Laurens de Witte is een echte RVVH-jongen. Als negentienjarige heeft hij al heel wat duels voor de brigade uit Ridderkerk gespeeld. Een vaste stek ik in het eerste lonkt voor de Witte, die als enige tweede elftalspeler naar de hoofdmacht gehaald is. Dat maakt hem best trots.
Voordat De Witte zijn licht laat schijnen over zijn verrichtingen bij RVVH, staat hij eerste stil bij het wel en wee van zijn favoriete club Feyenoord. Ergens is het jammer, weet de voetballer, dat aanwinst Guus Til slechts voor één seizoen gehuurd kan worden. “Ik had graag gezien dat hij voor een jaar of drie was vastgelegd. Til is een prima speler die veel voor Feyenoord kan betekenen. Maar ik snap ook dat hij na dat ene seizoen verder wil kijken. Misschien staat er wel een grote club op hem te wachten.”
Wat De Witte en Til gemeen hebben, is dat ze beiden uitstekend op het middenveld uit de voeten kunnen. De beroepsvoetballer is echt een verbindingsspeler, terwijl De Witte met zijn loopacties ook geregeld voor het doel verschijnt. “Ik kan op zes, op acht en op tien spelen”, vertelt hij met fijn gevoel voor vakjargon. Mijn inzicht, aanname en het tussen de linies spelen zijn mijn sterke punten. Waar ik duidelijk aan moet werken, is mijn scorend vermogen. Het zit er wel in, maar soms ben ik het gewoon een tijdje kwijt.”
De Witte gaat in gedachten terug naar zijn tijd in de A-jeugd, toen hij niet minder dan twaalf wedstrijden op rij voor een doelpunt tekende. Het was een productiestroom die hem een prettig gevoel van ‘ik scoor toch wel’ opleverde. In het tweede team werkte hij de afgelopen jaargang hard aan zijn mindere punten, daarbij geholpen door bevriende voetballers als Twan van de Weelen en Michiel de Boon, die van IFC overkwam. “Het is hartstikke leuk om samen met je vrienden in een elftal te spelen. We drinken vaak genoeg een pilsje samen, al drink in nooit op de avond voor de wedstrijd. Ik neem mijn sport serieus en heb er geen behoefte aan om op zaterdag dronken op het veld te staan. Als ik een vaste plek in het eerste wil krijgen, moet ik natuurlijk fit zijn.”
Een tijdspanne van twee jaar heeft De Witte zichzelf toegestaan om een positie in de door oud-prof Kevin Vink gecoachte hoofdmacht te bemachtigen. Gezien het gegeven dat het middenveld van RVVH vrij veel voetballers in de gelederen heeft die de leeftijd van dertig naderen of hebben bereikt zoals Papito Merencia en Gino Stolk, is een vaste stek op termijn allesbehalve ondenkbeeldig. Het zou in elk geval een adequaat vervolg zijn op de stappen die hij als jongeling bij RVVH zette. Vanaf zijn zevende reeds, maakte hij deel uit van de hoogste jeugdteams.
“Ik heb alleen een jaartje in de E2 gespeeld”, zegt De Witte, die de wedstrijden van Feyenoord met zijn vader Tom bezoekt. ‘”Ik kon wel naar de E1, maar vond de sfeer in de E2 leuker. Er liepen vriendjes van mij in dat team en ik heb gezelligheid ook altijd belangrijk gevonden.” Pratend over Tom de Witte komt Laurens tot de conclusie dat deze vooral met hem naar De Kuip afreist om zijn zoon gezelschap te houden. “Mijn pa is geen uitgesproken voetballiefhebber. Des te mooier vind ik het dat hij met mij naar de wedstrijden gaat. We zitten op Vak E en zijn daar helemaal gewend. Mijn vader is ook een trouwe bezoeker van mijn wedstrijden bij RVVH. Als hij er is, zet ik een stap harder. Wat is er mooier dan dat je vader trots op je is? Ik zou het echt niet weten.”
Voor meer informatie over RVVH, klik hier.
Maar artikelen lezen over RVVH, klik hier.