De club van de week is deze week v.v. Heukelum. Hiervoor zijn een aantal mensen geïnterviewd. Hier is Evert-Jan Wildner er één van. De 53-jarige Evert-jan uit Heukelum, is nu voor het negentiende seizoen bij v.v. Heukelum actief als teammanager. Na goede resultaten in de beker en een aardige competitiestart hoopt hij met het eerste nog betere resultaten te behalen als vorig seizoen.
Evert-Jan is zijn voetbalcarrière op zijn tiende begonnen bij Leerdam-sport 55. Daar heeft hij in het eerste gespeeld en is op zijn 24e naar Heukelum vertrokken. Ook daar speelde Evert-Jan in het eerste elftal. Op zijn 32e moest hij stoppen met voetballen door een blessure. Omdat het bestuur van Heukelum het zonde vond om Evert-Jan te laten gaan, hebben ze gevraagd of hij teammanager wilde worden. Daar heeft hij mee ingestemd en na een jaar teammanager te zijn van het tweede elftal, mocht hij het eerste team gaan leiden. Hij was toen eigenlijk leider van spelers waarmee hij zelf gespeeld had. Dat doet hij nu al negentien seizoenen lang en hij heeft het erg naar zijn zin.
Het team van Evert-Jan speelt nu al twee jaar in de 2e klasse. Het eerste jaar in de 2e klasse waren ze tiende geworden, het jaar daarna keurig zesde en nu wil hij proberen om nog een stapje dichterbij de titel te komen. Er is al een redelijke start gemaakt door in de beker op de tweede plek te eindigen in de poulefase. In november moeten ze weer voor de beker spelen tegen Haaften. “Moet te doen zijn want ze spelen een klasse lager dan wij, maar dat zegt niets natuurlijk”.
De competitie is ook redelijk goed begonnen. De eerste wedstrijd is met een enorme uitslag van 9-2 gewonnen. Mede omdat er drie spelers van de tegenstanders met rood af moesten. De tweede wedstrijd was met 5-0 verloren, een stuk minder goed dan de week ervoor. Bij de derde wedstrijd hadden ze zich weer goed opgepakt, die eindigde namelijk in een 3-2 overwinning voor Heukelum. Een goed begin dus, maar door de afwisselende resultaten kan er nog niet echt een voorspelling gedaan worden over hoe het seizoen zal verlopen. Evert-Jan heeft er wel goede hoop voor. Het enige wat hij nog wel beter zou willen zien is de mentale weerbaarheid. “Die is niet echt sterk op het moment ik wil dat we iets meer karakter tonen”.
Het mooiste aan Heukelum vindt Evert-Jan de gezelligheid en de gemoedelijkheid binnen de vereniging. “Echt een gemoedelijke club, een club die altijd wel 4/5 spelers van buitenaf haalt. Die worden goed ontvangen, horen meteen bij de groep en iedereen past zich gelijk aan, dus daar is iedereen heel makkelijk in. De meeste die komen, die gaan ook niet zomaar terug, die blijven dus wel hangen bij de club. Geen moeilijke vereniging, heel spontaan en er gebeuren nooit gekke dingen voor een dorpscluppie”. In de kantine is het ook altijd heel gezellig volgens Evert-Jan. “Ja, de derde helft lukt wel. Bom vol, altijd wel een man of 100 die blijven hangen bij een thuiswedstrijd. Tot 18:00 ongeveer en daarna ook nog een man of 40-50 die blijven”.
Als Evert-Jan een mogelijkheid zou krijgen om ergens anders een hoger team te kunnen leiden, zou hij die kans niet pakken. “Nee, ik zou gewoon bij Heukelum blijven, die interesse heb ik niet, mijn clubje blijft gewoon Heukelum. Tien jaar geleden had ik er misschien nog wel over nagedacht, maar ik ben wel echt een club mannetje geworden”.
Als Evert-Jan gevraagd wordt wat echt een bijzonder moment in zijn carrière was, dan moet hij aan drie momenten denken. Het eerste moment is negatief bijzonder. Dit verhaal had zelfs Hart van Nederland gehaald. In de nacompetitie hadden ze de eerste wedstrijd gewonnen en hoefde ze alleen nog maar gelijk te spelen om te promoveren. In de rust stonden ze 2-0 achter tegen FC Amstelwijk, maar halverwege de tweede helft werd het 2-1. In de 80’ minuut gaf de scheidsrechter een penalty voor Heukelum. Die werd benut en het was 2-2. “Na de aftrap sloegen alle stoppen door bij die jongens. Ze kwamen met gestrekt been in, spelers sprongen het publiek in en de scheidsrechter werd in zijn rug getrapt. Wij stonden met verbazing te kijken”.
Het tweede moment als teammanager was een stuk positiever. “Het was een beetje een derby en 20 minuten voor tijd stonden we 0-4 achter. Die wedstrijd wonnen we in de blessure tijd nog met 5-4. Een ongelofelijke wedstrijd. De trainer van de tegenpartij zei ook dat hij dit nooit meer wilde meemaken. Geweldig gewoon. Uit zijn eigen voetbalcarrière komt zijn derde bijzonder moment. Hij speelde toen een wedstrijd tegen Kozakken Boys met een publiek van 1500 man. Dat was ongekend voor Evert-Jan en zijn team. Wel verloren met 2-0 maar voor zon publiek spelen vergeet je niet gauw”.