In zijn negende seizoen als speler van het eerste, hoopt Kevin van Esch nóg nadrukkelijker zijn stempel te kunnen gaan drukken. Want met een uitdagend jaar voor de boeg, kan Wilhelmina’26 zijn doelpunten en assists meer dan goed gebruiken. “Als je meer levert, krijg je uiteindelijk ook meer respect.”
Helemaal als captain, weet de 32-jarige ‘nummer tien’. “Die rol past wel bij me, helemaal naast het veld. Spelers goed opvangen, dingen organiseren.” Maar daarbinnen ziet de middenvelder bij de tweedeklasser dus nog wel ruimte voor verbetering. “Ik moet vooral meer gaan scoren, helemaal als oudgediende”, lacht hij. “Dit is mijn negende seizoen bij het eerste, mijn zesde als aanvoerder. Via Haarsteeg en de jeugd van FC Den Bosch, kwam ik hier.” Dat laatste klinkt logischer, dan het daadwerkelijk is. Of was. “Van de zondag naar de zaterdag. Mijn vriendin komt uit het dorp en Johan van der Werff, toen de trainer, had een mooi plan.”
Verfrissend
Spijt, heeft Van Esch dan ook zeker niet. “Het is een soort familie. Alles is een beetje ouderwets, maar dat heeft ook wel wat. Ik heb altijd een lekker gevoel als ik hier kom.” En dat is maar goed ook, vertelt hij. “Presteren, maar het ook gezellig hebben. Dat is heel belangrijk hier.” Dat viel vorig seizoen een beetje tegen, moet de routinier eerlijk bekennen. “Een lastig jaar. We kregen een andere trainer, verschillende types. Zoiets kost tijd.” Uiteindelijk kregen ze het bij Wilhelmina’26, met handhaving in de tweede klasse, toch net op het juiste moment op de rit. “Je begint op het einde wel een beetje te twijfelen… Maar de laatste wedstrijden hebben we echt goed gespeeld. Uiteindelijk mogen we tevreden zijn.” Met een elfde plek dus. “Als team waren we te wisselvallig. Een tijdje stonden we vierde, haalden we veel punten, daarna ineens zes weken niks. Als je het zo bekijkt, zat er misschien wel wat meer in.” Met oud-prof Ömer Kaya als nieuwe trainer voor de groep, moet die potentie er nu wel uit gaan komen. “Hij komt niet uit de regio en wil iets anders voetballen, dus dat is verfrissend. Ook zijn oefenstof is leuk.” Maar de lat ligt hoog, weet Van Esch. “Ömer wil voetballen, opbouwen en is alleen maar bezig met het spelletje. Hij zei laatst: Jullie betalen allemaal contributie, waarom zouden we dan zomaar ballen wegschieten?”
Aanvalsdrift
Toch spelen ze in Wijk en Aalburg, als het echt niet anders kan, de lange bal. Maar dan wel eentje met een idee. “Veel ploegen doen dat op de spits, wij juist op de middenvelder. Een middenlange bal dus eigenlijk!” Het idee daarachter? “Middenvelders kunnen de bal doorkoppen naar de spits en daar dan weer omheen bewegen. Dat zijn vaste patronen.” Na drie keer een 3-1 voorsprong weg te hebben gegeven, is het vertrouwen bij Van Esch nog altijd groot. “Onze eerste doelstelling is veiligspelen en ik verwacht wel dat we dat gaan halen. Tot nu toe scoren we veel, daar hadden we altijd moeite mee.” Maar: “We moeten beter gaan verdedigen. Zeker als je voor staat, moet je misschien wat slimmer gaan spelen. Dat heeft ook met ervaring te maken.” Al weet Van Esch wel een klein beetje waar die aanvalsdrift vandaan komt. “Achterin staan nu ‘aanvallers’, die denken toch automatisch aanvallend.” Dat doet hij zelf overigens ook, maar dan als ’10’. “Ik moet het echt hebben van mijn inzicht en trap, weten waar je moet lopen. Niet van de slidings of de duels, maar voetballen op intuïtie.” Soms, heel soms, laat die intuïtie hem in de steek. “Dan laat ik mijn mannetje lopen, in de hoop daarna zelf vrij te komen. Als dat mislukt, krijg je natuurlijk op je flikker.” Na al die jaren bij de club, hoopt Van Esch nog op een laatste hoogtepunt in de herfst van zijn carrière. “Tijdens mijn eerste seizoen werden we meteen kampioen, maar in de tweede klasse zijn we eigenlijk een beetje een grijze muis. Stiekem hoop ik nog een keertje op het linkerrijtje en nacompetitie, dat zou mooi zijn om mee te maken!”
Klik op Wilhelmina ’26 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Wilhelmina ’26 voor meer informatie over de club.