar ik ga zeker voor de dubbele cijfers!”

Liefhebber
Om kampioen te kunnen worden in de derde klasse, is dat waarschijnlijk geen overbodige luxe. Want de lat legt Van Bergen de komende maanden onverminderd hoog. “Ik ben pas tevreden als we aan het einde van het seizoen bovenaan staan.” Zaak voor de voetballiefhebber om daar alles aan te doen. “Ik kijk veel voetbal op tv, wat het ook is. Als ik maar voetbal kan kijken.”

Toch zet hij, wonend in Dirksland, het liefst de Premier League op. Genoeg inspiratie dus, om straks met die schaal te staan. “We moeten vol voor het kampioenschap gaan!”

Klik op DVV’09 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DVV’09 voor meer informatie over de club.

 

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.