Eén ding weet Dick Vlasblom zeker: zolang als zijn voorganger Hans van Venrooij de scepter zwaaide bij SVS (ruim dertig jaar) zal hij geen voorzitter van de Capelse club zijn. “Hans is een icoon, het juweel van de club”, zegt de 61-jarige Capellenaar. “SVS heeft zich altijd gelukkig mogen prijzen met zo’n iemand.”
Vlasblom loopt zelf ook al een tijdje mee bij SVS. Hij was trainer, leider van zijn twee inmiddels al ruim volwassen zoons en jarenlang scheidsrechter. “Dat fluiten doe ik nog steeds. Iedere week een wedstrijdje. Heerlijk. Ik werk meteen aan mijn conditie.”
Hij moeten lachen als hem wordt gevraagd hoe hij bij SVS terecht is gekomen. “Dat is op zich al een aardige anecdote. Mijn oudste zoon wilde voetballen, dus wij op zoek naar een club. Wisten wij veel dat er hier op het sportpark een club zat. Terwijl wij al een paar jaar in de wijk woonden.” Vlasblom weet intussen blindelings de weg naar SVS. Er zijn maar weinig mensen bij de club die hem niet bij naam kennen. “Dat is natuurlijk wel een voordeel”, zegt hij over zijn voorzitterschap. “Ik hoef me niet voor te stellen. Ik weet hoe de club in elkaar steekt en wie wie is.” Voor Vlasblom was het bovendien een bewuste keuze om voorzitter te worden. “Ik wist dat Hans op zoek was naar een opvolger. Ik had net voor mezelf besloten om af te bouwen bij Eimskip, waar ik directeur ben. De tijd die ik daardoor nu heb wil ik in SVS steken. Over een paar maanden stop ik helemaal met werken.”
Van Venrooij stond dag en nacht klaar voor SVS, Vlasblom wil net als zijn voorganger het aanspreekpunt zijn voor vrijwilligers en leden. “De ervaring van leiding geven komt me natuurlijk van pas, al heb je bij een vereniging te maken met vrijwilligers en niet met betaalde krachten. Dat is natuurlijk een wezenlijk verschil, al ben ik wel van mening dat vrijwilligerswerk geen vrijblijvendheid is. Er zit ook een verplichting in.”
Net als veel andere clubs worstelt ook SVS met het vrijwilligersvraagstuk. “De samenleving is veranderd. Mensen hebben minder tijd en dat heeft ook gevolgen voor het vrijwilligerswerk. Ook wij merken dat. Bij ons krijgen vrijwilligers achter de bar een vrijwilligersbijdrage.”
Vlasblom is geen voorzitter geworden om de voorzittersstoel warm te houden. Hij wil SVS laten groeien. Op het eerste plaats in aantal, want de afgelopen jaren is de club van 750 naar ongeveer 620 leden gegaan. Eén van de oorzaken van het ledenverlies is die van de ‘remmende voorsprong’. Ooit was SVS een meisjes- en vrouwenbolwerk. Met het populair worden ervan is het aantal clubs met een meisjes- en vrouwentak fors toegenomen en SVS verloor daarmee zijn aantrekkingskracht. “We hebben nog een paar teams maar zoals vroeger wordt het nooit meer.”
“We willen weer naar de zevenhonderd leden”, vervolgt Vlasblom. “Dat past ook beter bij onze uitgaven. Nog niet zo lang geleden zijn onze kleedkamers vernieuwd en daar hoort een ander huurplatje bij.” Vlasblom heeft ook goede hoop dat die stijging wordt gerealiseerd. “Eén van de stappen die we zetten is het verhogen van de kwaliteit bij de jeugdopleiding. We hebben Ger Mulder aangesteld als hoofd jeugd opleiding. Hij gaat meer structuur aanbrengen. Over een jaar of drie, vier moeten de hoogste teams in de hoofdklasse of daar tegenaan spelen. Een speerpunt is dat zeker de helft van ons eerste elftal uit spelers bestaat die door onszelf zijn opgeleid. Dat versterkt de band met de achterban.”
Op korte termijn heeft een nieuw terras en ‘een fatsoenlijke’ opslagplaats prioriteit. “We hebben nu containers staan achter voor de materialen. Ze zijn blauw en wit, maar ik vind het geen visitekaartje voor ons.”
Wil je meer informatie over de club SVS? Klik hier.
Lees hier ook ‘CWO in de slotminuut onderuit tegen SVS’
