Maickel Ferrier speelde veertien jaar betaald voetbal en trapte daarna nog eens vijf jaar bij de amateurs van VVSB tegen een bal. Toch maakte hij na het stoppen als prof een carrièreswitch.
“Ik heb acht jaar in de horeca gezeten. Ik begon met een sushi tentje in Noordwijkerhout Dat werden er drie en later kwam er nog een Surinaams restaurant bij. Dat was erg leuk en ik heb er echt de maatschappij door leren kennen. Het is natuurlijk heel anders dan de voetballerij.” De 42-jarige Ferrier werd op zijn vijftiende ontdekt door Haarlem. Een jaar later maakte hij zijn debuut in het eerste elftal en op zijn negentiende maakte hij een schitterende transfer naar Italië. Hij verkaste naar Salernitana, waar hij uiteindelijk geen officiële wedstrijd zou spelen. Bij Catanica kwam de verdediger wel tot veertien wedstrijden.
“Die transfer was wel een hoogtepunt in m’n carrière. Net als de periode bij Cambuur Leeuwarden waar ik een hele leuke tijd beleefd heb.” Na zijn carrière deed hij dus jarenlang niets in het voetbal. Bij z’n oude club VVSB is hij nog wel af en toe te vinden. Niet als trainer en ook niet als aandachtig toeschouwer van het eerste elftal, maar als grootste fan van zijn kinderen die in de B1 en C1 spelen. Toch zal Ferrier zich weer in het voetbalwereldje gaan begeven. “Een paar maanden geleden heb ik mijn zaak verkocht en ben ik uit de horeca gestapt. Het was niet zo dat ik per se iets in de voetballerij wilde doen, het kwam eigenlijk op m’n pad.”
We bieden een zesdaagse reis aan voor kinderen van tien tot en met zestien jaar. Een aantal andere oud-profs helpt me hiermee, waaronder Mark de Vries en Nyron Wau. Het landgoed waar ik een huis gekocht heb heet Mas de l’om, vandaar de naam. We willen die kinderen een geweldige tijd bezorgen in Spanje.” De kan is reëel dat Ferrier met zijn vriendin en twee van zijn vier kinderen (zijn twee zoons) gaat emigreren. “We willen het sowieso een jaar gaan proberen. Het is natuurlijk spannend, ook voor mijn jongens, maar in mijn ogen moet je nooit over twintig jaar hoeven zeggen: ‘had ik maar’. We gaan het avontuur aan.” Het grootste deel van z’n leven stond in het teken van voetbal. Er was een break van enkele jaren, maar nu gaat de voormalig prof toch weer iets in het voetbal doen. “Het lijkt me schitterend om mijn ervaringen over te brengen op de jeugd. En mijn missie is om de jongeren meer te laten bewegen. Vroeger in mijn tijd waren we altijd buiten met een bal bezig. En onbewust werd je daar beter van. Een nieuw avontuur.’’
