Hakan Ocaktar is jeugdtrainer bij Oranje Wit waar hij de MO-17 onder zijn hoede heeft. De dertigjarige is al vijf jaar bij één en het zelfden team te vinden, dit begon namelijk allemaal al bij de MO13-1. Hakan heeft zijn voetbal kunsten zelf ook nog kunnen laten zien, dit kwam echter tot een stop omdat hij zijn kuitbeen brak in 2020.

We beginnen traditioneel met het voorstellen van de geïnterviewde, in dit geval Hakan Ocaktar.” Ik ben geboren in Tilburg, woon al een tijdje in Dordrecht, getrouwd met Daniëlle, twee kinderen, zoon Elia en een dochter Noa. Ik werk als Senior sales and procurement manager bij Organto Foods in Breda. Nu zit ik in mijn vijfde jaar als trainer van de meiden.”

De op vijfjarige leeftijd begonnen Hakan vond voetballen zelf altijd leuk om te doen. “ Maar ik was een van de “net niet” spelers die nooit de top heeft bereikt, ik heb wel mijn best gedaan. Op mijn vijfde begonnen met voetballen in Tilburg bij verschillende clubs. Toen leerde ik de vrouw van mijn leven kennen en ben verhuisd naar Dordrecht, gaan voetballen bij vrienden team Oranje Wit 4.”

Dan maken we ook maar gelijk het sprongetje naar het begin van zijn trainerscarrière. Dit begon eigenlijk op een simpele manier.” Mijn dochter besloot vier jaar geleden te stoppen met turnen en te gaan voetballen, dat kon bij Oranje Wit MO13-1. Ik was er altijd bij met de trainingen en wedstrijden. De trainer van MO13-1 toen vroeg of ik hem wilde helpen als assistent trainer, dat leek mij een top idee. Ik was er toch wel altijd bij. Na ongeveer een jaar ben ik de hoofdtrainer geworden bij MO13-1. Zo is mijn carrière als trainer begonnen.”

Mooie ambities heeft de dertigjarige zeker. “Ik train dit team al sinds MO13-1. Begonnen als assistent trainer, na één seizoen hoofdtrainer geworden. Normaal gesproken schuift je team door en blijf jij als trainer achter, maar bij mij is dat niet helemaal zo gegaan. Ik ga namelijk ook mee met dit team. Mijn doel is dan ook om uiteindelijk de trainer te worden van vrouwen 1 bij Oranje Wit en het liefst al deze meiden mee te nemen waar ik nu al een tijdje mee train.” Ook hoopt Hakan dat hij snel met zijn UEFA C kan gaan beginnen zo dat hij nog meer kan leren.

Hakan begint over twee hoogtepunten die hij met zijn dames heeft meegemaakt. “Ik vind het mooi om te zien hoe we zijn gegroeid, niet alleen als team maar ook als club. Tegenwoordig hebben we zeven dames teams en we blijven groeien. Ik ben blij dat het damesvoetbal tegenwoordig ook serieus genomen wordt. Maar als ik een hoogtepunt moet kiezen, is dat het kampioenschap vorig jaar in de eerste klasse. Negen wedstrijden gespeeld, zeven gewonnen en twee gelijk. Ongeslagen kampioen! Wat hebben de meiden gestreden!”

Klik op Oranje Wit voor het laatste artikel van de club.