ZIERIKZEE – Omdat zijn vorig baan als ambulancemedewerker niet langer te combineren was met het vrijwilligerswerk als verzorger stopte René van den Hummel een aantal seizoenen geleden bij MZC’11. Toch bleef hij altijd wel betrokken bij ‘zijn’ club, waar hij in de rol van verzorger komend seizoen zal terugkeren op het oude nest.
“Ik heb in het verleden de prachtige opmars van het eerste elftal meegemaakt van de vierde naar de eerste klasse. Heb gewerkt met geweldige lichtingen voetballers en onder een aantal verschillende trainers zoals Adriaan van Nieuwenhuijze, Alexander van Keulen en Edwin Kriens. Mijn werk liet het destijds op een gegeven moment niet meer toe om de rol als verzorger te kunnen uitvoeren zoals ik die graag wilde. Ik kon minder aanwezig zijn dan me lief was en dat voelde toen niet goed. Ook toen werkte ik samen met Dennis Koole, die er dus nu mee stopt. Ik kreeg de vraag of ik het zag zitten om hem op te volgen bij de club. Gezien ik nu ander werk heb in de zorg bij het Witte Kruis kan ik die stap weer maken en dat voelt enorm prettig. Ik heb er dan ook heel erg veel zin in.”
Daardoor is hij dus spreekwoordelijk ‘terug van weggeweest’ binnen de gelederen van de Schouwse tweedeklasser. Van den Hummel is vanaf augustus tijdens wedstrijden van het eerste elftal weer met zijn ‘wonderspons’ het veld in aan het rennen en spelers daar waar nodig aan het oplappen. “Dat stuk heb ik wel gemist moet ik zeggen, net zoals het contact met de jongens in de kleedkamer of op het veld. Dat zijn toch altijd prachtige momenten om met elkaar te beleven.”
Met opleidingen en verschillende diploma’s op zak in de sportverzorging kent Van den Hummel dus meer dan genoeg het klappen van de zweep. “En het contact is er altijd gebleven met spelers en mensen binnen de club. Mijn zoons zijn hier ook actief dus dan ben ik hier nadat ik stopte nog meer dan regelmatig geweest. Toen bekend werd dat Dennis ging stoppen werd ik benaderd en hebben we goede gesprekken gehad. Omdat ik regelmatige diensten draai kan ik werk en de rol als verzorger weer prima combineren. En ook op de zaterdagen ben ik vrij dus kan ik mee naar de wedstrijden.”
Hoewel hij van een andere generatie is, zegt hij prima overweg te kunnen met de verschillende leeftijden die de selecties herbergen. “Dat weet ik wel zeker want dat is altijd goed gegaan. Met humor én verstand van zaken kom je bij voetballers toch altijd een heel eind. Van het gekscherende ‘kusje erop’ tot een dringend advies als het gaat over herstel bij blessures. Ik heb het allemaal meegemaakt en dat ging perfect. Sportmassage, blessurebehandelingen, tapen en bandages aanleggen. Allemaal ten doel om de spelers heel te houden. En anders is het om ze zo snel mogelijk weer aan het voetballen te hebben. Dat blijft het mooie van de rol als verzorger en telkens opnieuw een mooie uitdaging.”
Zijn jaren op de ambulance hebben hem ook veel inzichten gegeven. “Dan heb je de ergste dingen wel gezien, dus schrik je niet direct van een voetballer die op het veld ligt na een tackle. Als je dan met de waterzak aankomt merk je het snel genoeg of het ernstig is of dat de spuitbus en natte wonderspons voldoende zijn haha. Maar als ze me niet hadden gebeld, dan had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Ik vind het echter belangrijk om iets voor de gemeenschap te kunnen doen. En als dat kan bij de club die je lief hebt én in een rol waar je kennis van hebt, dan is dat alleen maar extra mooi. Ik heb er dan ook enorm veel zin in.”
Klik op MZC’11 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MZC’11 voor meer informatie over de club.
